Τὸ πρόβλημα τοῦ ἐντοπισμοῦ ἑνὸς καταλλήλου ἀστρολογικοῦ χάρτη γιὰ τὴν χώρα μας δείχνει νὰ εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένο μὲ τὴν πολιτικὴ ἀστάθεια ποὺ τὴν χαρακτηρίζει. Ἂς δοῦμε ἐν συντομίᾳ τὶς κύριες προσεγγίσεις περὶ τοῦ ὡροσκοπίου τῆς Ἑλλάδος, ποὺ θὰ φωτίσουν ἕνα μέρος τῶν αἰτιῶν αὐτῆς τῆς ἀστάθειας.

– Πολιτικὸ ἔγγραφο γιὰ καθορισμὸ ὡροσκοπίου

     Ἂν καὶ συνηθίζεται ὡς πρακτικὴ μεταξὺ τῶν δυτικῶν, ὀφείλουμε νὰ παρατηρήσουμε ὅτι οἱ δυτικοὶ στεροῦνται τόσο ἀστρολογικῆς γνώσεως ὅσο καὶ ἀστρολογικῆς παραδόσεως.

     Τὸ νὰ θεωρήσουμε τὴν ἡμερομηνία ὑπογραφῆς ἢ τὴν ἡμερομηνία ποὺ τίθεται ἐν ἰσχύι μιὰ πολιτικὴ συνθήκη, ἔγγραφο, ἐπικύρωση κ.ο.κ. ὡς κατάλληλη ἡμερομηνία γιὰ τὸ Καταρχικὸ ὡροσκόπιο μιᾶς χώρας, ὁμοιάζει μὲ τὸ νὰ θεωρήσουμε τὴν ἡμερομηνία ποὺ συντάσσεται μιὰ ληξιαρχικὴ πράξη γεννήσεως (ἢ βαπτίσεως) ἢ τὴν ἡμερομηνία ποὺ ἐπίσημα καταχωρεῖται αὐτὴ στὸ ληξιαρχεῖο σὰν Γενέθλιο ὡροσκόπιο. Εἷναι βεβαίως σχετικὴ καὶ ἀποτελεῖ μία συνέπεια τῆς γεννήσεως, ἀλλὰ δὲν ταυτίζεται ἀπαραιτήτως μὲ τὸ συμβὰν τῆς γεννήσεως καθ’ αὐτό.

     Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι θὰ πρέπει νἀ ἀποκλείουμε τέτοιες ἡμερομηνίες ὅταν πρόκειται γιὰ χῶρες – κάθε ἄλλο! – ἀρκεῖ νὰ μὴν εἶναι αὐτὲς τὸ μοναδικό μας κριτήριο. Χρειάζεται νὰ ἐξετάζουμε κάθε φορὰ τὸ ἱστορικὸ πλαίσιο τῶν γεγονότων, ποὺ ὀδήγησαν εἰς τὴν πολιτικὴ συνθήκη τὴν ὁποία ἐπιθυμοῦμε νὰ ἐπιλέξουμε γιὰ Καταρχική. Ἦταν ἀρκετὰ καθοριστικὰ αὐτὰ τὰ γεγονότα, καὶ σημειοδοτοῦν μιὰ ἀληθινὰ θεμελιώδη ἀλλαγὴ στὴν πολιτικὴ ὑπόσταση τῆς ὑπὸ ἐξέταση χώρας;

     Περὶ τοῦ Ὡροσκοπίου τῆς Ἑλλάδος, ἡ παραπλανητικὴ προτάση εἶναι:

Πρωτόκολλο τοῦ Λονδίνου, 3 Φεβρουαρίου 1830, ἡ πρώτη ἐπίσημη, διεθνής διπλωματικὴ πράξη τρίτων χωρῶν ποὺ ἀναγνώριζε τὴν Ἑλλάδα ὡς κυρίαρχο καὶ ἀνεξάρτητο κράτος. Ὡστόσο ἡ Συνθήκη ὥριζε ὅτι πολίτευμα θὰ ἦταν ἡ μοναρχία. Ἡ ἀληθινὴ ὥρα εἶναι ἄγνωστη, ὁπότε χρησιμοποιεῖται ἡ 12^η μεσημβρία.

