Ὡς γνωστὸν ἡ σχέση μας μὲ τὴν Ἀγγλία (τὸ ΗΒ), μόνον ἐχθρικὴ μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθῇ. Ἔτσι δὲν ἀποτελεῖ ἔκπληξη ὅτι τὸ φθινόπωρο τοῦ 2009 ἡ Ἀγγλία, ὑποβοηθούμενη ἀπὸ τὶς πάντα πρόθυμες ΗΠΑ, ξεκίνησε μία ἀκόμη ἀήθη ἐπίθεση πρὸς τὴν Ἑλλάδα (γιὰ ἰδίους λόγους), μὲ ἀποτέλεσμα τὴν τεχνητὴ πρόκληση προβλημάτων ἀναχρηματοδότησης τῆς χώρας κάνοντας χρήση τῶν μεθόδων συκοφαντίας τῶν κατὰ γενικὴ ὁμολογία ἀναξιόπιστων δυτικῶν “οἴκων ἀξιολόγησης”, ποὺ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν κατάλυση τοῦ Συντάγματος τοῦ 1975 τὸν Μάϊο 2010. Συγκεκριμένα 8 Μαΐου 2010 ὅπου ὑπεγράφη ἡ περιβόητη Δανειακὴ Σύμβαση μὲ τὶς χῶρες τῆς ΕΕ καὶ τὸ ΔΝΤ.
– Τὸ τέλος τῆς Τρίτης Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας
Ἐδῶ τελειώνει ἡ περίοδος τῆς Τρίτης Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, μὲ τὴν χώρα νὰ ἔχει περιέλθει σὲ ἕνα ἰδιότυπο καθεστὼς κατοχῆς, ὄχι ἁπλῶς οἰκονομικῆς ἀλλὰ πολιτικῆς, νομικῆς, καὶ παραγωγικῆς – ἐνεργειακῆς.
Παρὰ τὶς προσπάθειες τῆς περιόδου 2015 – 2019 γιὰ σταδιακὸ ἀπεγκλωβισμὸ καὶ ἐπαναφορὰ τοῦ πολιτεύματος, τὸ ἀγγλοσαξωνικὸ μπλὸκ σὲ συνεργασία μὲ ἀπόβλητες ἀπὸ τὴν πολιτικὴ καὶ τὴν κοινωνία δυνάμεις καὶ μὲ χρήση ξένων ΜΜΕ καὶ τεχνικῶν ψυχολογικοῦ πολέμου διεξῆγαν ἕνα “μαλακό” πραξικόπημα τὸ 2019 μετὰ ἀπὸ στημένες “διαμαρτυρίες” τοῦ γνωστοῦ τύπου «χρωματιστῆς ἐπανάστασης». Καὶ παρὰ τὸ γενικὸ αἴτημα, πολιτικὸ καὶ κοινωνικὸ γιὰ παραίτηση τῆς στηριζόμενης ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ κυβέρνησης, διεξῆγαν ἕνα ἀπροκάλυπτο πραξικόπημα τὸν Μάϊο 2023 ἀρνούμενοι τὴν διεξαγωγὴ νομίμων ἐκλογῶν.
– Ἡ ἐπόμενη πολιτικὴ περίοδος
Ἐπιστρέφουμε εἰς τὸν γνήσιο χάρτη τῆς γένεσης τῆς πολιτικῆς ὑποστάσεως τῆς Ἑλλάδος τῶν νεωτέρων χρόνων, περὶ τοῦ ὁποίου κάναμε λόγο εἰς τὸ προηγούμενο μέρος καὶ ποὺ μᾶς δίνει τὴν κύρια Καταρχή, γιὰ διερεύνηση τῶν ἰδιαιτέρων συνθηκῶν τοῦ ἄμεσου μέλλοντος, ἔτη 2023 – 2025.
