Η σημασια του Ζωδιακου Κυκλου
Τὴν ἀρχαιότητα, ἰδίως δὲ τὴν περίοδο ἀπὸ τὸν Θαλῆ ἕως τὸν Εὔδοξο, ἔλαβε χώρα μιὰ ἰδιαιτέρα διαδικασία γνωστὴ ὡς Καταστερισμὸς ἢ Ἀστροθεσία: οἱ ὁρατοὶ ἀστέρες τοῦ νυκτερινοῦ οὐρανοῦ ἄρχισαν νὰ κατατάσσονται εἰς διάκριτες ὁμάδες, οἱ ὁποῖες συσχετίσθησαν μὲ ὁρισμένους μύθους, καὶ μὲ τὴν διάταξη τῶν ἀστέρων νὰ ἀκολουθῇ νοερὰ μορφὴ (σχῆμα) ἐκ τοῦ ἀντιστοίχου μύθου. Δηλαδὴ ἡ δημιουργία τῶν ὁμάδων αὐτῶν ἔγινε βάσει σχεδίου τινός.
Ἐντὸς τῆς ἰδίας περιόδου εἶχε διαπιστωθεῖ, ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων μαθηματικῶν/ἀστρολόγων, ὅτι οἱ πλανῆτες κινούμενοι περὶ τὸν ἥλιο διαγράφουν τὶς τροχιές τους ἐντὸς στενῆς ζώνης τοῦ οὐρανοῦ, πλάτους μόλις 16° ἡ ὁποία διχοτομεῖται ὑπὸ τῆς ἐκλειπτικῆς. Οἱ ἀστερισμοὶ ποὺ ἐσχηματίσθησαν μὲ τὸ μεγαλύτερο μέρος αὐτῶν ἐντὸς τῆς ἐν λόγῳ ζώνης ὠνομάσθησαν ζῳδιακοί, ἐκ τῆς λέξεως ζῴδια = ζωίδια, μικρὰ ζῶα, καὶ βάσει σχεδίου δώδεκα τὸν ἀριθμόν.
Τα Ζωδιακα Δωδεκατημορια
Τὸ εὖρος τῶν ἀστερισμῶν ποικίλλει ὅπως καὶ τὸ σχῆμα αὐτῶν. Λόγῳ τῆς σημασίας τῆς ζῳδιακῆς ζώνης καὶ τῶν ἐντὸς αὐτῆς κινουμένων σωμάτων γιὰ τὸν ὑπολογισμὸ τοῦ χρόνου, ἔπρεπε νὰ εὑρεθῇ εἷς σταθερὸς τρόπος μετρήσεως τῶν ἐμπεριεχομένων ἀστερισμῶν. Αὐτὸ ἐπιτεύχθη μὲ τὴν διαίρεση εἰς 12 ἴσα διαστήματα 30° ἕκαστον, καὶ χρησιμοποιῶντας ἀρχικὰ τὸν ἀστέρα Λαμπαδία (α′ Ταύρου, Ἀλντεμπαρὰν) = 15° Ταύρου ὡς σταθερὸ σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ τὸν ὑπολογισμό. Τὰ ἴσα αὐτὰ διαστήματα ὠνομάσθησαν Ζῳδιακὰ Δωδεκατημόρια καὶ περιέχουν τὸ μέρος ἑκάστου ἀστερισμοῦ.