     Ἡ ἐκδοχὴ αὐτὴ ἀφορᾷ μιὰ ἐξωτερικὴ ἐνέργεια ξένων χωρῶν, καὶ ἔχει προωθηθεῖ μόνον ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους “ἀστρολόγους” καὶ τοὺς ἐν Ἐλλάδι ἀγγλίζοντες (κατὰ τὸ μηδίζοντες) ὑποστηρικτές τους. Παρὰ τὴν ἐπιθετικὴ προώθηση αὐτῆς τῆς ἐκδοχῆς ἀπὸ ξένα κέντρα, ἡ ἡμερομηνία δὲν πληροῖ τὴν πλέον στοιχειώδη προϋποθέση Καταρχικοῦ ὡροσκοπίου χώρας, ἐφόσον δὲν ἀφορᾷ μιὰ καθοριστικὴ ἰδία ἐνέργεια τῆς χώρας ἀλλὰ τρίτων χωρῶν περὶ αὐτῆς. Εἶναι ἡ μόνη πλήρως ἀπορριπτέα ἡμερομηνία ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἔχει προταθεῖ.

     Οἱ ἰδιαιτέρως σοβαρὲς καὶ βάσιμες ἀντιρρήσεις γιὰ τὴν παραπάνω ἡμερομηνία, σταδιακὰ κέρδισαν ἔδαφος καὶ ὀδήγησαν τὰ περασμένα ἔτη εἰς μία καταλληλότερη πρόταση γιὰ τὸ Καταρχικὸ ὡροσκόπιο τῆς Ἑλλάδος:

Προσωρινὸ Πολίτευμα τῆς Ἑλλάδος, 1 Ἰανουαρίου 1822. Ψηφίστηκε ἀπὸ τὴν Α′ Ἐθνοσυνέλευσι τῆς Ἐπιδαύρου. Ἡ ἡμερομηνία εἶναι μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο, πρὶν τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Γρηγοριανῆς διορθώσεως, καὶ ἀνάγεται σὲ 13 Ἰανουαρίου. Ἡ ἀληθινὴ ὥρα εἶναι ἄγνωστη, ὁπότε χρησιμοποιεῖται ἡ 12^η μεσημβρία.

     Ἡ ἐκδοχὴ αὐτὴ ἀφορᾷ τὴν πρώτη ἰδία ἐνέργεια γιὰ ἐπίσημη πολιτικὴ ὑπόσταση τῆς Ἑλλάδος μετὰ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821. Ἀνταποκρίνεται ἐν μέρει εἰς τὶς προϋποθέσεις Καταρχικοῦ ὡροσκοπίου χώρας. Ὅμως πρόκειται γιὰ μία πρώτη, πρώιμη ἐκδήλωση τῆς ὑποστάσεως τοῦ νεωτέρου Ἑλληνικοῦ κράτους μὲ προσωρινὸ χαρακτήρα. Εἶναι τὸ προζύμι ἀλλὰ ὄχι ἀκόμη ὁ ζυμωμένος ἄρτος.

– Σημαντικὸ ἱστορικὸ γεγονός γιὰ καθορισμὸ ὡροσκοπίου

     Κι ἐδῶ φθάνουμε στὴν ἀπολύτως ἀπαραίτητη πρακτικὴ γιὰ τὴν εὕρεση καταλλήλου Καταρχῆς μιᾶς χώρας: τὴν συνολικὴ ἐξέταση τῶν σημαντικῶν συμβάντων γύρω ἀπὸ τὴν πρώτη ἐμφάνιση ἢ τὴν τελικὴ ἐπικύρωση μιᾶς κυρίαρχης καὶ εὐρείας ἐμβελείας νομοθετικῆς πράξεως, καὶ εἰδικὰ τὴν σειρὰ γεγονότων ποὺ ἀκολούθησαν ἢ ποὺ προηγήθησαν. Συχνὰ ἡ πρώτη ἐμφάνιση μπορεῖ νὰ εἶναι μόνον μιὰ πρώιμη σημειοδότηση πρὶν τὸ πραγματικὰ καθοριστικὸ γεγονὸς ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει καὶ ὁμοίως μιὰ τελικὴ ἐπισημοποίηση νὰ μὴν εἶναι παρὰ ὁ τελευταῖος κρίκος μιᾶς ἀλυσίδας γεγονότων.

