Οἱ ἐν Ἑλλάδι ἀναλ-υταράδες μᾶς ἔχουν πραγματικὰ ἐντυπωσιάσει μὲ τὴν ἀσύλληπτη ἀδυναμία τους νὰ συλλάβουν ἔστω καὶ μία ἀπειροελάχιστη διάσταση τῆς πραγματικότητας, ὅπως αὐτὴ ἐκτυλίσσεται στὴν μεγάλη διεθνὴ σύγκρουση τῶν καιρῶν μας. Γιὰ παράδειγμα, κατόρθωσαν νὰ μὴν ἔχουν ἀντιληφθεῖ τὸ παραμικρὸ γιὰ τὸ σχέδιο τοῦ Ἰντερμάριουμ καὶ τὸν ρόλο του στὴν οὐκρανικὴ σύγκρουση καθὼς καὶ τὴν ἐπερχόμενη βαλτική – ἢ Ἀρκτικὴ σύγκρουση, κατ’ ἐμᾶς. Ἐκεῖ ὅμως ὅπου διαπρέπουν στὸν ὑπερθετικὸ βαθμὸ εἶναι στὸ ζήτημα “Τουρκία”.
Ἔχουν ἀνάγει τὴν “Τουρκία” σὲ ὑπερδύναμη – στὸ κεφάλι τους – καὶ ἀκόμα χειρότερα, μὲ τὶς πρόσφατες ταραχὲς δείχνουν νὰ εἶναι συμπαθοῦντες πρὸς τὸν «χαρισματικὸ Ἰμάμογλου», δηλαδὴ τοὺς ὁπαδοὺς τοῦ σφαγέα Κεμάλ – καὶ μισθοφόρους τῆς τότε Δύσης, μὲ κύριους χρηματοδότες τὴν Γερμανία (καὶ τὸ ΗΒ στὸ βάθος). Ἂν ὁ Ἐρντογὰν εἶναι «ἀντιδημοκρατικός» κατὰ τοὺς ἴδιους, νὰ ὑποθέσουμε ὅτι οἱ κεμαλικοὶ εἶναι τὸ ἀπαύγασμα τῆς δημοκρατίας;
Χρειάζεται μήπως νὰ ὑπενθυμίσω τὸν ἐπιπλέον παράγοντα: τὴν ἀναβίωση ἀπὸ τὴν (δυτικὴ) Γερμανία τῆς πολιτικῆς τοῦ Γ′ Ράιχ στὰ Βαλκάνια ἀπὸ τὴν δεκαετία ’90 καὶ μετά; Καὶ ποιὸν ρόλο προορίζονται οἱ διαχρονικοὶ συνεργάτες της, οἱ κεμαλικοί, νὰ διαδραματίσουν ἐκεῖ; Ἰδίως ἀπέναντι στὴν Σερβία καὶ τὴν σταδιακὴ προσέγγιση τῆς Σερβικῆς Δημοκρατίας μὲ τὴν Σερβία, ποὺ διαλύει τὸ μόρφωμα Βοσνία-Ἑρζεγοβίνη καὶ ἀνοίγει τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἐκδίωξη τῶν (δυτικῶν) Γερμανῶν ἀπὸ τὴν περιοχή; Ἡ χρονικὴ συγκυρία ποὺ ‘συμπτωματικὰ’ ξεκίνησαν οἱ ἐνδοτουρκικὲς ταραχὲς εἶναι ἐνδεικτική.
Λοιπὸν μὲ μυαλὰ ποὺ ἔχουν ὑποστεῖ σοβαρὴ βλάβη – τουτέστιν βλαμμένοι – δὲν γίνεται τίποτα. Ὁ ἠλίθιος εἶναι ἀήττητος, μέχρι νὰ εἰσέλθῃ ὁ βλαμμένος στὸν διαγωνισμό.
Τὶ συμβαίνει ὅμως μὲ τὴν “Τουρκία”;
Κατ’ ἀρχὴν πρόκειται γιὰ τὶς ἀδυσώπητες συνέπειες τοῦ μεγάλου λάθους τοῦ Ἐρντογὰν στὴν Συρία – κι ἐδῶ ἀναφέρομαι στὴν συνολικὴ πολιτικὴ τῆς προηγούμενης δεκαετίας. Παρότι εἶχε τὴν σπουδαία εὐκαιρία νὰ ἐξομαλύνῃ τὶς σχέσεις του μὲ τὸν Ἀσσάντ, νὰ ἀποσύρῃ τὰ τουρκικὰ στρατεύματα ἀπὸ τὴν β. Συρία καὶ νὰ ξεκινήσουν νὰ συνεννοοῦνται, ὑπὸ τὸ πλαίσιο τῶν συμφωνιῶν Ἀστάνα, παρασύρθηκε ἀπὸ τὶς ὀθωμανικὲς μωροφιλοδοξίες του στὴν περιοχή (καθὼς καὶ τὴν προσωπική του ἔχθρα μὲ τὸν Ἀσσάντ).
Μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φέρῃ μεῖζον μέρος τῆς εὐθύνης γιὰ τὴν ἐξαπλωση τῶν HST. Ἐπειδὴ ὁ Τοῦρκος δὲν εἶναι ἀπὸ αὐτὰ τὰ μέρη, ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, δὲν καταλαβαίνει ὅτι ἡ πρώτη περιοχὴ ποὺ θὰ ἀποσταθεροποιηθεῖ ἐὰν πέσῃ ἡ Συρία, εἶναι αὐτὴ ποὺ κατέχει ἡ “Τουρκία”.
Πρᾶγμα ποὺ συνέβη.
Τώρα εἶναι μᾶλλον ἀργὰ γιὰ τὸν Ἐρντογὰν καὶ τοὺς δικούς του.
