Τὸ δεύτερο ἄρθρο τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Στρατοῦ τῆς Ρωσσίας Βαλιέρυ Γεράσιμωφ, ἀπὸ διάλεξη στὴν Ἀκαδημία Στρατιωτικῶν Ἐπιστημῶν, 13 Μαρτίου 2017.
Ὁ κόσμος στὸ χεῖλος τοῦ πολέμου (Мир на гранях войны)
ΒΑΛΙΕΡΥ ΓΕΡΑΣΙΜΩΦ
Ὁ κόσμος στὸ χεῖλος τοῦ πολέμου
Δὲν ἀρκεῖ νὰ ἐξετάζουμε τὶς σημερινὲς προκλήσεις, πρέπει νὰ προβλέπουμε τὶς μελλοντικές
13 Μαρτίου 2017
Τὸ ἄρθρο βασίζεται στὴν ὁμιλία «Σύγχρονος πόλεμος καὶ τρέχοντα ζητήματα ἐθνικῆς ἄμυνας» ποὺ ἔδωσε ὁ Ἀρχηγὸς τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου στὴν γενικὴ συνέλευση τῆς Ἀκαδημίας Στρατιωτικῶν Ἐπιστημῶν (Академия военных наук).
Ἀκόμη καὶ ὁ Κλάουζεβιτς συνέκρινε τὸν πόλεμο μὲ μία διευρυμένη μονομαχία, ὁρίζοντάς τον ὡς μία πράξη βίας ποὺ ἔχει ὡς στόχο νὰ ἀναγκάσει τὸν ἐχθρὸ νὰ ἐκτελέσῃ τὴν θέλησή μας. Σημαντικὴ συμβολὴ στὴν ἀνάπτυξη τῆς ἐπιστήμης τοῦ πολέμου εἶχαν οἱ ἐξέχοντες Ρῶσσοι καὶ Σοβιετικοὶ θεωρητικοὶ τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰώνα Ἀντρέι Σνεζάρεφ (Andrei Snesarev) καὶ Ἀλεξάντερ Σβιέτσιν (Alexander Svechin). Ἀντικείμενο τῆς ἔρευνάς τους ἀποτέλεσαν οἱ κύριες τάσεις τοῦ πολέμου, ὁ ὁποῖος εἶναι συνέπεια ὄχι μόνο τῶν πολιτικῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν οἰκονομικῶν καὶ κοινωνικῶν σχέσεων. Μέχρι τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1990, ὑπῆρχε μία σταθερὴ ἀντίληψη γιὰ τὸν πόλεμο ως μέσο ἐπίτευξης πολιτικῶν στόχων ἀποκλειστικὰ στὴν βάση τῆς ἐνοπλης σύγκρουσης.
Στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες διαμορφώθηκε μία ταξινόμηση ποὺ περιλαμβάνει παραδοσιακοὺς καὶ μὴ παραδοσιακοὺς πολέμους. Στὶς ἀρχὲς τοῦ 21ου αἰώνα, οἱ Ἀμερικανοὶ θεωρητικοὶ πρότειναν νὰ συμπληρωθῇ μὲ τὸν ὑβριδικὸ πόλεμο. Ἀναφέρονται σὲ αὐτὸν ὡς ἐνέργειες κατὰ τὴν διάρκεια μίας περιόδου ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθῇ καθαρὰ οὔτε ὡς πόλεμος οὔτε ὡς εἰρήνη.
Ἡ ἐγχώρια ἐπιστήμη καὶ πρακτικὴ ἔχουν μία πιὸ ἰσορροπημένη προσέγγιση στὴν ταξινόμηση τῶν σύγχρονων ἐνόπλων συγκρούσεων. Λαμβάνει ὑπόψη μεγαλύτερο ἀριθμὸ χαρακτηριστικῶν. Ταυτόχρονα, δὲν ὑπάρχει ὁρισμὸς τοῦ πολέμου στὰ διεθνῆ καὶ ἐγχώρια ἐπίσημα ἔγγραφα. Στὸ Στρατιωτικὸ Δόγμα τῆς Ρωσσικῆς Ὁμοσπονδίας, ὀνομάζεται μορφὴ ἐπίλυσης διακρατικῶν ἢ ἐνδοκρατικῶν ἀντιθέσεων μὲ τὴν χρήση στρατιωτικῆς βίας.
