Ἡ ἀπόσταση τῆς Γῆς ἀπὸ τοῦ Ἡλίου δὲν εἶναι σταθερή. Αὐτὸ συμβαίνει διότι ἡ τροχιὰ τῆς Γῆς δὲν εἶναι ἀκριβῶς κύκλος ἀλλὰ ἔλλειψη τῆς ὁποίας τὴν μία τῶν ἑστιῶν κατέχει ὁ Ἥλιος. ἡ διάρκεια τῶν ἐποχῶν εἶναι ἄνιση, μὲ τὴν ἀκόλουθη σειρὰ (ἀπὸ μεγίστη ἕως έλαχίστη): Θέρος, Ἄνοιξη, Φθινόπωρο, Χειμῶνας.

Ἡ Ἄνοιξη καὶ τὸ Θέρος μαζὶ ἔχουν 7 ἡμέρες καὶ 15,2 ὧρες περισσοτέρες τοῦ Φθινοπώρου καὶ τοῦ Χειμῶνος. Ὥστε ὁ Ἥλιος μένει στὸ βόρειο ἡμισφαίριο τοῦ Οὐρανοῦ 7 ἡμέρες καὶ 15,2 ὧρες περισσότερο ἀπὸ ὅτι στὸ νότιο.

Δεῖτε ἐπίσης

Ο ΗΛΙΟΣ ΣΤΗΝ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

Βασικὰ στοιχεῖα ἀστρονομίας   Ἡ φαινόμενη τροχιά τοῦ Ἡλίου, ἡ Ἑκλειπτική καὶ οἱ γήινες ἐποχές, τὰ ἡλιοστάσια καὶ οἱ ἰσημερίες, τὶ εἶναι καὶ πῶς ὑπολογίζονται τὸ ἀστρικὸ καὶ τὸ τροπικὸ ἔτος, ὁρισμὸς ἀστρικῆς καὶ ἡλιακῆς ἡμέρας, ἡ ἐξίσωση τοῦ χρόνου, καὶ τὸ ἡλιακὸ ἀνάλημμα.

Ἐκλειπτικό, ἰσημερινό, καὶ τοπικὸ σύστημα συντεταγμένων

Τὰ οὐράνια συστήματα συντεταγμένων, δηλαδὴ τὰ δύο Ἐκλειπτικὰ (σταθερὸ καὶ ἡλιακό), τὸ Ἰσημερινὸ καὶ τὸ Τοπικό, χρησιμεύουν στὴν ἀστρονομία γιὰ τὸν προσδιορισμὸ θέσεως σώματος ἐπὶ τῆς Οὐρανίας σφαίρας καθὼς καὶ γιὰ τὸν ὑπολογισμὸ τοῦ χρόνου. Τὸ πρόβλημα τῆς ὁρολογίας τοῦ Ἰσημερινοῦ, ποιὰ ἡ πραγματικὴ σημασία τῆς Ὀρθῆς Ἀναφορᾶς καὶ τῆς Ἀποκλίσεως καὶ ἡ χρήση τους γιὰ τοὺς Ἀναφορικοὺς Χρόνους.

Οἱ κύκλοι τῆς οὐρανίας σφαίρας

Ἐπὶ τῆς οὐρανίας σφαίρας διαγράφονται τριῶν εἰδῶν κύκλοι: οἱ πέντε παράλληλοι, οἱ δὺο λοξοί, καὶ οἱ διερχόμενοι ἀπὸ τοὺς πόλους μεσημβρινοί, ποὺ εἶναι δυνάμει ἀπειράριθμοι.