Ὁ θεὸς Ἀπόλλων κάνει σπονδὴ συντροφευόμενος ἀπὸ κόρακα. Ἀττικὴ ἐρυθρόμορφη κύλιξ, περὶ τὸ 480 – 470 π.Χ. / ἀρχὲς 4ου αἰ. μ.Ὀ., Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Δελφῶν.
Ἡ Λητὼ διαφεύγει ἀπὸ τὸν Πύθωνα, μὲ τὰ δίδυμα βρέφη της Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμη. Εἰκονογραφία ἀπὸ ἑλληνικὸ ἀγγεῖο, Συλλογὴ Ἀσμολήαν, Ὀξφόρδη.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων σκοτώνει τὸν Πύθωνα (κατ’ ἄλλους ὁ Κάδμος μάχεται μὲ δράκοντα). Λακωνικὸ μελανόμορφο κύπελλο, περὶ τὸ 550 – 540 π.Χ. / μέσα 3ου αἰ. μ.Ὀ., Μουσεῖο Λούβρου.
Οἱ θεοὶ Ἀπόλλων, Ἑρμῆς, Ἄρτεμις καὶ Λητὼ γύρω ἀπὸ τὸν Ὀμφαλό. Ἀττικὸς ἐρυθρόμορφος κρατήρ, περὶ τὸ 425 – 410 π.Χ. / τέλη 4ου αἰ. μ.Ὀ., ἀπὸ τὴν Nῶλα τῆς Καμπανίας, Βρετανικὸ Μουσεῖο.
Οἱ θεοὶ Ἀπόλλων καὶ Ἄρτεμις γύρω ἀπὸ βωμό. Ἀττικὴ ἐρυθρόμορφη οἰνοχόη περὶ τὸ 465 π.Χ. / 311 μ.Ὀ., Μουσεῖο Καλῶν Τεχνῶν, Βοστώνη.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων κάνει σπονδὴ ἐμπρὸς ἀπὸ βωμό. Ἀττικὴ ἐρυθρόμορφη κύλιξ περὶ τὸ 480 π.Χ. / 296 μ.Ὀ. ἀπὸ τὸ Κλύσιον (σημερινὸ Κιοῦζι), Βρετανικὸ Μουσεῖο.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων σταματᾶ τὸν Τιτυὸ ποὺ προσπαθεῖ νὰ ἁρπάξῃ τὴν μητέρα τους, τὴν Λητώ, ἐνῶ ἡ θεὰ Ἄρτεμις ἐτοιμάζει τὸ τόξο της. Ἀττικὴ ἐρυθρόμορφη ἀμφορὰ περὶ τὸ 515 π.Χ. / 264 μ.Ὀ., Οὐωλκοί (σημερινὸ Vulci), Μουσεῖο Λούβρου.
Ὁ βασιλιὰς Αἰγεὺς συμβουλεύεται τὴν θεὰ Θέμιδα, καθισμένη ἐπὶ τοῦ Δελφικοῦ τρίποδος, ποὺ προφήτευε πρὶν τὴν ἐποχὴ τῆς Πυθίας. Ἀναπαράσταση ἀπὸ ἀττικὸ ἐρυθρόμοφρο ἀγγεῖο περὶ τὸ 430 π.Χ. / 336 μ.Ὀ., Μουσεῖο ἀρχαιοτήτων, Βερολίνο.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων παίζει τὴν λύρα του συντροφευόμενος ἀπὸ τὸν θεὸ Ἑρμῆ καὶ τὴν θεὰ Ἄρτεμη. Ἐρυθρόμορφη ὑδρία ἀπὸ τὴν Λουκανία, 415 – 400 π.Χ. /τέλη 4ου αἰ. μ.Ὀ., Μουσεῖο Γκέτυ (Getty).
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων παίζει τὴν λύρα του συντροφευόμενος ἀπὸ τὸν θεὸ Ἑρμῆ καὶ τὴν θεὰ Ἄρτεμη (λεπτομέρεια). Ἐρυθρόμορφη ὑδρία ἀπὸ τὴν Λουκανία, 415 – 400 π.Χ. / τέλη 4ου αἰ. μ.Ὀ., Μουσεῖο Γκέτυ (Getty).