Συνεχίζεται ἡ ἐνεργὴ συζήτηση γιὰ τὴν διευκρίνηση τῆς ἴδιας τῆς ἔννοιας. Ὁρισμένοι μελετητὲς καὶ εἰδικοὶ ἐμμένουν στὴν κλασικὴ ἑρμηνεία. Ἄλλοι προτείνουν μία ριζικὴ ἀναθεώρηση τῶν ἀπόψεων ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενο καὶ τὴν οὐσία τοῦ ὄρου «πόλεμος», θεωρώντας ὅτι ἡ ἔνοπλη σύγκρουση δὲν ἀποτελεῖ ὑποχρεωτικὸ χαρακτηριστικό του. Τὴν σήμερον, μπορεῖ κανεὶς νὰ συναντήσῃ ὁρισμοὺς ὅπως ὁ πόλεμος τῶν πληροφοριῶν, ὁ οἰκονομικὸς πόλεμος, ὁ ὑβριδικὸς πόλεμος καὶ πολλὲς ἄλλες παραλλαγές.
Τὸ Γενικὸ Ἐπιτελεῖο δίνει τὴν δέουσα προσοχὴ στὴν συζήτηση τοῦ προβλήματος. Τὸ 2016, στὸ πλαίσιο τῆς Στρατιωτικῆς Ἀκαδημίας τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου, διοργανώθηκε μία συζήτηση σχετικὰ μὲ τὴν οὐσία τῆς ἔννοιας «πόλεμος» στὶς σύγχρονες συνθῆκες. Τὸ θέμα αὐτὸ ἐξετάστηκε σὲ συνεδρίαση τοῦ τμήματος τῆς Ἐπιστημονικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας. Κατὰ τὴν διάρκεια τῶν συζητήσεων διαμορφώθηκε μία κοινὴ θέση γιὰ τὴν ἀνάγκη ἀνάλυσης τῶν χαρακτηριστικῶν γνωρισμάτων καὶ τῶν ἰδιαιτερότητων τῶν σύγχρονων ἐνόπλων συγκρούσεων καθὼς καὶ γιὰ τὸν ἐντοπισμὸ τῶν τάσεων ἐμφάνισης καὶ ἐξέλιξής τους.
Ὁ ὑβριδικὸς ἀντικατέστησε τὸν ἐξ ἀποστάσεως
Οἱ συγκρούσεις αὐτὲς στὰ τέλη τοῦ 20οῦ καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 21ου αἰώνα διαφέρουν μεταξύ τους ὡς πρὸς τὴν σύνθεση τῶν συμμετέχοντων, τὰ χρησιμοποιούμενα ὄπλα, τὶς μορφὲς καὶ τὶς μεθόδους δράσης τῶν στρατευμάτων. Ταυτόχρονα, δὲν ὑπερβαίνουν τὸ γενικὸ περιεχόμενο τοῦ πολέμου, ἀλλὰ περιλαμβάνουν ὡς συνιστῶσες διάφορους τύπους μάχης – ἄμεσα ἔνοπλους, πολιτικούς, διπλωματικούς, πληροφοριακοὺς καὶ ἄλλους. Τὴν σήμερον, ἔχουν ἐμφανισθεῖ νέα χαρακτηριστικά. Πρόκειται γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τῆς ἀναλογίας τῆς συμβολῆς τοῦ ἑνὸς ἢ τοῦ ἄλλου τύπου μάχης στὴν συνολικὴ πολιτικὴ ἐπιτυχία τοῦ πολέμου, τὴν συντριπτικὴ ὑπεροχὴ τῆς μίας πλευρᾶς σὲ στρατιωτικὴ ἰσχὺ καὶ οἰκονομικὴ δύναμη.
