Κατ' ἀρχήν, μερικὲς ἐπισημάνσεις:
Οἱ ΗΠΑ δὲν κινδυνεύουν ἀπὸ τὸ Ἰράν. Συγκεκριμένα τὸ Ἰρὰν δὲν εἶναι ὑπαρξιακὴ ἀπειλὴ γιὰ τὶς ΗΠΑ, κάτι ποὺ οἱ ΗΠΑ γνωρίζουν καλῶς.
Οὐδεμία ἀνησυχία ὑπάρχει γιὰ τὰ πυρηνικὰ τοῦ Ἰράν, εἴτε αὐτὰ ὑπάρχουν εἴτε ὄχι. Οἱ ΗΠΑ μποροῦν πάρα πολὺ εὔκολα νὰ σταματήσουν ὁποιαδήποτε πυρηνικὴ δραστηριότητα τοῦ Ἰράν, ἐπιστρέφοντας στὴν JCPOA, ὅπου θὰ ἐπανέλθουν ἡ παρακολούθηση, οἱ κάμερες καὶ οἱ συχνὲς ἐπιθεωρήσεις τῶν πυρηνικῶν ἐγκααστάσεων τοῦ Ἰράν.
Ἄρα δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει στὸ ἐλάχιστο τὸ πυρηνικὸ κομμάτι. Ἄλλωστε, ἡ Ρωσσία καὶ ἡ Κίνα θὰ ἐξασφάλιζαν ὅτι τὸ Ἰρὰν θὰ κινοῦταν ἐντὸς ἀποδεκτῶν πλαισίων στὸν πυρηνικὸ τομέα καὶ ἤδη ἔχουν ὑπογράψει τὶς ἀνάλογες συμφωνίες μαζί του.
Ἐπιπλέον, ἡ ρητορικὴ περὶ πυρηνικῶν, ποὺ τὸ Ἰρὰν θὰ ἔχει ὅπου νἀ 'ναι, σὲ λίγες ἡμέρες, τώρα δά, κρατάει ἀπὸ τὴν δεκαετία ’90. Παρότι οἱ “ἰσραηλινοί” ἔχουν ἐπανειλημμένα προσπαθήσει ἐπὶ 3 δεκαετίες νὰ σύρουν τὶς ΗΠΑ σὲ ἕναν πόλεμο μὲ τὸ Ἰρὰν, οἱ ΗΠΑ οὐδέποτε ἔκαναν κάτι τέτοιο, ἀκόμη καὶ ὅταν τὸ Ἰρὰν ἦταν πολὺ πιὸ ἀδύναμο καὶ οἱ ΗΠΑ πολὺ ἰσχυρότερες ἀπὸ ὅτι σήμερα.
Ὁ πόλεμος μὲ τὸ Ἰρὰν ἔχει ὑψηλὸ κόστος γιὰ τοὺς ἀμερικανούς, τὸ ὁποῖο σὲ καμμία περίπτωση δὲν εἶναι διατεθειμένοι νὰ ὑποστοῦν, καθότι τὸ Ἰρὰν δὲν ἀποτελεῖ ὑπαρξιακὴ ἀπειλὴ γι’ αὐτούς. Γιὰ νὰ τὸ θέσουμε ἁπλά, δὲν ἀξίζει τὸν κόπο. Ἔχουν προτιμήσει νὰ προβαίνουν σὲ παντὸς εἴδους ἐχθρικὲς ἐνέργειες ὅπως δολιοφθορές, ἐμπάργκο, δολοφονίες, συκοφαντικὴ δυσφήμιση, ἀποσταθεροποίηση, πρόκληση ἐχθρότητας σὲ γείτονες χῶρες ἐναντίον του – τὰ πάντα, ὄχι ὅμως ἕναν ἄμεσο πόλεμο.
Συνεπῶς, τὶ ἄλλαξε καὶ οἱ ΗΠΑ ὀδεύουν μὲ τέτοια βιασύνη σὲ μετωπικὴ σύγκρουση γνωρίζοντας ὅτι οἱ βάσεις τους θὰ χτυπηθοῦν, ὅτι ἔχουν 50.000 στρατιῶτες νὰ χάσουν καὶ ὅτι τὸ “ἰσραήλ” θὰ καταστραφεῖ ὁλοσχερῶς;
Προφανῶς δὲν εἶναι τὸ Ἰρὰν τὸ πρόβλημά τους.
