Ῥυτόν, σχήματος κεφαλῆς ταύρου. Μινωικὸ σκεῦος σπονδῶν ἀπὸ μαῦρο στεατίτη, ἴασπι, καὶ μαργαρίτη. Τὰ κέρατα ἀπὸ ἐπιχρυσωμένο ξῦλο εἶναι προσθήκη. Κνωσσός, 1550 – 1500 π. Χ. / μέσα πρὸς τέλη 8ου αἰ. π. Ὀ., Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Ἡρακλείου, Κρήτη.
Ταυροκαθάψια, ἄθλημα ἐπιδεξιότητος καὶ δυνάμεως τῆς Μινωικῆς ἐποχῆς. Φημισμένη τοιχογραφία τῆς Κνωσσοῦ, 1550 π. Χ. / μέσα 8ου αἰ. π. Ὀ., Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Ἡρακλείου, Κρήτη.
Ταυροκαθάψια, ἄθλημα ἐπιδεξιότητος καὶ δυνάμεως τῆς Μινωικῆς ἐποχῆς, ἀναπαράσταση τῆς φημισμένης τοιχογραφίας τῆς Κνωσσοῦ.
Χρυσὸς δακτύλιος φέρων περίτεχνη δακτυλιογλυφία μὲ τὰ Ταυροκαθάψια. Ἀρχάνες, Κρήτη, 1450 – 1375 π. Χ. / 7ος – 6ος αἰ. π. Ὀ. Ἀσμολάνειο Μουσεῖο, Ὀξφόρδη.
Ὁ Ζεὺς μεταμορφωθεὶς εἰς ταῦρο μεταφέρει τὴν Εὐρώπη. Μετώπη ἀπὸ τὸν Ναὸ τοῦ Σειλινοῦντος (γνωστὸς καὶ ὡς Ναὸς τῆς Ἥρας), Σικελία, 550 – 540 π. Χ. / 3ος αἰ. μ. Ὀ., Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Παλέρμου.
Ἡ Εὐρώπη ἐπὶ Ταύρου. Ἀττικὴ μελανόμορφη λήκυθος, 550 – 500 π. Χ. / μέσα πρὸς τέλη 3ου αἰ. μ. Ὀ., Μουσεῖο Ῥόδου.
Ὁ Ζεὺς ταυρόμορφος θέλγει τὴν Εὐρώπη. Ἀττικὸς ἐρυθρόμορφος κρατὴρ τῆς Ταρκινίας, 480 π. Χ. / 3ος αἰ. μ. Ὀ., Ἐθνικὸ Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Ταρκινίας.
Ἡ Εὐρώπη ἐπὶ ταύρου συνοδευομένη ἀπὸ τοὺς ἐναλίους Τρίτωνα καὶ Σκύλλα, καὶ τὸν Πόθο. Ἐρυθρόμορφος κρατὴρ τῆς Ποσειδωνίας, 340 π. Χ. / 5ος αἰ. μ. Ὀ., Μουσεῖο Paestum.
Ὁ Ζεὺς ταυρόμορφος γοητεύει τὴν Εὐρώπη, ἡ Ἀφροδίτη καὶ ὁ Πόθος παραστέκονται, καὶ ἄλλοι θεοὶ ἐπιβλέπουν. Ἀπουλιανὸς ἐρυθρόμορφος κρατήρ, 360 π. Χ. / 5ος αἰ. μ. Ὀ.
Ὁ Ζεύς ταυρόμορφος καὶ ἡ Εὐρώπη. Ἀττικὴ ἐρυθρόμορφη κύλιξ, 330 – 320 π. Χ. / μέσα πρὸς τέλη 5ου αἰ. μ. Ὀ., Μουσεῖο Ἱστορίας Τέχνης, Βιέννη.
Ὁ Ὕπνος καὶ ὁ Θάνατος φέρουν τὴν σωρὸ τοῦ Σαρπηδόνος εἰς τὴν Εὐρώπη, ἀττικὸς ἐρυθρόμορφος κρατήρ, 400 – 380 π. Χ. / 5ος αἰ. μ. Ὀ., Μητροπολιτικὸ Μουσεῖο Τέχνης, Νέα Ὑόρκη.