Στὶς συγκρούσεις στὴν Μέση Ἀνατολὴ ἀποκαλύφθηκαν γιὰ πρώτη φορὰ εὐρέως οἱ δυνατότητες κινητοποίησης τῶν κοινωνικῶν δικτύων.
Στὶς συγκρούσεις στὴν Μέση Ἀνατολὴ ἀποκαλύφθηκαν γιὰ πρώτη φορὰ εὐρέως οἱ δυνατότητες κινητοποίησης τῶν κοινωνικῶν δικτύων.Οἱ σύγχρονες συγκρούσεις χαρακτηρίζονται ἀπὸ ὁρισμένες ἰδιαιτερότητες.
Ἡ ἐμπειρία τῆς ἐπιχείρησης τοῦ ΝΑΤΟ στὴν Γιουγκοσλαυία, ἡ ὁποία ἐγκαινίασε τὴν ἐποχὴ τοῦ λεγόμενου πολέμου χωρὶς ἐπαφὴ ἢ πολέμου ἐξ ἀποστάσεως, δὲν ἔχει διαδοθεῖ εὐρέως. Ὁ λόγος εἶναι ἀντικειμενικὸς – γεωγραφικοὶ καθὼς καὶ οἰκονομικοὶ περιορισμοὶ ἐπιβάλλονται στὴν ἐπίτευξη τῶν στόχων τοῦ πολέμου. Ὁ παράγοντας τοῦ κόστους τῶν ἐξοπλισμῶν καὶ τοῦ πολέμου συνολικὰ ἄρχισε νὰ παίζῃ σημαντικὸ ρόλο στὴν ἐπιλογὴ τῶν τρόπων διεξαγωγῆς τῶν στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων.
Μία σημαντικὴ ἰδιαιτερότητα εἶναι ἡ αὐξανόμενη χρήση τῶν πιὸ σύγχρονων ρομποτικῶν συστημάτων καὶ μὴ ἐπανδρωμένων ἀεροσκαφῶν διαφόρων σκοπῶν καὶ δράσεων.
Νέες μορφὲς χρήσης ἑτερογενῶν δυνάμεων καὶ μέσων ἔχουν ἀναδυθεῖ. Γιὰ παράδειγμα, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐπιχείρησης στὴν Λιβύη, δημιουργήθηκε ταυτόχρονα μία ζώνη ἀπαγόρευσης πτήσεων καὶ διενεργήθηκε ναυτικὸς ἀποκλεισμός, σὲ συνδυασμὸ μὲ κοινὴ δράση ἰδιωτικῶν στρατιωτικῶν ἑταιρειῶν ἀπὸ κράτη-μέλη τοῦ ΝΑΤΟ καὶ ἔνοπλων σχηματισμῶν τῆς ἀντιπολίτευσης.
Στὶς θεωρίες χρήσης τῶν στρατῶν τῶν ἡγετικῶν κρατῶν, ἡ κατάκτηση τῆς πληροφοριακῆς ὑπεροχῆς ἔχει ἀνακηρυχθεῖ ὡς ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὶς πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις. Γιὰ τὴν ἐπίλυση αὐτοῦ τοῦ προβλήματος χρησιμοποιοῦνται μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης καὶ κοινωνικὰ δίκτυα. Παράλληλα, χρησιμοποιοῦνται δυνάμεις καὶ μέσα πληροφοριακῆς-ψυχολογικῆς καὶ πληροφοριακῆς-τεχνικῆς ἐπιρροῆς. Γιὰ παράδειγμα, στὶς συγκρούσεις στὴν Μέση Ἀνατολὴ ἀποκαλύφθηκαν γιὰ πρώτη φορὰ εὐρέως οἱ δυνατότητες κινητοποίησης τῶν κοινωνικῶν δικτύων.