     Αὐτὸ ποὺ ἀναζητοῦμε εἶναι τὰ καθοριστικὰ ἱστορικὰ συμβάντα τέτοιας ἰσχύος ὥστε νὰ “ἐγέννησαν” τὴν πολιτικὴ ὑπόσταση, τῆς ὁποίας κάποια πρῶτα ἔγγραφα νὰ ἦταν μιὰ πρώιμη ἐκδήλωση καὶ τῆς ὁποίας κάποιο τελικὸ ἔγγραφο ἢ ἐπικύρωση ἢ ἄλλο παρεμφερὲς ἀποτέλεσμα νὰ ἦταν οὐσιαστικὰ μόνον μία συνεπαγόμενη διαδικασία.

     Εἰς τὴν περίπτωση τῆς Ἑλλάδος, ἔχουμε μιὰ τέτοια πολὺ σημαντικὴ καὶ καθοριστικὴ πράξη: Τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος τοῦ 1827 ἀπὸ τὴν Γ′ Ἐθνοσυνέλευση.

– Τὸ γνήσιο ὡροσκόπιο τῆς Ἑλλάδος

Πολιτικόν Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, 1 Μαΐου 1827. Ἐψηφίσθη ἀπὸ τὴν Γ′ Ἐθνοσυνέλευση τῆς Τροιζήνος. Ἡ ἡμερομηνία εἶναι μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο, πρὶν τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Γρηγοριανῆς διορθώσεως, καὶ ἀνάγεται σὲ 13 Μαΐου. Ἡ ἀληθινὴ ὥρα εἶναι ἄγνωστη, ὁπότε χρησιμοποιεῖται ἡ 12η μεσημβρία.

       Ἐδῶ διαπιστώνουμε τὴν ἐγκαθίδρυση, ἀποκρυστάλλωση, καὶ ὁριστικοποίηση τῶν ἰδίων αὐτῶν ἰδεῶν καὶ θεσμῶν ποὺ ἐσφράγισαν ὅλη τὴν μετέπειτα πολιτικὴ ἱστορία τῆς χώρας μας. Ὑπῆρξαν δολοπλοκίες ξένων χωρῶν μὲ ἀποτέλεσμα τὴν προσωρινὴ ἀνακοπή τους. Ὅμως τὸ Σύνταγμα τοῦ 1864 ποὺ ἀκολούθησε τὴν λαϊκὴ ἐξέγερση – καὶ ποὺ ἔμελλε νὰ ἰσχύσῃ γιὰ πάνω ἀπὸ ἕναν αἰώνα – ἐπανέφερε τὴν ἀρχὴ τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας τοῦ Συντάγματος τῆς Τροιζήνος τοῦ 1827, ὅπου ἀναγνωριζόταν καὶ πάλι τὸ ἔθνος, ὁ ἑλληνικὸς λαός, καὶ ὄχι ὁ μονάρχης, ὡς πηγὴ καὶ φορέας τῆς ἐξουσίας τοῦ κράτους.

     Εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴν παρατηρήσουμε τὴν μακροβιότητα τῶν ὅσων ἐθεσμο­θε­τή­θησαν ἀπὸ τὴν Γ′ Ἐθνοσυνέλευση τοῦ 1827, τὴν ἱστορική τους συνέχεια ἀπὸ τὴν προ-ἐπαναστατικὴ περίοδο καὶ τὴν πολιτειακὴ ἐπίδραση τοῦ Ρῆγα, καθὼς καὶ ὅτι ἔφθασαν μέχρι τῶν ἡμερῶν μας μέσα ἀπὸ πολλὲς περιπέτειες ὅπως προσωρινὴ ἀναστολὴ ἢ διακοπή, πολιτικές, κοινωνικὲς καὶ οἰκονομικὲς ἀνακατατάξεις, πολέμους, καὶ πραξικοπήματα.

     Αὐτὸ λοιπὸν ἀποτελεῖ τὴν γνήσια Καταρχὴ τῆς Ἑλλάδος εἰς τὴν νεωτέρα ἱστορία της, καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ ἀστρολογικὸς χάρτης ποὺ ζητοῦμε ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες ἀστρολόγους νὰ χρησιμοποιοῦν, ἀπορρίπτοντας ὁριστικὰ τὴν ἀγγλικὴ ἀπόπειρα ἐπιβολῆς ἀλλοτρίου ἡμερομηνίας.