Τὸ Ἰρὰν εἶναι κύριος κόμβος γιὰ τὰ σημαντικὰ ἐγχειρήματα τῶν ὑποδομῶν καὶ τῶν ἐμπορικῶν διαδρομῶν τῆς Ρωσσίας καὶ τῆς Κίνας, ὅπως ὁ κορυφαίας σημασίας Βόρειος-Νότιος Διάδρομος Μεταφορῶν (NSTC), ποὺ συνδέεται μὲ τὴν Βόρεια Θαλάσια Δίοδο στὴν ρωσσικὴ Ἀρκτική, τὰ διάφορα ὀδικὰ καὶ σιδηροδρομικά ἐγχειρήματα ὑπὸ τὴν εὐρύτερη Ἀσιατικὴ διασύνδεση «Μία Ζώνη, Μία Ὀδός» (BRI) κ.ἄ. Ἐπίσης εἶναι σημαντικὸ γιὰ τὴν Ἰνδία, μὲ τὴν ἀπὸ κοινοῦ συνεργασία τους στὸ ἰρανικὸ λιμάνι Τσαμπαχάρ, ποὺ δίνει στοὺς Ἰνδοὺς ἐμπορικὴ πρόσβαση στὶς κεντροασιατικὲς χῶρες καὶ ὄχι μόνο.
Ἡ ἀπελπιστικὴ θέση τῶν ΗΠΑ
Οἱ ΗΠΑ ὑπέστησαν μία πολὺ σοβαρὴ ἧττα στὸ οὐκρανικό, ἡ ὁποία ἐκτείνεται πολὺ πέραν τοῦ στρατιωτικοῦ μόνον σκέλους, στὸ διεθνὲς πολιτικὸ καὶ οἰκονομικὸ πεδίο. Ἡ ἰδεολογία ποὺ ‘πουλοῦσαν’ γιὰ μόνη κοσμοθεωρία – σχεδὸν ἀνενόχλητοι ἀπὸ τὸ ’90 καὶ μετά, λόγῳ τοῦ τραγικοῦ σφαλματος τῆς νομικῆς διάλυσης τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης κατὰ παραβίαση τοῦ δεσμευτικοῦ δημοψηφίσματος σὲ ὅλη τὴν σοβιετικὴ ἐπικράτεια (ὅπου ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν πολιτῶν ἐτάχθη ὑπὲρ τῆς διατήρησης τῆς Ἕνωσης) – ὑπέστη θανάσιμο πλῆγμα.
Μεταξὺ ἑνὸς παγκόσμιου οἰκονομικοῦ, δηλαδὴ νομικοῦ, συστήματος βασισμένου στὴν ἰδιωτικὴ ἔκδοση χρήματος καὶ τὸ παρασιτικὸ χρέος ὡς μέσο ὑπέρογκου πλουτισμοῦ ἐλαχίστων καὶ ἑνὸς βασισμένου στὸ χρῆμα ὡς δημόσιο ἀγαθὸ καὶ τὴν παραγωγὴ καὶ κυκλοφορία ἀγαθῶν ὡς μέσο ἔμμετρου πλουτισμοῦ πολλῶν, ἡ συνύπαρξη εἶναι ἀδύνατη. Μόνον ἕνα μπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ.
Ἡ Κίνα, ποὺ εἶναι βασικὸς πόλος στήριξης τοῦ δευτέρου, εἶναι ἰδεολογικός, ὄχι μόνον ἐμπορικὸς ἢ παραγωγικὸς ἀντίπαλος, τῶν ΗΠΑ. Καὶ αὐτὸν τὸν ἀντίπαλο οἱ ΗΠΑ οὐδέποτε κατέβαλλαν ἔστω καὶ γιὰ λίγο, διότι ἡ Κίνα ποτὲ δὲν ἔκανε τοὺς πειραματισμοὺς τῆς Ρωσσίας. Ἂν οἱ ΗΠΑ ἔχουν λόγους νὰ φοβοῦνται τὴν Ρωσσία στρατιωτικά – πεδίο στὸ ὁποῖο εἶναι ἀδύνατον νὰ τὴν νικήσουν – τὴν Κίνα τὴν φοβοῦνται ἰδεολογικά, ὡς κοσμοθέαση.