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων καθισμένος σὲ πτερωτὸ τρίποδα ταξιδεύει πρὸς τὴν Ὑπερβορέα, πετῶντας πάνω ἀπὸ τὴν θάλασσα. Ἀττικὴ ἐρυθρόμορφη ὑδρία, 490 – 460 π.Χ. / 4ος αἰ. μ.Ὀ., Γρηγοριανό Ἐτρουσκικὸ Μουσεῖο, Βατικανό.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων καθισμένος σὲ πτερωτὸ τρίποδα ταξιδεύει πρὸς τὴν Ὑπερβορέα, πετῶντας πάνω ἀπὸ τὴν θάλασσα. Λιθογραφία μὲ βάση τὴν γνωστὴ ἀγγειογραφία (τῆς προηγούμενης εἰκόνας), Ἀσμολειανή συλλογή, Ὀξφόρδη.
Ἡρακλέους καὶ θεοῦ Ἀπόλλωνος πάλη γιὰ τὸν τρίποδα τῶν Δελφῶν, ποὺ ὁ Ἡρακλῆς ἐπιχείρησε νὰ ἁρπάξῃ. Εἰκονογραφία ἀπὸ ἑλληνικὴ ἀγγειογραφία τοῦ 5ου αἰ.
Ἡρακλέους καὶ Ἀπόλλωνος πάλη γιὰ τὸν δελφικό τρίποδα. Ἂττικὴ ἐρυθρόμορφη κύλιξ (κρατήρ), τοῦ ζωγράφου Μύσωνος, περὶ τὸ 490 π.Χ. / 286 μ.Ὀ., Βρετανικὸ Μουσεῖο.
Ἡρακλέους καὶ θεοῦ Ἀπόλλωνος πάλη γιὰ τὸν δελφικό τρίποδα. Ἀττικὸς μελανόμορφος κρατὴρ τοῦ ζωγράφου Λυκομήδη, περὶ τὸ 520 π.Χ. / 256 μ.Ὀ., Μητροπολιτικὸ Μουσεῖο Νέας Ὑόρκης (MET).
Ὁ Ἡρακλῆς διασχίζει τὸν Ὠκεανὸ μὲ τὴν βάρκα τοῦ θεοῦ Ἥλιου. Ἀττικὴ ἐρυθρόμορφη κύλιξ, περὶ τὸ 480 π.Χ. / 296 μ.Ὀ., Οὐωλκοὶ (σημερινὸ Vulci), Γρηγοριανὸ Ἐτρουσκικὸ Μουσεῖο, Μουσεῖα Βατικανοῦ, Ρώμη.
Ὁ Ὀρέστης στοὺς Δελφούς, μεταξὺ τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς καὶ τοῦ Πυλάδη, ἐνῶ παρίστανται οἱ Ἐρινύες καὶ οἱ ἱέρειες τοῦ Μαντείου. Ἐρυθρόμορφος κρατὴρ ἀπὸ τὴν Ποσειδωνεία (λατ. Paestum), τοῦ ζωγράφου Πύθωνος, περὶ τὸ 330 π.Χ. / 446 μ.Ὁ., Βρετανικὸ Μουσεῖο.
Ὁ Ὀρέστης ἐξαγνίζεται ἀπὸ τὸν θεὸ Ἀπόλλωνα· ἡ Κλυταιμνήστρα γνέφει στὶς Ἐρινύες, οἱ ὁποῖες ἔχουν κοιμηθεῖ . Ἀπουληανὸς ἐρυθρόμορφος κρατῆρες περὶ τὸ 380 – 370 π.Χ. / 406 – 396 μ.Ὄ., Μουσεῖο Λούβρου.
Ὁ θεὸς Ἥλιος ὀδηγεῖ τὸ τέθριππο ἇρμα του. Ἀττικὸς ἐρυθρόμορφος κρατήρ, περὶ τὸ 430 π.Χ. / 346 μ.Ὀ., Βρετανικὸ Μουσεῖο.