ΤΟ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – Πολιτικὸν Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, 1 Μαΐου 1827, Γ′ Ἐθνοσυνέλευση τῆς Τροιζήνος. Ἡ ἡμερομηνία εἶναι μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο, πρὶν τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Γρηγοριανῆς διορθώσεως, καὶ ἀνάγεται σὲ 13 Μαΐου. Ἡ ἀληθινὴ ὥρα εἶναι ἄγνωστη, ὁπότε χρησιμοποιεῖται ἡ 12η μεσημβρία.
Ὑπάρχουν ὁρισμένες δυσνόητες κι ἐλαχίστως γνωστὲς τεχνικὲς ἑλληνιστικῆς ἀστρολογίας, γιὰ τὴν ἐξέταση τῶν ἐτῶν ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρουν καὶ γιὰ θέμα Καταρχῆς, πολιτικό. Μὴν περιμένετε νὰ τὶς ἐξηγήσω ἢ κἂν νὰ τὶς ἀναφέρω – δὲν διδάσκω ἀστρολογία ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀκόμα περισσότερο δὲν θὰ τὸ ἔκανα μὲ ἕνα ξερὸ γραπτό, χωρὶς τὴν εὐχέρια τοῦ προφορικοῦ λόγου. Καὶ μὴν μοῦ πεῖτε «μὰ οἱ ἄλλοι τὸ κάνουν…». Οἱ “ἄλλοι” δὲν ξέρουν γρῦ ἀστρολογία καὶ ρίχνουν ἄδεια γιὰ νὰ πιάσουν γεμάτα. Εἴτε γιὰ προσωπική τους προώθηση, εἴτε γιὰ προσπάθεια ἐπηρεασμοῦ ἢ πρὸς προώθηση ἑνὸς στημένου ἀποτελέσματος τὸ ὁποῖο ἔμαθαν χωρὶς τὴν παραμικρὴ σχέση ἀστρολογίας, γιὰ ἐξυπηρέτηση ἄλλων συμφερόντων.
Ὅπως π.χ. συνέβη μὲ τὴν Ἀμερικανικὴ Ἀστρολογικὴ Ἕνωση (AFA), ποὺ τὸ 2016 εἶχαν πάρει “γραμμή” νὰ προωθήσουν ἕνα συγκεκριμένο ἀποτέλεσμα γιὰ τὶς τότε ἀμερικανικὲς ἐκλογές, ὡς δῆθεν πρόβλεψη. Ἀτυχῶς γι’ αὐτοὺς τὸ ἀποτέλεσμα δὲν ἦταν καὶ τόσο καλοστημένο, ὅπως ἐφάνη κατόπιν, μὲ συνέπεια νὰ γίνουν διεθνῶς ρεζίλι ὅλοι τους. Καὶ ἔκτοτε ἡ ΑΑΕ, ποὺ ἀπολάμβανε μιὰ κατὰ τὴν γνώμη μας ἀδικαιολόγητη φήμη γιὰ δεκαετίες, ἔχασε τὴν ὅποια ἀξιοπιστία της εἶχε ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα. Διότι πέραν τοῦ ὅτι ἀποδείχθησαν ἄχρηστοι κι ἀνίδεοι ἀστρολόγοι, ἔγινε κατανοητὸ τοῖς πᾶσι ὅτι έκμεταλλευόντουσαν τὸν περὶ ἀστρολογικῆς πρόβλεψης ἰσχυρισμό, ὡς τέχνασμα πρὸς ἐξυπηρέτηση πολιτικῶν σκοπιμοτήτων καὶ συμφερόντων. Ἀήθεις ἀγύρτες, μὲ λίγα λόγια.