Ἡ σύγκρουση στὴν Συρία ἀποτελεῖ σαφὲς παράδειγμα τῆς χρήσης ὑβριδικῶν μεθόδων. Περιελάμβανε τὴν ταυτόχρονη χρήση παραδοσιακῶν καὶ μὴ συμβατικῶν δράσεων τόσο στρατιωτικοῦ ὅσο καὶ μὴ στρατιωτικοῦ χαρακτήρα.
Στὸ πρῶτο στάδιο, οἱ ἐσωτερικὲς συριακὲς ἀντιθέσεις μετατράπηκαν σὲ διαδηλώσεις τῆς ἔνοπλης ἀντιπολίτευσης. Στὴν συνέχεια, μὲ τὴν ὑποστήριξη ξένων ἐκπαιδευτῶν καὶ τὴν ἐνεργὴ πληροφοριακὴ ὑποστήριξη, ἔλαβαν ὀργανωμένο χαρακτήρα.
Κατόπιν, τρομοκρατικὲς ὁμάδες, ποὺ προμηθεύονταν καὶ καθοδηγοῦνταν ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό, ἀντιπαρατέθηκαν μὲ τὶς κυβερνητικὲς δυνάμεις.
Οἱ ὑβριδικὲς δράσεις ἐφαρμόζονται ἐνεργὰ ἀπὸ τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες καὶ τὶς χῶρες τοῦ ΝΑΤΟ στὴν διεθνῆ σκηνή. Αὐτὸ ὀφείλεται σὲ μεγάλο βαθμὸ στὸ γεγονὸς ὅτι μία τέτοια παραλλαγὴ δράσης δὲν ἐμπίπτει στὸν ὁρισμὸ τῆς ἐπίθεσης.
Ὁ συνδυασμὸς αὐτῶν τῶν μεθόδων ἔλαβε τὴν ὀνομασία “ὑβριδικὸς πόλεμος” στὰ δυτικὰ μέσα ἐνημέρωσης. Ὡστόσο, εἶναι πρόωρο νὰ χρησιμοποιηθεῖ αὐτὸς ὁ ὅρος ως καθιερωμένος.
Νέα ἐκδοχὴ μίας γνώριμης λέξης
Ἡ ἀνάλυση ἐπισημαίνει ὁρισμένες τάσεις ποὺ εἶναι ἐνδεικτικὲς τοῦ μετασχηματισμοῦ τῶν ἐνόπλων συγκρούσεων στὶς ἀρχὲς τοῦ 21ου αἰώνα. Σήμερα, εἶναι ἐμφανὲς ὅτι τὰ ὅρια μεταξὺ πολέμου καὶ εἰρήνης ἔχουν ἐξαλειφθεῖ. Ἡ ἄλλη ὄψη τῶν ὑβριδικῶν ἐνεργειῶν εἶναι μία νέα ἀντίληψη τοῦ καιροῦ εἰρήνης, ὅταν δὲν χρησιμοποιοῦνται στρατιωτικὰ ἢ ἄλλα ἀνοιχτὰ βίαια μέτρα ἐναντίον ἑνὸς κράτους, ἀλλὰ ἀπειλεῖται καὶ μπορεῖ νὰ παραβιασθῇ ἡ ἐθνικὴ ἀσφάλεια καὶ κυριαρχία του. Τὸ φάσμα τῶν λόγων καὶ τῶν περιστάσεων γιὰ τὴν χρήση στρατιωτικῆς βίας διευρύνεται καὶ χρησιμοποιεῖται ὅλο καὶ περισσότερο γιὰ τὴν ἐξασφάλιση οἰκονομικῶν συμφερόντων κρατῶν ὑπὸ τὸ σύνθημα τῆς ὑπεράσπισης τῆς δημοκρατίας ἢ τῆς ἐγκαθίδρυσης δημοκρατικῶν ἀξιῶν σὲ μία συγκεκριμένη χώρα.