Ὁ Ἥλιος καὶ ἡ Σελήνη μὲ τὰ ἁρματά τους, ἐπάνω ἀπὸ τὸν Ὠκεανό. Ἀττικὸς ἐρυθρόμορφος κρατήρ, περὶ τὸ 330 – 310 π.Χ. / τέλη 5ου αἰ. μ.Ὀ., Κανύσιον Ἀπουλίας (σημερινὸ Canosa), Συλλογὲς ἀρχαιοτήτων (Antikensammlungen), Μόναχο.
Ἀπόλλων Κιθαρωδός. Ρωμαϊκὴ τοιχογραφία ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορος Αὐγούστου, Μουσεῖο Παλατίνου, Ρώμη.
Ὁ Ἀπόλλων τοῦ Πειραιῶς. Χάλκινο ἄγαλμα περὶ τὸ 530 – 520 π.Χ. / 246 – 256 μ.Ὄ., πιθανὸν ἀπὸ τὴν Δῆλο. Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Πειραιῶς.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων. Ἀνάγλυφο ἀπὸ τὴν ἀνατολικὴ μετώπη τοῦ Παρθενῶνος περὶ τὸ 447 – 432 π.Χ. / 329 – 344 μ.Ὀ., Ἀκρόπολις Ἀθηνῶν. Μουσεῖο Ἀκροπόλεως Ἀθηνῶν.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων. Ἄγαλμα ἀπὸ τὴν δυτικὴ μετώπη τοῦ Ναοῦ τοῦ Διὸς στὴν Ὀλυμπία, περὶ τὸ 470 – 457 π.Χ. / 306 – 319 μ. Ὀ. Μουσεῖο Ὀλυμπίας.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων, λεπτομέρεια. Ἄγαλμα ἀπὸ τὴν δυτικὴ μετώπη τοῦ Ναοῦ τοῦ Διὸς στὴν Ὀλυμπία, περὶ τὸ 470 – 457 π.Χ. / 306 – 319 μ. Ὀ. Μουσεῖο Ὀλυμπίας.
Ὁ Ὀμφαλὸς τῶν Δελφῶν. Ρωμαϊκὸ ἀντίγραφο ἑλληνικοῦ πρωτότυπου περὶ τὸ 395 – 300 π.Χ. / 381 – 476 μ.Ὀ., Δελφοί. Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Δελφῶν.
Ὁ Ἡνίοχος τῶν Δελφῶν, λεπτομέρεια. Χάλκινο ἄγαλμα περὶ τὸ 470 – 450 π.Χ. / 306 – 326 μ.Ὀ., Δελφοί. Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Δελφῶν.
Ὁ Ἡνίοχος τῶν Δελφῶν. Χάλκινο ἄγαλμα περὶ τὸ 470 – 450 π.Χ. / 306 – 326 μ.Ὀ., Δελφοί. Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Δελφῶν.
Ὁ Ἡνίοχος τῶν Δελφῶν, σχέδιο. Ἀνακατασκευὴ τοῦ ἀγάλματος τοῦ Ἡνιόχου τῶν Δελφῶν, πλάγια ὄψη. Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Δελφῶν.
Ὁ Ἡνίοχος τῶν Δελφῶν, σχέδιο. Ἀνακατασκευὴ τοῦ ἀγάλματος τοῦ Ἡνιόχου τῶν Δελφῶν, ἐμπρόσθια ὄψη.
Ὁ Ἡνίοχος τῶν Δελφῶν, ἀναπαράσταση τοῦ προσώπου τοῦ ἀγάλματος.
Ὁ Ἡνίοχος τῶν Δελφῶν, εἰκονογραφία. Μιὰ πιθανὴ ἀναπαράσταση τοῦ ἀγάλματος, παλαιὰ εἰκονογραφία τοῦ περασμένου αἰῶνος.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων ὡς Ἰήτηρ (Ἰατρός). Χάλκινο ἄγαλμα σύγχρονης κατασκευῆς, ἀκριβὲς ἀντίγραφο τοῦ ἀρχαίου ποὺ κοσμοῦσε τὴν εἰσοδο τῆς Ἀπολλωνία, πόλεως τοῦ Πόντου. Ὑπῆρχε ναὸς τοῦ θεοῦ Ἀπόλλωνος στὸ νησὶ ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Ἀπολλωνία (ἠ σημερινὴ Σωζόπολη).