Ἐφαρμόζοντας αὐτὲς τὶς τεχνικὲς καὶ ἐξετάζοντας τὸ τρέχον ἔτος 13 Μαΐου 2023 – 12 Μαΐου 2024, βάσει τοῦ Καταρχικοῦ ὡροσκοπίου τῆς Ἑλλάδος 13 Μαΐου 1827, διαπίστωσα μιὰ ἰδιαιτέρως κρίσιμη καὶ ἐπικίνδυνη περίοδο. Οἱ πρῶτοι ἕξι μῆνες 13 Μαΐου – 12 Νοεμβρίου 2023 ἐνέχουν σύγκρουση μὲ ἐχθρό ποὺ ὑφῆρπε ὑπογείως ὑποκρινόμενος κάτι ἄλλο καὶ δὲν εἶχε γίνει ἀντιληπτὸς ὡς ἐχθρός, καὶ βλάβες καὶ καταστροφὲς καὶ θανάτους. Οἱ ἐπόμενοι ἕξι μῆνες 13 Νοεμβρίου 2023 – 12 Μαΐου 2024 φέρνουν τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ κακοῦ, τὸ ἀντίδοτο, τὴν θεραπεία, καὶ τὴν τελικὴ ὑπερίσχυση.
Ὑποδηλώνεται ἐπίσης ἡ ἐπανίδρυση τοῦ κράτους, ὅπου θὰ τεθοῦν οἱ βάσεις καὶ θὰ ξεκινήσουν οἱ διεργασίες γιὰ πολιτειακὴ ὀργάνωση, θεσμοὺς καὶ πολιτικὴ ὑπόσταση. Ὑπενθυμίζω: τὸ προηγούμενο πολίτευμα καταλύθηκε 8 Μαΐου 2010, καὶ ἔκτοτε βρισκόμαστε σὲ ἕνα πολιτειακὸ κενὸ ὅπου ἀποσυντέθηκαν οἱ δομὲς καὶ θεσμοὶ τοῦ προηγουμένου πολιτεύματος χωρὶς νὰ ἔχει συμβεῖ ἡ δημουργία τοῦ ἐπόμενου. Ἡ περίοδος ὅπου θὰ δημιουργηθεῖ τὸ ἐπόμενο ἑλληνικὸ κράτος (ὄχι ἀποικία) ξεκινάει μέσα σὲ αὐτὸ τὸ πολὺ κρίσιμο ἔτος.
Ἐπιφυλάσσομαι νὰ πῶ περισσότερα. Ὁ ἐχθρὸς γιὰ τὸν ὁποῖο ἔκανα λόγο πιὸ πάνω εἶναι ἐσωτερικὸς καὶ ὄχι ἐξωτερικός. Ἔρχεται σκληρὴ κάθαρση μέσα ἀπὸ δύσκολες στὴν ἀρχὴ συνθῆκες καὶ συγκρούσεις. Ἀλλὰ καθὼς περνοῦν οἱ μῆνες, θὰ ὑπερισχύσει τὸ ὑγιὲς μέρος καὶ τὸ κακὸ θὰ κατακαεῖ.
– Μιὰ σημαία γιὰ τὸν ἑλληνικὸ κόσμο
Ἡ ἕνωση εἶναι ἐφικτὴ στὸ μέτρο ποὺ ἀποβάλλει τὸ ἀλλότριο – προσοχὴ ὄχι τὸ διαφορετικὸ ἀλλὰ τὸ ἀλλότριο. Ἐκεῖνο τὸ στοιχεῖο ποὺ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ βρίσκεται ἐδῶ.
Σκέφθηκα τὴν μακρὰ πορεία τοῦ λαοῦ μας στὸν χρόνο, μέσα ἀπὸ τόσα πολιτικὰ σχήματα καὶ ἀνακατατάξεις, πολέμους καὶ ἧττες, ἐξαπλώσεις καὶ καταστροφές, καὶ ποιὰ αὐτὰ ποὺ μᾶς χαρακτηρίζουν καὶ μᾶς δίνουν ἕνα κοινὸ ὑπόβαθρο πάνω στὸ ὁποῖο συμπορευόμαστε καὶ ἀναπτυσσόμαστε. Κατόπιν αὐτῶν σκέφθηκα νὰ συνθέσω μία σημαία, ὡς μιὰ καθαρὰ συμβολικὴ πράξη πολιτειακοῦ χαρακτῆρος, ποὺ νὰ περιέχῃ κάτι ἀπὸ ὅλους μας καὶ γιὰ ὅλους μας καὶ ποὺ νὰ εἶναι ἀντιπροσωπευτικὴ μὲ μιὰ πολὺ εὐρεία σημασία τῆς ὅλης πορείας μας στὸν χρόνο ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα.