Οἱ Κριταὶ Ῥαδάμανθυς καὶ Μίνως, υἱοὶ τοῦ Διὸς ἀπὸ τὴν Εὐρώπη, καὶ ὁ Αἰακός, υἱὸς τοῦ Διὸς ἀπὸ τὴν Αἴγινα, λεπτομέρεια ἀπὸ τὴν κάθοδο τοῦ Ὀρφέως ἐς Ἅδη. Ἀπουλιανὸς ἐρυθρόμορφος κρατήρ, 330 – 310 π. Χ. / 5ος αἰ. μ. Ὀ., Κανύσιο, Ἀπουλία.
Κεφαλὴ Διὸς καὶ Εὐρώπη ἐπὶ ταύρου. Ἀργυρὴ δραχμή, 3ος αἰ. π. Χ. / 5ος αἰ. μ. Ὀ., Γόρτυνα, Κρήτη.
Ἡ ἁρπαγὴ τῆς Εὐρώπης (λεπτομέρεια). Μαρμάρινο ἀνάγλυφο ἀπὸ ῥωμαϊκὴ σαρκοφάγο, 2ος αἰ. μ. Χ. / 10ος αἰ. μ. Ὀ.
Ὁ Ζεὺς ταυρόμορφος γοητεύει τὴν Εὐρώπη, συνοδευομένη ὑπὸ θεραπαινίδων. Ῥωμαϊκὴ τοιχογραφία τῆς Πομπηίας, 1ος αἰ. π. Χ. / 8ος αἰ. μ. Ὀ., Ἐθνικὸ Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Νεαπόλεως.
Ἡ Εὐρώπη ἐπὶ ταύρου, ῥωμαϊκὸ ψηφιδωτό, 1ος αἰ. μ. Χ. / 11ος αἰ. μ. Ὀ., Γλυπτοθήκη Κάρλσμπεργκ, Κοπεγχάγη.
Ἡ Εὐρώπη ἐπὶ ταύρου, ἑλληνιστικὸ ψηφιδωτό, Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Βηρυτοῦ, Λίβανος.
Ἡ ἁρπαγὴ τῆς Εὐρώπης, τοῦ ζωγράφου Ἀντόνιο Καρράτσι (Antonio Carracci).
Ἡ ἁρπαγὴ τῆς Εὐρώπης, τοῦ ζωγράφου Φρανσουὰ Μπουσὲρ (François Boucher).
Ἡ ἁρπαγὴ τῆς Εὐρώπης, τοῦ ζωγράφου Νοέλ–Νικολὰ Κοϋπὲλ (Noël-Nicolas Coypel), 1727.
Ἡ Εὐρώπη καὶ ὁ ταῦρος, τοῦ ζωγράφου Γουστάβου Μορὼ (Gustave Moreau) 1869.
Ἄγαλμα τῆς Εὐρώπης ὡς σύμβολο τῆς εὐρωπαϊκῆς ἠπείρου, Palazzo Ferreira, Μάλτα.
Ἡ Εὐρώπη καὶ ὁ Ζεὺς ὑπὸ τὴν μορφὴ ταύρου. Μαρμάρινο ἄγαλμα τοῦ γλύπτη Πάτρικ ΜακΝτάουελ (Patrick MacDowell) 1876, ἄλσος Χάυντ (Hyde Park) Λονδίνο.
Ὁ ἀστερισμὸς τοῦ Ταύρου ἀπὸ τὸ Kitab Al Bulhan (Βίβλος τῶν Θαυμάτων), χειρόγραφο περὶ ἀστρολογίας, ἀστρονομίας, γεωμαντείας τοῦ Ἄμπντ ἀλ-Χασὰν Ἂλ Ἰσφαχανὶ (Abd al-Hasan Al-Isfahani), 1390.
Ὁ ἀστερισμὸς τοῦ Ταύρου ἀπὸ τὸν τρίτον τόμο Firmamentum Sobiescianum, sive uranographia, τοῦ ἔργου Prodromus Astronomiae ἀπὸ τὸν Ἰωάννη Ἑβέλιο (Johannes Hevelius), ἔκδ. 1690. (Οἱ εἰκονογραφίες εἶχαν σχεδιασθεῖ μὲ ἀντίθετη ὄψη, καὶ ἐδῶ ἔχουν ἐπεξεργασθεῖ πρὸς ἐπαναφορά).
Ὁ ἀστερισμὸς τοῦ Ταύρου ἀπὸ παλαιότερο ἄτλαντα, σύγχρονη εἰκονογραφία (ψηφιακή).
Ὁ Ταῦρος, ἐκ τῆς σειρᾶς πινάκων “Ὁ Ζῳδιακός”, τοῦ Γιόφρα Βοσχάρτ (Johfra Bosschart).
τελευταῖο τέταρτο