• Πρῶτον, ἐπειδὴ οἱ κεμαλικοὶ σήκωσαν κεφάλι (μὲ τὴν μόνιμη ὑποστήριξη τῆς δυτ. Γερμανίας) μὲ τὰ συμβάντα στὴν Συρία καὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἐλέγχουν τὸ περισσότερο τοὺς μισθοφόρους τῆς HTS, μέσω τῶν κεμαλικῶν δομῶν (στρατός, ΜΙΤ).
Σημαντικὰ στελέχη τῶν κεμαλικῶν κατέχουν θέσεις-κλειδιά, εἰδικὰ ἀπὸ τὶς τελευταῖες ἐκλογὲς καὶ μετά, ὅπως γιὰ παράδειγμα ὁ Χ. Φιντὰν ποὺ ἀνέλαβε Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν καὶ ἔπαιξε κομβικὸ ρόλο στὴν ἐπιχείρηση εἰσβολῆς τῆς HTS στὴν Συρία. Ἡ ὑποστήριξη ποὺ ἔλαβε ἡ συγκεκριμένη ἐπιχείρηση ἀπὸ τὶς πετροχοῦντες τοῦ Κόλπου, τὸ ΗΒ, τὴν Γερμανία καὶ ἄλλους, δὲν ἀφῆνει ἀμφιβολίες ὑπὸ ποιῶν τὶς ἐντολὲς λειτουργοῦν οἱ κεμαλικοί.
• Δεύτερον, ἐπειδὴ οἱ ἰσλαμιστὲς εἶναι διχασμένοι λόγῳ τοῦ τὶ ἔγινε στὴν Συρία. Διότι μέγα μέρος τους εἶναι ὑπὲρ τῆς Παλαιστίνης καὶ δὲν δέχονται ὅτι ἀντὶ νὰ ἐπιτεθοῦν στὸ “ἰσραήλ” ἐπιτέθηκαν στὴν Συρία γιὰ νὰ διασώσουν τὸ “ἰσραήλ”.
Ὁ Ἐρντογὰν τώρα εἶναι ἀρκετὰ πιθανὸν νὰ πέσῃ. Οἱ κεμαλικοὶ ἀντίπαλοί του ἔχουν τεράστια δυτικὴ ὑποστήριξη. Μαζὶ μὲ τὸν Ἐρντογὰν πέφτει καὶ ἡ ψευδο-ἰσλαμικὴ μερίδα, τῶν ὑποκριτῶν φιλο-σιωνιστῶν μουσουλμάνων – ὅπως πλέον ἀποκαλοῦνται ἀπὸ πολλοὺς ἄλλους μουσουλμάνους στὴν Μέση Ἀνατολή.
Ἀλλὰ οὔτε γιὰ τοὺς κεμαλικοὺς εἶναι ρόδινο τὸ μέλλον. Τώρα θὰ ἰσχυροποιηθοῦν περισσότερο οἱ ἰσλαμιστὲς ποὺ εἶναι ἐνάντιοι στὸ “ἰσραήλ” καὶ θὰ ἀποτελέσουν ἕναν ὑπολογίσιμο ἐχθρικὸ ἀντίπαλο πόλο ἀπέναντι στοὺς κεμαλικούς.
Ὅμως εἴτε πέσῃ ὁ Ἐρντογὰν τώρα εἴτε διατηρηθεῖ στὴν ἐξουσία γιὰ κάποιον χρόνο, ἡ “Τουρκία” εἰσέρχεται σὲ περίοδο ἡμι-ἐμφυλίου. Πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι οἱ περαιτέρω ἐπεκτατικὲς βλέψεις της θὰ κλονισθοῦν ἀπὸ τὴν ἐσωτερικὴ διαμάχη καὶ θὰ ἀποδιοργανωθοῦν.
Φυσικά, μιὰ ἀποσταθεροποιημένη “Τουρκία” εἶναι γενικὰ ἐπικίνδυνη γιὰ ὅλους στὴν εὐρύτερη περιοχή. Πῶς ἀκριβῶς θὰ ἐξελιχθεῖ ὅλο αὐτὸ θὰ διαφανεῖ στὸ καθοριστικὸ σημεῖο καμπῆς: τὴν ἐπιστροφὴ τῆς Ὀδησσοῦ. Στὴν ὁποῖα οἱ κεμαλικοί, ποὺ ἐλέγχουν τὴν Κωνσταντινούπολη, δηλαδὴ τὸ πέράσμα ἀπὸ τὰ στενὰ τοῦ Βοσπόρου, διατηροῦν βλέψεις καθὼς καὶ συνεργασίες μὲ τοὺς Βρετανοὺς καὶ Σιωνιστὲς ποὺ ἅπλωσαν τὰ πλοκάμια τους στὴν Ὀδησσό, ἰδίως ἀπὸ τὸ 2014 καὶ μετά.
Ἡ Ρωσσία ἐτοιμάζεται γιὰ μιὰ μεγάλη ἐπιθετικὴ ἐπιχείρηση τώρα, ἡ ὁποία περιλαμβάνει τὴν ἀπελευθέρωση τῶν ὑπολοίπων ἐπαρχιῶν τῆς Νοβοροσίγια: Χάρκοβο, Ντιπροπετρόφσκ, Μυκολάεφ, Ὀδησσός. Ἦταν ἐντὸς τῶν στρατιωτικῶν σχεδίων ἀπὸ καιρό.
Τὸ ἀντίκτυπο ἀπὸ τὴν ἐπιστροφὴ τῆς Ὀδησσοῦ θὰ εἶναι τεράστιο.
Σχετικὰ ἄρθρα