Τὸ πλέγμα βάσεων ποὺ ἐξἀπλωσαν μέσῳ τῆς ἐπιθετικῆς ἐπεκτάσεως τοῦ ΝΑΤΟ, μὲ τὸ προσωπεῖο τῆς ΕΕ, πρὸς ἀνατολάς, προοριζόταν ἀνέκαθεν ἐναντίον τῆς Ρωσσίας. Ὅμως τὸ ἀποικιοκρατικὸ πλέγμα βάσεων στὴν Μέση Ἀνατολή, ποὺ ἐξάπλωσαν μέσῳ εἰσβολῶν καὶ πολέμων, μὲ τὸ προσωπεῖο τοῦ Πολέμου Κατὰ τῆς Τρομοκρατίας, προοριζόταν νὰ ἀποτελέσῃ τὸ ἀναγκαῖο ὑποστηρικτικὸ βάθρο γιὰ τὶς περαιτέρω ἐπιχειρήσεις τους ἐναντίον τῆς Κίνας.
Μὲ βάση τὰ παραπάνω γίνεται εὔκολα κατανοητὴ ἡ παρούσα βιασύνη τῶν ΗΠΑ νὰ παγώσουν ἄρον-ἄρον τὴν οὐκρανικὴ σύγκρουση, μὲ κάποιου εἴδους “ἐκεχειρία” ὅπως αὐτοὶ τὴν φαντάζονται καὶ προσαρμοσμένη, ἐνταγμένη ὰν θέλετε, στὰ δικά τους ἀπαράλλακτα σχέδια. Μάλιστα, προσδοκοῦσαν ὅτι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ κατόρθωναν νὰ τραβήξουν τὴν Ρωσσία καὶ μακριὰ ἀπὸ τὴν ἐναπομείνουσα Οὐκρανια καὶ μακριὰ ἀπὸ τὸ Ἰράν.
Ἡ ἔλλειψη ρεαλισμοῦ, ποὺ χαρακτηρίζει τὶς φιλοδοξίες, προσδοκίες καὶ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῶν ΗΠΑ δὲν ἔχει ὑποχωρήσει ἀλλὰ ἔχει μᾶλλον χειροτερέψει ἐπὶ κυβερνήσεως Τράμπ.
Ἡ ἐπίθεση στὸ Ἰρὰν στοχεύει τὴν Κίνα
Οἱ ΗΠΑ βιάζονται νὰ ἐπιτεθοῦν στὸν ἀντίπαλο ἄξονα — ποὺ εἶναι ὁ κορμὸς τῶν BRICS: Ρωσσία, Κίνα καὶ Ἰνδία. Καὶ κυρίως στοχεύουν τὴν Κίνα καὶ τὰ ἐγχειρήματά της στὴν Μ. Ἀνατολή. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς λόγος πίσω ἀπὸ τὴν σχεδιαζόμενη ἐπίθεση στὸ Ἰράν.
Ἡ Κίνα ἔπαιξε σημαντικὸ ρόλο στὴν ὑποστήριξη τοῦ σχεδίου τοῦ Ἰρανοῦ στρατηγοῦ Σολεϊμάνι γιὰ τὴν ἐκδίωξη τῶν ἀμερικανῶν ἀπὸ τὸ Ἀφγανιστάν, στήριξε τὸν δημοφιλὴ πολιτικὸ Χάν στὸ Πακιστάν, ἐργάστηκε γιὰ τὴν ἐπίτευξη μιᾶς εἰρηνευτικῆς συμφωνίας μεταξὺ τοῦ Ἰρὰν καὶ τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας, βοήθησε κατὰ τὸ δυνατὸν τὴν Συρία γιὰ χρόνια, προσέτρεξε ἐνεργὰ στὸ πλευρὸ τῆς Παλαιστίνης προσφέροντας οὐσιώδη καὶ σημαντικὴ βοήθεια στὴν δημιουργία κρατικῆς ὑπόστασης καὶ μεσολαβώντας στὶς διάφορες παλαιστινιακὲς ὁμάδες γιὰ ἐπίλυση διαφορῶν καὶ δημιουργία κοινοῦ πολιτικοῦ μετώπου, ὑποστήριξε πληροφοριακὰ καὶ μὲ πολλοὺς ἄλλους τρόπους τὴν Ὑεμένη στὸν ἀγώνα της νὰ σταματήσῃ τὴν γενοκτονία στὴν Γάζα καὶ συνεργάζεται μὲ τὴν Αἴγυπτο πρὸς οἰκονομικὴ στήριξη καὶ μερικὴ ἀνεξαρτητοποίηση ἀπὸ τὴν ἀμερικανικὴ μεγγένη.