Ἡ ἔμφαση στὸ περιεχόμενο τῶν μεθόδων ἀντιπαράθεσης μετατοπίζεται πρὸς τὴν εὐρεία χρήση πολιτικῶν, οἰκονομικῶν, διπλωματικῶν, πληροφοριακῶν καὶ ἄλλων μὴ στρατιωτικῶν μέτρων, ποὺ ἐφαρμόζονται μὲ τὴν συμμετοχὴ τοῦ διαμαρτυρόμενου δυναμικοῦ του πληθυσμοῦ.
Οἱ μὴ στρατιωτικὲς μορφὲς καὶ μέσα σύγκρουσης ἔχουν γνωρίσει πρωτοφανὴ τεχνολογικὴ ἀνάπτυξη καὶ ἔχουν γίνει ἐπικίνδυνες καὶ μερικὲς φορὲς βίαιες.
Ἡ πρακτική τους χρήση μπορεῖ νὰ προκαλέσῃ κατάρρευση στὴν ἐνεργειακή, τραπεζική, οἰκονομική, πληροφοριακὴ καὶ ἄλλες σφαῖρες τῆς ζωῆς τοῦ κράτους. Ἕνα παράδειγμα εἶναι τὰ ἀποτελέσματα τῶν κυβερνοεπιθέσεων στὶς ἐνεργειακὲς ὑποδομὲς τοῦ Ἰρὰν τὸ 2015.
Ἡ ἀνάλυση τῶν χαρακτηριστικῶν, τῶν ἰδιαιτεροτήτων καὶ τῶν τάσεων ἐξέλιξης τῶν σύγχρονων συγκρούσεων δείχνει ὅτι ὅλες μοιράζονται ἕνα κοινὸ χαρακτηριστικὸ – τὴν χρήση στρατιωτικῆς βίας. Σὲ ὁρισμένες, πρόκειται σχεδὸν γιὰ κλασικὴ ἔνοπλη σύγκρουση, ὅπως στοὺς δύο πολέμους τῶν ΗΠΑ κατὰ τοῦ Ἰρὰκ ἢ στὴν ἐπιχείρηση τοῦ ΝΑΤΟ κατὰ τῆς Γιουγκοσλαυίας. Σὲ ἄλλες συγκρούσεις, ὅπως στὴν Συρία, ἡ ἔνοπλη σύγκρουση διεξήχθη ἀπὸ τὴν μία πλευρὰ μὲ τὴν μορφὴ ἀντιτρομοκρατικῶν ἐπιχειρήσεων καὶ ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ μὲ τὴν μορφὴ δράσεων παράνομων παράτυπων ἐνόπλων σχημάτων καὶ τρομοκρατικῶν δομῶν. Ἔτσι, τὸ βασικὸ περιεχόμενο τῶν πολέμων στὴν σύγχρονη ἐποχὴ καὶ στὸ ὁρατὸ μέλλον θὰ παραμείνει τὸ ἴδιο. Κύριο χαρακτηριστικό τους εἶναι ἡ παρουσία ἔνοπλης σύγκρουσης.
Ταυτόχρονα, τὸ ζήτημα τοῦ ὁρισμοῦ τῆς οὐσίας τοῦ πολέμου δὲν ἔχει κλείσει, εἶναι ἐπίκαιρο καὶ ἀπαιτεῖ συνεχὴ μελέτη καὶ προσεκτικὴ ἐξέταση.
Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτό, τὸ ἐπιστημονικὸ καὶ ἐπιχειρηματικὸ πρόγραμμα τοῦ διεθνοῦς στρατιωτικό-τεχνικοῦ φόρουμ «Στρατός-2017» (Army-2017) τὸν Αὔγουστο τοῦ τρέχοντος ἔτους περιλαμβάνει μία «στρογγυλὴ τράπεζα» μὲ θέμα «Σύγχρονοι πόλεμοι καὶ ἔνοπλες συγκρούσεις: χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα καὶ ἰδιαιτερότητες». Οἱ ἐπιστήμονες τῆς Ἀκαδημίας Στρατιωτικῶν Ἐπιστημῶν θὰ πρέπει νὰ συμμετάσχουν ἐνεργὰ σὲ αὐτό. Εἶναι ἀπαραίτητο νὰ συνεχισθοῦν οἱ ἐργασίες γιὰ τὴν διατμηματικὴ τυποποίηση τῶν πολιτικό-στρατιωτικῶν καὶ στρατιωτικῶν ὅρων καὶ ὁρισμῶν.