– Ἱστορικὴ ἐξέλιξη ἢ τροπὴ γιὰ καθορισμὸ ἐπιμέρους ὡροσκοπίου

     Ἔχει εὔλογα διατυπωθεῖ ἡ ἄποψη ὅτι ἡ κατάργηση τῆς μοναρχίας, μετὰ τὴν πτώση τῆς χούντας, ἐπέφερε θεμελιώδη μεταβολὴ εἰς τὸ πολίτευμα τῆς Ἑλλάδος. Ἡ μοναρχία κατὰ τὴν νεωτέρα ἑλληνικὴ ἱστορικὴ περίοδο διήρκεσε ἀπὸ τὸ 1832 ἕως το 1924, καὶ ἔπειτα ἀπὸ τὸ 1935 ἕως τὸ 1973 — συνολικὰ 130 ἔτη. Ἐδῶ θὰ πρέπει νὰ παρατηρήσουμε ὅτι μιὰ ἔξωθεν ἐπιβαλλόμενη μοναρχία μὲ ἔξωθεν μονάρχες ΔΕΝ ἀποτελεῖ ἰδίον πολίτευμα σὲ καμμία χώρα, τῆς Ἑλλάδος συμπεριλαμβανομένης. Ὥστε ἡ ἐπαναφορὰ τῆς δημοκρατίας στὴν Ἑλλάδα δὲν ἦταν μιὰ ὁποιαδήποτε μεταβολὴ ἀλλὰ μία ἐπανευθυγράμμιση.

     Τὸ δημοκρατικὸ πολίτευμα ποὺ προέκυψε μετὰ τὴν πτώση τῆς χούντας ἦταν ἕνα πολὺ σημαντικὸ γεγονὸς σὲ ὅλη τὴν πολιτικὴ ἱστορία τῆς Ἑλλάδος τῶν νεωτέρων χρόνων, καὶ ἀποτέλεσε μιὰ καθοριστικὴ τροπὴ γιὰ τὴν πολιτικὴ ὑπόστασή της, πιθανῶς ἀρκετὰ σημαντικὴ ὥστε νὰ ἀποτελέσῃ μιὰ ἐπιμέρους Καταρχὴ γιὰ μία ἱστορικὴ περιόδο.

     Ἂς ἐξετάσουμε καὶ αὐτὴν τὴν περίπτωση. Λαμβάνοντας ὑπόψιν τὸ ὅλο ἱστορικὸ πλαίσιο ποὺ ὀδήγησε εἰς αὐτὴν τὴν καθοριστικὴ τροπή, τῆς καταργήσεως τῆς μοναρχίας καὶ τῆς ἐγκαθιδρύσεως τοῦ πολιτεύματος τῆς νεωτέρας Ἑλληνικῆς δημοκρατίας, τότε προκύπτουν περισσότερες ἀπὸ μία ἡμερομηνίες πρὸς διερεύνηση.

1. Δημοψήφισμα γιὰ τὴν Ἀβασίλευτη Δημοκρατία, 8 Δεκεμβρίου 1974. Ἦταν ἕνα καθοριστικὸ συμβὰν γιὰ τὶς ἐπόμενες ἐξελίξεις.
2. Ὁρκωμοσία τοῦ πρώτου, προσωρινοῦ, Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, 18 Δεκεμβρίου 1974. Ὁριστικοποίησε τὸ νέο πολίτευμα.
3. Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος τοῦ 1975, Τελετὴ ὑπογραφῆς εἰς τὴν Αἴθουσα Τροπαίων τῆς Βουλῆς, 9 Ἰουνίου 1975. Εἷναι ἡ ἐπίσημη ἐπικύρωση τοῦ νεωτέρου πολιτεύματος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, μετὰ τὴν πτώση τῆς χούντας.
4. Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος τοῦ 1975, ἐτέθη ἐν ἰσχύι ἀπὸ 11 Ἰουνίου 1975. Εἶναι ἡ τυπική, τελικὴ πράξη τῆς ἐγκαθιδρύσεως τοῦ νεωτέρου πολιτεύματος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας.