– Τὰ κύρια χρώματα: Μαῦρο καὶ Χρυσὸ (Κίτρινο)
Παρότι ἔχουμε συνηθίσει τὸ μπλὲ σήμερα, δύο ἦταν τὰ χρώματα ποὺ χαρακτήρισαν τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ἱστορίας μας, ἕνα γιὰ τὸν οὐρανὸ κι ἕνα γιὰ τὴν γῆ, θυμίζοντας τὴν ὀρφικὴ ρήση:
«Γῆς παῖς εἰμὶ καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος, αὐτὰρ ἐμοῖ γένος οὐράνιον»
(τῆς γῆς εἶμαι παιδὶ καὶ τοῦ ἔναστρου Οὐρανοῦ, ἀλλὰ τὸ γένος μου εἶναι οὐράνιο)
Αὐτὰ τὰ δύο χρώματα εἶναι τὸ μαῦρο καὶ τὸ χρυσὸ (ἢ κίτρινο), ποὺ τὰ συναντοῦμε ξανὰ καὶ ξανὰ στὸν χρόνο ἐνῶ ἀποτέλεσαν καὶ τὰ χαρακτηριστικὰ χρώματα τῆς ἀνατολικῆς Ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας (Βυζάντιο).
Τὸ μαῦρο εἶναι πρωταρχικὰ ἕνα χρῶμα ποὺ δηλώνει τὴν γῆ, τὸ εὔφορο σκοῦρο χῶμα καὶ κατ’ ἐπέκταση τὴν γεωργία, καθὼς καὶ τὸν θάνατο, τοὺς προγόνους καὶ τοὺς ἀπογόνους. Εἶναι ὁ χῶρος καὶ ἡ χώρα, ποὺ χωράει ἕναν λαό, τὸ ὑπόβαθρο ὅπου στηρίζεται, αὐτὸ ποὺ τὸν θρέφει, ποὺ δέχεται τοὺς νεκρούς του καὶ στερεώνει τοὺς βωμοὺς καὶ τὶς ἑστίες του. Ἐνίοτε σημαίνει καὶ τὸν πόλεμο, τὴν ἐπανάσταση, τὴν νίκη ἐπὶ τῶν ἐχθρῶν, καὶ τὴν δύναμη νὰ ξεπερνιέται τὸ σκοτάδι ἢ μιὰ σκοτεινὴ περιόδος τοῦ παρελθόντος.
Τὸ χρυσό, ἐνίοτε ἐμφανιζόμενο σὲ συγγενεῖς μὲ αὐτὸ κίτρινους τόνους, εἶναι ἕνα καθαρὰ οὐράνιο χρῶμα ποὺ δηλώνει τὸν ἥλιο, τὸ φῶς καὶ τὴν διάχυση καὶ κατ’ ἐπέκταση τὴν ἀφθονία τῶν ἀγαθῶν, ἰδιαιτέρως τῆς πρωταρχικῆς τροφῆς, τοῦ σιταριοῦ ποὺ ἐπίσης ἔχει χρυσοκίτρινο χρῶμα, καὶ ὑπὸ αὐτὴν τὴν ἔννοια σχετίζεται μὲ τὴν γεωργία. Εἶναι ὁ πλοῦτος ποὺ κυκλοφορεῖ, ἡ τροφὴ καὶ τὰ ἀγαθὰ καὶ ὁ χρυσός, ἡ εὐμάρεια καὶ ἡ γενναιοδωρία. Ἀκόμη σημαίνει τὴν ἐνέργεια, τὴν ἐλευθερία, τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν εὐτυχία.
