Ζῳδιακὴ μοίρα Ἡλίου: 04° 57′ Ἰχθύων.
Τὴν ἰδία ἡμέρα ἡ Ἀφροδίτη φθάνει τὸ μέγιστο δυτικὸ μῆκος ἀπὸ τὸν Ἥλιο, ὥρα 11:35, 18° 09′ Αἰγόκερω.
Πέντε ἡμέρες μετά, 25 Μαρτίου, ἡ Σελήνη θὰ εἶναι εἰς τὴν φάση τοῦ Τελευταίου Τετάρτου, ὥρα 07:37, 9° 30′ Τοξότου.

Τὴν ἡμέρα τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας ὁ Ἥλιος διέρχεται ἀπὸ τὴν νοητὴ τομὴ τῆς ἐκλειπτικῆς καὶ τοῦ οὐρανίου ἰσημερινοῦ, ἡ δὲ διάρκεια τῆς ἡμέρας καὶ τῆς νυκτὸς εἶναι ἴση.

Τὸ ὕψος τοῦ Ἡλίου τὴν μεσημβρία, τὶς ἡμέρες τῶν ἡλιοστασίων καὶ ἰσημεριῶν.

Ἡ τομὴ τῆς ἐκλειπτικῆς καὶ τοῦ οὐρανίου ἰσημερινοῦ ὁρίζει τὰ σημεῖα τῶν ἰσημεριῶν.

Δεῖτε ἐπίσης

Ο ΗΛΙΟΣ ΣΤΗΝ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

Βασικὰ στοιχεῖα ἀστρονομίας   Ἡ φαινόμενη τροχιά τοῦ Ἡλίου, ἡ Ἑκλειπτική καὶ οἱ γήινες ἐποχές, τὰ ἡλιοστάσια καὶ οἱ ἰσημερίες, τὶ εἶναι καὶ πῶς ὑπολογίζονται τὸ ἀστρικὸ καὶ τὸ τροπικὸ ἔτος, ὁρισμὸς ἀστρικῆς καὶ ἡλιακῆς ἡμέρας, ἡ ἐξίσωση τοῦ χρόνου, καὶ τὸ ἡλιακὸ ἀνάλημμα.

Ἐκλειπτικό, ἰσημερινό, καὶ τοπικὸ σύστημα συντεταγμένων

Τὰ οὐράνια συστήματα συντεταγμένων, δηλαδὴ τὰ δύο Ἐκλειπτικὰ (σταθερὸ καὶ ἡλιακό), τὸ Ἰσημερινὸ καὶ τὸ Τοπικό, χρησιμεύουν στὴν ἀστρονομία γιὰ τὸν προσδιορισμὸ θέσεως σώματος ἐπὶ τῆς Οὐρανίας σφαίρας καθὼς καὶ γιὰ τὸν ὑπολογισμὸ τοῦ χρόνου. Τὸ πρόβλημα τῆς ὁρολογίας τοῦ Ἰσημερινοῦ, ποιὰ ἡ πραγματικὴ σημασία τῆς Ὀρθῆς Ἀναφορᾶς καὶ τῆς Ἀποκλίσεως καὶ ἡ χρήση τους γιὰ τοὺς Ἀναφορικοὺς Χρόνους.

Οἱ κύκλοι τῆς οὐρανίας σφαίρας

Ἐπὶ τῆς οὐρανίας σφαίρας διαγράφονται τριῶν εἰδῶν κύκλοι: οἱ πέντε παράλληλοι, οἱ δὺο λοξοί, καὶ οἱ διερχόμενοι ἀπὸ τοὺς πόλους μεσημβρινοί, ποὺ εἶναι δυνάμει ἀπειράριθμοι.