Ἐπιπλέον, ὕψωσε ἀποφασιστικὰ τὸ ἀνάστημά της ἐναντίον τῆς νοσηρῆς κι ἀκραίας ρατσιστικῆς ἰδεοληψίας τοῦ παντουρκισμοῦ, ἐπουλώνοντας ἕνα-ἕνα τὰ κομβικὰ σημεῖα τοῦ εἰδεχθοῦς αὐτοῦ φιδιοῦ, ποὺ ἐκτείνεται ἀπὸ τὴν αὐτόνομη ἐπαρχία Ξιντζιάνγκ τῶν Οὐιγούρων μέχρι τὸ Κοσσυφοπέδιο καὶ τὴν Ἀλβανία. Ἡ στήριξη ποὺ ἔχει προσφέρει στὴν Σερβία εἶναι διαρκὴς ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν βομβαρδισμῶν τοῦ ΝΑΤΟ, ὅπου παρεῖχε πολύτιμη ἀνθρωπιστικὴ βοήθεια καθὼς πληροφοριακὴ ὑποστήριξη στὸν Σερβικὸ στρατὸ στὶς μάχες του κατὰ τῶν εἰσβολέων.
Στὶς 7 Μαΐου 1999 οἱ ΗΠΑ βομβάρδισαν “κατὰ λάθος” τὴν Κινεζικὴ πρεσβεία στὸ Βελιγράδι, μὲ Β-2 Σπίριτ. Πρόκειται γιὰ τὸν ἴδιο τύπο βομβαρδιστικῶν ποὺ αὐτὴ τὴν στιγμὴ ἔχουν συγκεντρωθεῖ στὴν βάση τῶν ΗΠΑ στὸ Ντιέγκο Γκαρσία, νησίδιο τοῦ Ἰνδικοῦ Ὠκεανοῦ, καθὼς ἐτοιμάζονται νὰ ἐπιτεθοῦν ἐναντίον τοῦ Ἰράν. Οἱ ἀμερικανοὶ καλὰ θὰ κάνουν νὰ θυμοῦνται ὅτι ἡ Κίνα οὐδέποτε ξέχασε τὸν βομβαρδισμὸ τῆς πρεσβείας της.
Καὶ τώρα τὶ;
Τὸ Ἰρὰν ἔχει ἀμυντικὲς συμφωνίες τόσο μὲ τὴν Ρωσσία ὅσο καὶ τὴν Κίνα. Εἶναι ἐπίσης πλῆρες μέλος τοῦ ἀσιατικοῦ ὀργανισμοῦ ἀσφαλείας Ὀργανισμὸς Συνεργασίας Σαγκάης (SCO).
Γιὰ κάποιον ἀκατανόητο λόγο οἱ ΗΠΑ τελοῦν ὑπὸ τὴν ψευδαίσθηση ὅτι ἐὰν ἐπιτεθοῦν στὸ Ἰράν, ἡ Ρωσσία καὶ ἡ Κίνα θὰ καθήσουν ἄπρακτες, σὲ ρόλο παρατηρητὴ, θὰ περιοριστοῦν σὲ λίγες λεκτικὲς διαμαρτυρίες καὶ θὰ ἀφήσουν ἕνα σημαντικὸ μέλος τοῦ SCO νὰ καταστραφῇ — κάτι ποὺ θὰ διέλυε τὴν ἀξιοπιστία τοῦ SCO, ἀφοῦ δὲν θὰ ἦταν σὲ θέση νὰ παρέχει ἀσφάλεια στὰ μέλη του. Καὶ ὅτι θὰ ἀφήσοουν τὶς ΗΠΑ νὰ διασαλεύσουν τὰ πάντα στὴν Μ. Ἀνατολή, σπέρνοντας χάος ἐκ νέου καὶ ἀναστέλλοντας ὅλα τὰ κομβικὰ ἐγχειρήματα διασύνδεσης ἐμπορικῶν διαδρομῶν, τὰ ὁποῖα τόσες χῶρες οἰκοδομοῦν ἐδῶ καὶ χρόνια.
Τίποτε δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι πιὸ ἄστοχο ἀπὸ αὐτό. Οἱ προειδοποιήσεις πρὸς τὶς ΗΠΑ, ἀπὸ πολλαπλὲς πλευρὲς καὶ μέσῳ διαφόρων καναλιῶν, ἔχουν ἤδη παραληφθεῖ.
Γιὰ κάθε δηλητήριο ὑπάρχει ἕνα ἀντίδοτο.