Γιὰ νὰ συνδυάσουμε δύο χρώματα σὲ μιὰ σημαία, ἁρμονικὰ καὶ ἰσορροπημένα, χρησιμοποιεῖται τὸ λευκό. Εἶναι ἕνα χρῶμα ποὺ ἐναρμονίζει, φέρνει εἰρήνη καὶ εἶναι ἑνοποιητικό. Σημαίνει ἕνωση, ἀγνότητα, καθαρότητα, καὶ τιμιότητα, Ἐνίοτε δηλώνει καὶ τὴν θρησκεία, τὸ ἀσήμι, καὶ τὸν ὀρυκτὸ πλοῦτο.
Θὰ μποροῦσε νὰ σταματήσῃ ἐδῶ. Εἶναι ἤδη μιὰ ὄμορφη, ἰσορροπημένη, ταιριαστὴ συμβολικὰ σημαία γιὰ τὸν ἑλληνισμό διαχρονικά, γιὰ ὅλον τὸν ἑλληνικὸ κόσμο ἀνεξαρτήτως κρατικῆς ὀντότητας, καὶ οἰκεία. Μπορεῖ ὅμως νὰ συνεχίσῃ μὲ κάποιο σύμβολο, ὅπως συμβαίνει μὲ πολλὲς ἄλλες σημαῖες, π.χ. ἡ αἰγυπτιακή, ἡ ἰρανική, ἡ συριακὴ κ.ἄ.
- Ἕνα σύμβολο διαχρονικό: ὁ ἀετός
Ἀπὸ τὰ ἀρχαιότερα, γνωστότερα καὶ διαχρονικότερα εἶναι ὁ ἀετός, σημαίνων τὰ βουνὰ καὶ τὶς βουνοκορφές μας (εἴμαστε ὀρεινὴ χώρα), τὴν ἐλευθερία, καὶ βέβαια ἀποτελεῖ σύμβολο τοῦ ὑπέρτατου θεοῦ Διός. Δύο ἀετοὶ σημαίνουν τοὺς Δελφοὺς ἀπὸ τὸν γνωστὸ μύθο τῶν δύο ἀετῶν ποὺ ἔστειλε ὁ Ζεῦς, τὸν ἕναν πρὸς τὴν ἀνατολὴ καὶ τὸν ἄλλον πρὸς τὴν δύση, οἱ ὁποῖοι συναντήθηκαν εἰς τοὺς Δελφοὺς σημαίνοντας τὸ κέντρο τοῦ κόσμου. Εἰς ἀνάμνηση τῆς παράδοσης αὐτῆς, εἶχαν τοποθετηθεῖ δύο χρυσοὶ ἀετοὶ ἐπάνω στὸν λίθινο ὀμφαλὸ ποὺ κοσμοῦσε τὸ ἱερὸ τοῦ θεοῦ Ἀπόλλωνος. Συναντοῦμε τὸν ἀετὸ μὲ διάφορες παραλλαγὲς κατὰ τὴν ρωμαϊκὴ περίοδο καὶ τὸν δικέφαλο ἀετὸ τὴν βυζαντινή, σὰν μία ἕνωση τῶν δύο ἀετῶν τῶν Δελφῶν εἰς ἕνα σῶμα μὲ δύο κεφαλὲς γιὰ τὴν ἀνατολὴ και τὴν δύση. Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας διατηρήθηκε μία παραλλαγή του μὲ ἐκκλησιαστικὰ σύμβολα.