Οἱ λαμπροὶ ἀστέρες Λαμπαδίας καὶ Ἀντάρης συμβαίνει νὰ εἶναι ἀντιδιαμετρικοί, ἀπέχοντας 180° μεταξύ τους, καὶ κείμενοι περὶ τὸ μέσον τῶν ἀστερισμῶν τους. Σχήματίζουν μία φυσικὴ διάμετρο γιὰ τὴν Ἐκλειπτικὴ ποὺ τὴν διχοτομεῖ εἰς δύο ἴσα ἡμισφαίρια, ἀποτελῶντας τὸ πλέον εὐδιάκριτο σημεῖο ἀναφορᾶς. Θέτωντας αὐτοὺς νὰ σημαίνουν τὴν 15η μοίρα τῶν δωδεκατημορίων τοῦ Ταύρου καὶ τοῦ Σκορπιοῦ ἀντιστοίχως, δημουργήθη τὸ σύστημα τῶν Ζωδιακῶν Δωδεκατημορίων Ἐπειδὴ ὁ Στάχυς ἔτυχε εἰς τὸ τέλος τοῦ δωδεκατημορίου τῆς Παρθένου, σημαίνοντας τὴν 29η μοίρα σὰν ἕνα φυσικὸ ὅριο, διαδόθηκε ἐπίσης ἡ χρήση του ὡς σημεῖο ἀναφορᾶς – ὀρθότερο ὅμως εἶναι νὰ χρησιμοποιεῖται ὁ Λαμπαδίας γιὰ τὸν ὑπολογισμό.
Ημερομηνιες και Ζωδια Σημερα
Ἕκαστο ζῳδιακὸ δωδεκατημόριον διαιρεῖται περαιτέρω εἰς 3 δεκανούς, ποὺ φέρουν τὰ πρόσωπα τῶν κυριάρχων πλανητῶν τους. Ἐπειδὴ ὁ Ἥλιος σημαίνει τὰ ψυχικά, ἀναλόγως τὸ πρόσωπο τοῦ δεκανοῦ ὅπου θὰ εὑρεθῇ, ὁ γεννηθεῖς θὰ ἔχει τὰ ἀντίστοιχα χαρακτηριστικὰ ὡς προσωπικότητα. Οἱ δεκανοὶ παρουσιάζονται ἀναλυτικὰ εἰς τὸ Γενέθλιο τμῆμα ἑκάστου ζῳδίου.
Τα Τριγωνα (ή Τριπλοτητες Ζωδιων)
Τὰ ζῴδια ποὺ ἀπέχουν μεταξύ τους 120° παρατηρήθη ἀπὸ νωρὶς ὅτι συνδέονται ἀπὸ ἰδιαιτέρα σχέση συμπαθείας, ὠσὰν νὰ ὑπάρχῃ κάποια φυσικὴ σχέση εἰς τὴν ἀπόσταση αὐτήν. Οὕτως ἐσχηματίσθησαν τὰ ζῳδιακὰ Τρίγωνα, καὶ ἐπὶ μὲν γῆς έσυσχετίσθησαν μὲ τοὺς τέσσερις ἀνέμους, ὡς πρὸς τὸν κόσμο δὲ μὲ τὰ τέσσερα κοσμογονικὰ στοιχεῖα Πῦρ, Γῆ, Ἀήρ, καὶ Ὕδωρ. Ἐξ αὐτῶν καὶ τῶν πλανητῶν κράσεων προέκυψαν παρατηρήσεις περὶ κλιμάτων καὶ περὶ ἐθνῶν.
Ἡ γεωγραφία καὶ ἡ περὶ ἰδιοσυγκρασίας λαῶν καὶ ἐθνῶν σπουδὴ ἀνεπτύχθη παραλλήλως. Ἡ γνωστὴ οἰκουμένη ἐχωρίσθη εἰς τέσσερα τεταρτημόρια, ποὺ ἐτέθησαν ὑπὸ τὰ Τρίγωνα. Κατὰ πλάτος, ἡ γραμμὴ ἀπὸ τοῦ Ἡρακλείου πορθμοῦ μέχρι τοῦ κόλπου τῆς Ἰσσοῦ ἐχώρισε τὸ νότιο καὶ τὸ βόρειο μέρος. Κατὰ μῆκος, ἡ γραμμὴ ἀπὸ τοῦ Ἀραβικοῦ κόλπου ἕως τοῦ Εὐξείνου Πόντου καὶ τῆς Μαιώτιδος λίμνης ἐχώρισε τὸ δυτικὸ καὶ τὸ ἀνατολικὸ μέρος.