Τὸ αὐξανόμενο δυναμικὸ συγκρούσεων στὸν κόσμο ὑπογραμμίζει τὴν σημασία μίας σειρᾶς προκλήσεων στὸν τομέα τῆς ἐθνικῆς ἄμυνας.
Μέτρα ὑψηλῆς ἀκριβείας
Ὁ κύριος στόχος παραμένει ὁ ἴδιος – νὰ διασφαλισθῇ ἡ ἀπόκρουση ἐνδεχομένης ἐπίθεσης κατὰ τῆς Ρωσσικῆς Ὁμοσπονδίας καὶ τῶν συμμάχων της ἀπὸ ὁποιαδήποτε κατεύθυνση. Ταυτόχρονα, σὲ καιρὸ εἰρήνης, κατὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν μέτρων στρατηγικῆς ἀποτροπῆς εἶναι ἀπαραίτητο νὰ διασφαλιστῇ ἡ ἐξουδετέρωση τῶν ἀπειλῶν κατὰ τῆς ἀσφάλειας τῆς χώρας μὲ στήριξη στὶς διαθέσιμες δυνάμεις καὶ μέσα. Στὸ πλαίσιο αὐτό, αὐξάνεται ὁ ρόλος καὶ ἡ σημασία τῆς πρόβλεψης τῶν στρατιωτικῶν κινδύνων καὶ ἀπειλῶν, ἡ ὁποία θὰ πρέπει νὰ πραγματοποιεῖται σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀξιολόγηση τῶν οἰκονομικῶν, πληροφοριακῶν καὶ ἄλλων προκλήσεων.
Ἡ βελτίωση τῶν δυνατοτήτων τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων πραγματοποιεῖται μέσω τῆς ἰσόρροπης ἀνάπτυξης ὅλων τῶν τύπων καὶ κλάδων στρατευμάτων (δυνάμεων), τῆς ἀνάπτυξης ὅπλων ὑψηλῆς ἀκριβείας καὶ σύγχρονων μέσων ἐπικοινωνίας, ἀναγνώρισης, αὐτοματοποιημένου ἐλέγχου καὶ ἠλεκτρονικοῦ πολέμου. Οἱ Δυνάμεις Στρατηγικῶν Πυραύλων ἐξοπλίζονται ἐπὶ τοῦ παρόντος μὲ σύγχρονα συστήματα σὲ μεγάλη κλίμακα. Ὁ στόλος παραλαμβάνει νέα πυρηνικὰ ὑποβρύχια μὲ βαλλιστικοὺς πυραύλους καὶ πυραύλους κροῦζ ποὺ δὲν ἔχουν ἀνάλογα στὸν κόσμο. Τὰ ἀεροσκάφη στρατηγικῆς ἀεροπορίας, τὰ θρυλικά μας πυραυλοφόρα Tu-160 καὶ Tu-95MS, ἐκσυγχρονίζονται ἐνεργά. Αὐτὸ θὰ ἐπιτρέψει μέχρι τὸ τέλος τοῦ 2020 νὰ φθάσῃ ὁ ἐξοπλισμὸς τῶν στρατηγικῶν πυρηνικῶν δυνάμεων μὲ σύγχρονα ὄπλα στὸ 90%.