Μὲ ἀφετηρία αὐτήν, ἔκανα μία ἐκδοχὴ τοῦ διαχρονικοῦ αὐτοῦ συμβόλου αὐτοῦ περισσότερο πολιτειακὴ καὶ προσαρμοσμένη γιὰ τὸ μέλλον. Ἡ κορώνα, ἀρχικὰ σύμβολο τῆς ἡλιακῆς κορώνας κατέληξε ἀνὰ τοὺς αἰῶνες νὰ παραπέμπῃ σὲ μοναρχία, ἕνα παρωχημένο σχῆμα τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι κατάλληλο γιὰ προηγμένες μορφὲς κυβέρνησης οὔτε καὶ συμφωνεῖ μὲ τὴν ἐκπεφρασμένη θέληση τοῦ λαοῦ μας, ὅπως αὐτὴ ἀποτυπώθη ἤδη ἀπὸ τὴν γένεση τῆς πολιτικῆς ὑπόστασης τῆς Ἑλλάδος τῶν νεωτέρων χρόνων καὶ τὴν ἀρχὴ τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας: «ἡ κυριαρχία ἐνυπάρχει εἰς τὸ Ἔθνος, πάσα ἐξουσία πηγάζει ἐξ αὐτοῦ καὶ ὑπάρχει ὑπὲρ αὐτοῦ». Γιὰ τὸν λαὸ ποὺ γέννησε τὴν δημοκρατία ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων, ἀποτελεῖ μιὰ διαχρονικὴ διακήρυξη-ἐκδήλωση τῆς ἴδιας του τῆς ψυχῆς καὶ κοινῆς θελήσεως καὶ πεπρωμένου.
Λοιπόν ἕνα δάφνινο στεφάνι, σύμβολο ἐπίσης ἡλιακό, γιὰ τὴν μόνη ἀριστοκρατία ποὺ ἀναγνωρίζουμε, αὐτὴν τοῦ πνεύματος καὶ τῶν ἔργων ποὺ ἀντέχουν στὸν χρόνο καὶ τῆς αἰώνια δόξας ποὺ φέρουν, καὶ γιὰ νὰ μᾶς ὑπενθυμίζει νὰ στρέφουμε τὴν διάνοια ἀπὸ τὸ αἰσθητὸ στὸ νοητὸ ὥστε νὰ μὴν ἀπατώμασθε ἀπὸ τὰ φαινόμενα οὔτε νὰ παρασυρόμαστε ἀπὸ τὰ φθαρτὰ χάνοντας τὰ αἰώνια. Σημαίνει ἐπίσης τὴν μνήμη, καὶ τὴν νίκη ἐπὶ τῶν ἐχθρῶν· τοὺς ἀνθρώπους τοῦ πνεύματος ἀλλὰ καὶ τοὺς νικηφόρους στρατηγούς. Ξίφος γιὰ τὴν ὑπεράσπιση καὶ μιὰ σφαίρα γιὰ τὴν γῆ καὶ τὰ τέσσερα πέρατα τῆς οἰκουμένης ἢ, ἐναλλακτικά, μιὰ σφαίρα γιὰ τὴν ἀστρονομία, τὰ μαθηματικά, τὴν γήινη τροχιά, τὸν κύκλο τῶν ἐποχῶν τοῦ ἔτους καὶ τὸν χρόνο.
Τὸ ἐρυθρὸ χρῶμα σημαίνει τὴν δύναμη, τὸ θάρρος, τὴν ρώμη, τὴν εὐρωστία, τὸν ἀγώνα γιὰ ἀνεξαρτησία καὶ τὴν αἰματοχυσία ποὺ συμβαίνει γιὰ τὴν ἐπίτευξή της. Δηλώνει τὸν κοινὸ ἀγώνα ἑνὸς λαοῦ, τὴν συλλογικότητα καὶ τὸ κοινοτικὸ πνεῦμα, καὶ τὴν κοινὴ μοιρασιὰ καὶ ἀπόλαυση τῶν ἀγαθῶν, τὸν δῆμο, τὰ δημόσια πράγματα, καὶ τὸν πολίτη καὶ ὁπλίτη. Σύμβολο τῆς κοινῆς προσπάθειας καὶ στόχων, τῆς ὁμόνοιας, τῆς συμμετοχῆς καὶ συμβολῆς τῶν πολλῶν στὴν οἰκοδόμηση καὶ ἀνάπτυξη τῆς πολιτείας, καὶ τῶν ἀγαθῶν δημόσιων καὶ κοινῶν γιὰ ὅλους.