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων ὡς Ἰήτηρ (Ἰατρός), λεπτομέρεια. Χάλκινο ἄγαλμα σύγχρονης κατασκευῆς, ἀκριβὲς ἀντίγραφο τοῦ ἀρχαίου ποὺ κοσμοῦσε τὴν εἰσοδο τῆς Ἀπολλωνία, πόλεως τοῦ Πόντου. Ὑπῆρχε ναὸς τοῦ θεοῦ Ἀπόλλωνος στὸ νησὶ ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Ἀπολλωνία (ἠ σημερινὴ Σωζόπολη).
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων ὡς Σαυροκτόνος. Μαρμάρινο ἄγαλμα τοῦ Πραξιτέλους, περὶ τὸ 350 – 340 π.Χ. / 426 – 436. Μουσεῖο Λούβρου.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων. Μαρμάρινο ἄγαλμα ποὺ κοσμεῖ τὴν εἴσοδο τῆς Ἀκαδημίας τῶν Ἀθηνῶν, τοῦ γλύπτη Λεωνίδα Δρόση πρὶν ἀπὸ περίπου 150 ἔτη. Ἀθήνα.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων ὡς Πύθιος. Μαρμάρινο ἄγαλμα, τὸ ἐπονομαζόμενο Ἀπόλλων τοῦ Μπελβεντέρε, περὶ τὸ 120 – 140 μ.Χ. / 896 – 916 μ.Ὀ., Ρώμη. Μουσεῖο Πίου Κλημεντίνου, Μουσεῖα Βατικανοῦ.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων ὡς Πύθιος, λεπτομέρεια. Μαρμάρινο ἄγαλμα, τὸ ἐπονομαζόμενο Ἀπόλλων τοῦ Μπελβεντέρε, περὶ τὸ 120 – 140 μ.Χ. / 896 – 916 μ.Ὀ., Ρώμη. Μουσεῖο Πίου Κλημεντίνου, Μουσεῖα Βατικανοῦ.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων ἐπὶ τοῦ νεκροῦ Πύθωνος. Μαρμάρινο ἄγαλμα τοῦ γλύπτη Φρανσουὰ Γκασπὰρ Ἄνταμ (Francois Gaspard Adam) ἀπὸ τὸ μεγάλο ἀναβρυτήριο τοῦ Πάρκου Σανσούκι, Βραδεμβούργη.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων σκοτώνει τὸν Πύθωνα. Πίνακας τοῦ ζωγράφου Γιὰν Μπούκχορστ (Jan Boeckhorst).
Οἱ θεοὶ Ἀπόλλων καὶ Ἄρτεμις τοξεύουν τὶς κόρες τῆς Νιόβης (Νιοβίδες). Πίνακας τοῦ ζωγράφου Γιὰν Μπούκχορστ (Jan Boeckhorst).
Ἡ Λητὼ μὲ τὰ παιιδά της, Ἀπόλλωνα καὶ Ἄρτεμις, μεταμορφώνει τοὺς Λύκιους χωρικοὺς σὲ βατράχους. Πίνακας τοῦ ζωγράφου Ἀντόνιο Καράτσι (Antonio Carracci).
Ὁ Φαέθων ὀδηγεῖ τὸ ἇρμα τοῦ Ἡλίου (ἢ Ἀπόλλωνος, σὲ μεταγενέστερη ἐκδοχή). Πίνακας τοῦ ζωγράφου Νικολὰ Μπερτίν (Nicolas Bertin).
Ἀπόλλων καὶ Ἠώς (λατ. Ἀουρόρα, ἡ Αὐγή). Πίνακας τοῦ ζωγράφου Ζερὰρ ντὲ Λαιρές (Gerard De Lairesse).
Ἡ πτώση τοῦ Φαέθωνος ἀπὸ τὸ ἇρμα τοῦ Ἡλίου. Πίνακας τοῦ ζωγράφου Γκουστὰβ Μορώ (Gustave Moreau).