Τὸ δυναμικὸ κρούσης τῶν ὅπλων ἀκριβείας στὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις θὰ τετραπλασιαστεῖ, γεγονὸς ποὺ θὰ καταστήσει δυνατὴ τὴν ἐξασφάλιση τῆς ἀσφάλειας τῆς Ρωσσίας σὲ ὅλη τὴν περίμετρο τῶν συνόρων της. Μέχρι τὸ 2021, τὸ μερίδιο τῶν σύγχρονων ὅπλων καὶ τοῦ στρατιωτικοῦ ἐξοπλισμοῦ στὶς χερσαῖες δυνάμεις θὰ φθάσει τουλάχιστον τὸ 70%. Οἱ Ἀεροπορικὲς καὶ Διαστημικὲς Δυνάμεις θὰ λάβουν ἀεροσκάφη νέας γενιᾶς, τὰ ὁποία θὰ αὐξήσουν τὶς πολεμικὲς δυνατότητες τῆς ἀεροπορίας κατὰ 1,5 φορά. Τὸ Πολεμικὸ Ναυτικὸ θὰ παραλάβει σύγχρονα πλοῖα ἐξοπλισμένα μὲ πυραύλους ὑψηλῆς ἀκρίβειας μὲ μεγάλο βεληνεκές.
Ἡ ρομποτικὴ διαδραματίζει σημαντικὸ ρόλο στὴν βελτίωση τῶν δυνατοτήτων μάχης. Ἡ εὐρείας κλίμακας, ἀλλὰ δικαιολογημένη χρήση τῶν ρομποτικῶν συστημάτων γιὰ διάφορους σκοποὺς θὰ αὐξήσει τὴν ἀποτελεσματικότητα τῶν ἐνεργειῶν τῶν στρατευμάτων καὶ θὰ ἐξασφαλίσει σημαντικὴ μείωση τῶν ἀπωλειῶν προσωπικοῦ.
Ἡ ἐπιστήμη τῆς πρόβλεψης
Σήμερα, οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις ἀποκτοῦν ἐμπειρία μάχης στὴν Συρία. Εἶχαν τὴν μοναδικὴ εὐκαιρία νὰ δοκιμάσουν καὶ νὰ ἐλέγξουν νέα μοντέλα ἐξοπλισμοῦ ἀεράμυνας σὲ δύσκολες κλιματολογικὲς συνθῆκες. Εἶναι ἀπαραίτητο νὰ συνεχισθῇ ἡ γενίκευση τῆς ἐμπειρίας ἀπὸ τὴν χρήση τῶν μέσων ἔνοπλης σύγκρουσης στὴν συριακὴ ἐκστρατεία καὶ νὰ ἐξαχθοῦν διδάγματα γιὰ τὴν βελτίωση καὶ τὸν ἐκσυγχρονισμό τους.
Πρέπει νὰ θυμόμαστε ὅτι ἡ νίκη ἐπιτυγχάνεται πάντα ὄχι μόνο μὲ τὶς ὑλικὲς ἀλλὰ καὶ μὲ τὶς πνευματικὲς δυνάμεις τοῦ λαοῦ, τὴν συνοχή του καὶ τὴν ἐπιθυμία του νὰ ἀντισταθῇ στὴν ἐπίθεση μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις. Ἡ στρατιωτικὴ καὶ πολιτικὴ ἡγεσία τῆς Ρωσσικῆς Ὁμοσπονδίας καταβάλλει σοβαρὲς προσπάθειες γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης τοῦ λαοῦ στὸν στρατό.
Σήμερα, οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις φθάνουν σὲ ἕνα θεμελιωδῶς νέο ἐπίπεδο μαχητικῆς ἑτοιμότητας καὶ αὐτὸ ὑποστηρίζεται πλήρως ἀπὸ τὴν κοινωνία. Πρὸς τὸ συμφέρον τῆς περαιτέρω ἐνίσχυσης τοῦ κύρους τους, εἶναι σημαντικὸ νὰ ἀναπτυχθῇ ὁ δεσμὸς μεταξὺ τοῦ στρατοῦ καὶ τῆς κοινωνίας καί, γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτό, νὰ βελτιωθοῦν τὰ συστήματα ἐκπαίδευσης τοῦ στρατιωτικοῦ προσωπικοῦ καὶ τῆς πατριωτικῆς ἐκπαίδευσης τῶν νέων.
Τὸ δυναμικὸ κρούσης τῶν ὅπλων ἀκριβείας στὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις θὰ τετραπλασιαστεῖ.