Αὐτὸ εἶναι τὸ τελικὸ ἀποτέλεσμα. Σκοπὸς ἡ εὐρεία ἀντιπροσώπευση, χωρὶς σεκταρισμό, φετοῦλες, κομματάκια, δυσέριδα καὶ ὅλα ὅσα ὀδηγοῦν στὸν κατακερματισμό. Θὰ ἤθελα ἐπίσης νὰ παραθέσω τὰ πολὺ σοφὰ λόγια τοῦ Σύρου Προέδρου Ἀσσάντ: «ἡ πλειοψηφία [που στηρίζει τὴν κυβέρνηση] ἀποτελεῖται ἀπὸ ὅλες τὶς θρησκεῖες στὴν Συρία. Αὐτοὶ οἱ ὁρισμοὶ περὶ μειονοτήτων καὶ πλειοψηφιῶν εἶναι καθαρὰ δυτικοί».
Σωστά, ἕνας λαὸς πρέπει νὰ εἶναι ἐνιαῖος καὶ συμπαγής, καὶ αὐτὴ ἡ ψευτολογικὴ τῶν “μειονοτήτων” εἶναι ἐντελῶς ἀλλότρια. Δὲν ὑπάρχουν “πλειοψηφίες” καὶ “μειονότητες” στὰ ἑλληνικὰ φῦλα. Ἐντὸς ἑνιαίου ἑλληνικοῦ λαοῦ, κάποιοι εἶναι χριστανοί, κάποιοι ἄλλοι μουσουλμάνοι καὶ κάποιοι ἄλλοι ἑλληνόθρησκοι, καὶ δὲν “κόβονται” σὲ φέτες. Βιώσαμε ἤδη μιὰ μικρασιατικὴ καταστροφὴ καὶ τὸν ἐπακόλουθο σεκταρισμὸ ἀποικιοκρατικοῦ τύπου – τυπικότατου ἀγγλοσαξωνικοῦ – μὲ βάση τὸ θρήσκευμα, ὅταν πολλοὶ ἄνθρωποι, ἕλληνες τὸ γένος ἀλλὰ μουσουλμάνοι κατέληξαν διωγμένοι καὶ στοιβαγμένοι μαζὶ μὲ ἑτερόκλητα φύλα ὑπὸ τὴν ἐπιβολὴ μιᾶς ψευδῆς ἐθνότητας.
Τὸ ὀρθὸ εἶναι ἡ χώρα μας νὰ χωράῃ ὅλους μας – διότι μόνον ἡ λαϊκὴ πλειοψηφία μπορεῖ νὰ στηρίξῃ μιὰ νόμιμη ἀρχή, μιὰ κυβέρνηση, γενικά. Καὶ μιὰ τέτοια πλειοψηφία ἀποτελεῖται ἀπὸ ὅλες τὶς θρησκεῖες τῶν ἑλληνικῶν φύλων. Ὅσο γιὰ τὴν πολιτικὴ ὁμόνοια, τὸ ἀγγλοσαξωνικὸ μοντέλο τῶν ἰδιωτικοποιήσεων, τῶν ἰδιωτικῶν μονοπωλίων καὶ τῆς τοκογλυφίας, εἶναι ἀλλότριο γιὰ ἐμᾶς. Ἐκεῖνο τὸ στοιχεῖο ποὺ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ βρίσκεται ἐδῶ.
Ὡς γνωστὸν ἡ σχέση μας μὲ τὴν Ἀγγλία (τὸ ΗΒ), μόνον ἐχθρικὴ μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθῇ.
Βγαίνει καὶ σὲ αἰγυπτιακὴ ἐκδοχή