     Τὸ δημοψήφισμα τοῦ Δεκεμβρίου 1974 ἀποτέλεσε τὴν βάση τῶν ἑπομένων σχετικῶν πολειτιακῶν συμβάντων. Εἶναι μιὰ πρώτη Καταρχή, ὄχι ὄμως ἀρκοῦντως ἰσχυρὰ ἐν σχέσει πρὸς τὰ ἐπακόλουθα. Ἡ ὁρκωμοσία τοῦ πρώτου Προέδρου θὰ ἦταν μιὰ καλὴ ἐπιλογὴ Καταρχῆς, ὅμως ἀφοροῦσε τὸν προσωρινὸ πρόεδρο μέχρι τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ νέου Συντάγματος. Τὸ Σύνταγμα αὐτὸ ὑπεγράφη καὶ ἐπικυρώθη εἰς ἐπίσημη τελετὴ τὴν 9^η Ἰουνίου ἐνῶ ἡ ἰσχύς του τυπικὰ ἤρχισε ἀπὸ τὴν 11^η.  

     Ἀπὸ τὶς δύο τελευταῖες ἡμερομηνίες ἡ τελετὴ ὑπογραφῆς εἶναι μιὰ πιὸ σημαντικὴ στιγμή ἐν τῷ χρόνῳ, ποὺ ἀποτυπώθη τηλεοπτικὰ καὶ διατίθεται ὡς ἱστορικὸ ἀρχεῖο, ἐνῶ ἡ τυπικὴ ἰσχὺς εἶναι ἕνα διαδικαστικὸ θέμα. Εἶναι λοιπὸν ἡ τελετὴ ὑπογραφῆς ποὺ μᾶς δίνει ἕνα πολὺ καλὸ ὡροσκόπιο Καταρχῆς, ὅπου μάλιστα σχεδὸν ὅλοι οἱ πλανῆτες εἶναι εὐνοϊκὰ τοποθετημένοι. Ἐπιφυλάσσομαι νὰ πῶ περισσότερα διότι δὲν μοῦ εἶναι ἀκόμη γνωστὴ ἡ ὥρα, καὶ ἡ ὁποία δὲν ἀναφέρεται εἰς τὸ διαθέσιμο ὁπτικο­ακουστικὸ ἀρχειακὸ ὑλικό.

Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος τοῦ 1975, Τελετὴ ὑπογραφῆς εἰς τὴν Αἴθουσα Τροπαίων τῆς Βουλῆς, 9 Ἰουνίου 1975. Εἷναι ἡ ἐπίσημη ἐπικύρωση τοῦ νεωτέρου πολιτεύματος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, μετὰ τὴν πτώση τῆς χούντας. Ἡ ἀληθινὴ ὥρα εἶναι ἄγνωστη, ὁπότε χρησιμοποιεῖται ἡ 12^η μεσημβρία.

     Καταλήξαμε λοιπὸν ἐπιτυχῶς εἰς ἕνα λειτουργικὸ Καταρχικὸ ὡροσκόπιο γιὰ τὴν Ἑλλάδα; Ὡς πρὸς τὴν γένεση τῆς Ἑλλάδος τῶν νεωτέρων χρόνων ναί. Ἡ ἡμερομηνία 13 Μαΐου 1827 (Γ′ Ἐθνοσυνέλευση, Πολιτικὸ Σύνταγμα, πρῶτος Κυβερνήτης Ἰ. Καποδίστριας) εἶναι σαφῶς ὁ σωστὸς ἀστρολογικὸς χάρτης.

     Καὶ γιὰ τὴν πολὺ σημαντικὴ ἱστορικὴ περίοδο ποὺ καλεῖται Τρίτη Ἑλληνικὴ Δημοκρατία, ποὺ ὑπῆρξε καὶ ἡ μακροβιοτέρα δημοκρατία καὶ ὅπου ἡ Ἑλλάδα τῶν νεωτέρων χρόνων ἀπέκτησε μιὰ κυρίαρχη παρουσία στὴν διεθνὴ σκηνή, ἔχουμε ἐπίσης ἕναν πολὺ καλὸ ἀστρολογικὸ χάρτη, 9 Ἰουνίου 1975 (Τελετὴ ὑπογραφῆς τοῦ Συντάγματος τῆς Ἑλλάδος).

     Ἀλλὰ γιὰ τὸ σήμερα, ὄχι. Ἡ συνέχεια εἰς τὸ δεύτερο μέρος.

Σχετικὰ ἄρθρα

Τὸ Ὡροσκόπιον τῆς Ἑλλάδος ΙΙ

Ὁ ἀστρολογικὸς χάρτης

Πλανητῶν Δυνάμεις