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων μὲ τὸν Φαέθοντα. Πίνακας τοῦ ζωγράφου Τζιοβάννι Μπαττίστα Τιέπολο (Giovanni Battista Tiepolo).
Ἡ πτώση τοῦ Φαέθωνος ἀπὸ τὸ ἇρμα τοῦ Ἡλίου. Πίνακας τοῦ ζωγράφου Πέτερ Πῶλ Ροῦμπενς.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων μὲ τὸν Φαέθοντα. Πίνακας τοῦ ζωγράφου Τζιοβάννι ντὰ Σὰν Τζιοβάννι (Giovanni da San Giovanni).
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων καὶ ἡ νύμφη Δάφνη. Πίνακας τοῦ ζωγράφου Ἀντρέα Ἀππιάνι (Andrea Appiani).
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων καὶ ἡ νύμφη Δάφνη. Πίνακας τοῦ ζωγράφου Τζιοβάννι Μπαττίστα Τιέπολο (Giovanni Battista Tiepolo).
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων καὶ ἡ νύμφη Δάφνη. Πίνακας τοῦ ζωγράφου Τζιοβάννι Μπαττίστα Τιέπολο (Giovanni Battista Tiepolo).
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων καὶ οἱ ἐννέα Μοῦσες. Πίνακας τοῦ ζωγράφου Γουστάβου Μορὼ (Gustave Moreau).
Ὁ βασιλιᾶς Μίδας κρίνει τὸν μουσικὸ διαγωνισμὸ ἀνάμεσα στὸν θεὸ Ἀπόλλωνα καὶ τὸν Πάνα.Πίνακας τοῦ ζωγράφου Λαουρί Φιλίππο (Lauri Filippo).
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων καὶ οἱ Μοῦσες στὸ ὅρος Παρνασσός. Πίνακας τοῦ ζωγράφου Νικολὰ Πουσσίν (Nicolas Poussin).
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων καὶ οἱ Μοῦσες. Πεντάπτυχος πίνακας τοῦ ζωγράφου Σὰρλ Μεϋνιέρ (Charles Meynier).
Ἡ Μοῦσα Καλλιόπη, προστάτιδα τῆς ἐπικῆς ποίησης. Λεπτομέρεια ἀπὸ τὸν πεντάπτυχο πίνακα τοῦ ζωγράφου Σὰρλ Μεϋνιέρ (Charles Meynier).
Ἡ Μοῦσα Ἐρατώ, προστάτιδα τῆς λυρικῆς ποίησης. Λεπτομέρεια ἀπὸ τὸν πεντάπτυχο πίνακα τοῦ ζωγράφου Σὰρλ Μεϋνιέρ (Charles Meynier).
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων καὶ ἡ Μοῦσα Οὐρανία, προστάτιδα τῆς ἀστρονομίας καὶ τῆς ἀστρονομικῆς ποίησης. Λεπτομέρεια ἀπὸ τὸν πεντάπτυχο πίνακα τοῦ ζωγράφου Σὰρλ Μεϋνιέρ (Charles Meynier).
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων περιστοιχιζόμενος ἀπὸ τὶς ἐννέα Μοῦσες. Τοιχογραφία τοῦ ζωγράφου Τζὸν Σίνγκερ Σάρτζεντ.
Ὁ θεὸς Ἀπόλλων μὲ τὸ ἅρμα του συνοδευόμενος ἀπὸ τὶς Ὧρες. Τοιχογραφία τοῦ ζωγράφου Τζὸν Σίνγκερ Σάρτζεντ.
Ὁ χορὸς τῶν Ἐποχῶν ὑπὸ τὴν μουσικὴ τοῦ Χρόνου, ἐνῶ ὁ Ἥλιος μὲ τὸ ἇρμα του διατρέχει τὸν οὐρανό. Πίνακας τοῦ ζωγράφου Νικολὰ Πουσσίν (Nicolas Poussin).
Ὁ Ἥλιος καὶ ὁ Φαὲθων μὲ τὸν Κρόνο καὶ τὶς Ἐποχές. Πίνακας τοῦ ζωγράφου Νικολὰ Πουσσίν (Nicolas Poussin).