Εἶναι ἀδύνατο νὰ ἐπιλυθοῦν ἐπείγοντα καθήκοντα τῆς ἄμυνας τῆς χώρας χωρὶς τὴν ἐνδελεχὴ καὶ προληπτικὴ ἐπεξεργασία τους. Στὸ πλαίσιο αὐτό, ἀξίζει νὰ τονισθοῦν τὰ καθήκοντα προτεραιότητας τῆς Ἀκαδημίας Στρατιωτικῶν Ἐπιστημῶν.
Πρῶτα ἀπ' ὅλα, εἶναι ἡ μελέτη τῶν νέων μορφῶν διακρατικῆς ἀντιπαράθεσης καὶ ἡ ἀνάπτυξη ἀποτελεσματικῶν τρόπων ἀντιμετώπισής τους.
Ἕνα ἐπεῖγον καθῆκον εἶναι ἡ διαμόρφωση σεναρίων καὶ μακροπρόθεσμων προβλέψεων γιὰ τὴν ἐξέλιξη τῆς πολιτικό-στρατιωτικῆς καὶ στρατηγικῆς κατάστασης στὶς σημαντικότερες περιοχὲς τοῦ κόσμου. Εἶναι ἀπαραίτητο νὰ μελετηθοῦν ἄμεσα οἱ ἰδιαιτερότητες τῶν σύγχρονων ἐνόπλων συγκρούσεων. Μὲ βάση αὐτές, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἀναπτυχθοῦν μέθοδοι γιὰ τὸ ἔργο τῆς στρατιωτικῆς διοίκησης καὶ τὶς ἐνέργειες τῶν στρατευμάτων σὲ διάφορες συνθῆκες.
Τὸ πρόβλημα τῆς ὀργάνωσης καὶ διεξαγωγῆς ἀνασυγκροτήσεων στρατευμάτων (δυνάμεων) σὲ ἀπομακρυσμένα θέατρα ἀπαιτεῖ ξεχωριστὴ μελέτη. Τὰ γενικὰ καθήκοντα τῆς στρατιωτικῆς ἐπιστήμης, τὰ ὁποία χρειάζονται περαιτέρω ἐπεξεργασία, ἐξακολουθοῦν νὰ εἶναι ἐπίκαιρα.
Ὁ Βαλιέρυ Βασίλιεβιτς Γεράσιμωφ (γενν. 1955) εἶναι Ρῶσσος στρατηγὸς ποὺ ὑπηρετεῖ ὡς Ἀρχηγὸς τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων ἀπὸ τὸ 2012 και Πρῶτος Ἀναπληρωτής Ὑπουργὸς Ἀμύνης. Ἔχει στὸ ἐνεργητικὸ του τὶς ἐπιτυχημένες ἐκστρατεῖες τοῦ Δεύτερου Τσετσενικοῦ Πολέμου ὅπου ἐπιτεύχθη ἡ ἐξάρθρωση τοῦ μεγαλύτερου κέντρου διεθνοῦς ὀργανωμένης τρομοκρατίας, καὶ τῆς Συρίας ὅπου ἀντιμετωπίσθησαν τὰ ἔνοπλα παραστρατιωτικὰ σώματα τῶν τρομοκρατῶν τῆς Ἄλ Κάιντα καὶ τοῦ Νταές. Ἔλαβε μέρος στὸν σχεδιασμὸ τῆς ρωσσικῆς Εἰδικῆς Στρατιωτικῆς Ἐπιχείρησης στὴν Οὐκρανία ἐνῶ ἀπὸ τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2023 εἶναι ὁ γενικὸς διοικητὴς τῆς ΕΣΕ.
Ἄλλα ἄρθρα τοῦ ἰδίου:
→ Ἡ ἀξία τῆς ἐπιστήμης στὴν πρόβλεψη (μετάφραση ἐδῶ), 26 Φεβρουαρίου 2013
Σχετικὰ ἄρθρα
