νέα σελήνη
Τὸ ἄστρον τοῦ Αἰγοκέρωτος ἐσχηματίσθη πρὸς τιμήν τοῦ Αἰγιπανός, ὁ παρὰ τὸν Δία κατὰ Τιτάνων πολεμήσας
Ὁ Ἐρατοσθένης ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἐπιμενίδης εἰς τὰ Κρητικὰ ἰστορεῖ πὼς ὁ Αἰγιπᾶν συντρόφευσε τὸν Δία στὸ Ἰδαῖον ὄρος ὅταν ἐκστράτευσε κατὰ τῶν Τιτάνων. Φέρεται μάλιστα ὡς εὑρέτης τοῦ κόχλου, εἶδος βούκινου κατασκευασθέντος ἀπὸ θαλάσσιο ἀκανθωτὸ κοχλία, μὲ τὸν ἦχο τοῦ ὁποίου, τὸν ἐπονομαζόμενο καὶ Πανικό, ἀφόπλισε τοὺς Τιτᾶνες τρέποντάς τους σὲ φυγή. Ὅταν ὁ Ζεὺς παρέλαβε τὴν ἀρχή, τὸν ἔθεσε μεταξὺ τῶν ἄστρων μαζὶ μὲ τὴν μητέρα του τὴν Αἴγα. Γιὰ τὸν εὕρημά του, τὸν θαλάσσιο κόχλο, ἡ μορφή του ἔχει σῆμα τὴν οὐρὰ ἰχθύος.
Αὐτὴ δὲν εἶναι ἡ μόνη φορὰ ποὺ ὁ Αἰγιπᾶν ἐμφανίζεται στὸ πλευρὸ τοῦ Διός. Κατὰ τὴν Γιγαντομαχία, ὁ Αἰγιπᾶν καὶ ὁ Ἑρμῆς ἔκλεψαν καὶ ἐπέστρεψαν τὰ νεῦρα τῶν ἄκρων τοῦ Διός, ποὺ ὁ Τυφῶν εἶχε ἀποκόψει καὶ κρύψει ἐντός σπηλαίου τινός, τυλιγμένα σὲ δέρμα ἀρκούδας.
Ἀκόμη διηγοῦνται πὼς ὅταν οἱ Θεοὶ εἴχαν συγκεντρωθεῖ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ὁ Τυφῶν ἔφθασε ἐκεῖ ἀναζητῶντας τους, ὁ Αἰγιπᾶν τοὺς συμβούλευσε νὰ μεταμορφωθοῦν σὲ ζῷα γιὰ νὰ τὸν παραπλανήσουν. Μεταξὺ ἄλλων, ὁ Ἑρμῆς μεταμορφώθη σὲ ἴβι, ὁ Ἀπόλλων σὲ κόρακα ἢ ἱέρακα, ἡ Ἄρτεμις σὲ γάτα, ὁ δὲ Ζεὺς σὲ κριό. Γι’ αὐτὸ οἱ Αἰγύπτιοι δὲν ἐπιτρέπουν νὰ βλάπτονται αὐτὰ τὰ ζῷα ἐπειδὴ τὴν μορφή τους εἴχαν λάβει οἱ Θεοί. Ὁ Αἰγιπᾶν μεταμορφώθη σὲ αἴγα ἐνῶ κάτω ἀπὸ τὴν μέση του σὲ ἰχθύ, καὶ ἐκρύφθη ἐντὸς ἑνὸς ποταμοῦ. Ὁ Ζεὺς θαυμάσας τὴν εὑρηματικότητά του τὸν ἔθεσε μεταξὺ τῶν ἄστρων. Ὁ μῦθος ὑπαινίσσεται τὴν σύνδεση μεταξὺ τοῦ ἑλληνικοῦ πανθέου καὶ τοῦ αἰγυπτιακοῦ – ποὺ ἔχουν κοινὴ ρίζα, πανάρχαια.
Φωτοσυλλογή: Αἰγόκερως
Ὁ Αἰγιπᾶν ἐμφανίζεται ἐνίοτε ὡς παιδικὸς σύντροφος τοῦ Διός. Ἡ μητέρα του, Αἴξ, φέρεται νὰ ταυτίζεται μὲ τὴν Ἀμάλθεια, τὴν τροφὸ τοῦ Διὸς κατὰ τὴν παιδική του ἡλικία, τῆς ὁποίας τὸ Κέρας εἶναι γνωστὸ γιὰ τὴν ἀφθονία του. Ἡ Αἲξ γενικῶς σχετίζεται μὲ τὴν θρέψη τῶν νεογνῶν καὶ μὲ αὐτὴ τὴν ἰδιότητα εἶναι τὸ ἱερὸ ζῷο τῆς Ἀρτέμιδος Κουροτρόφου. Οἱ Ρωμαῖοι ἀπέδωσαν τὴν ὀνομασία Αἰγοκέρως ὡς Capricornus, ἀπὸ τὶς λέξεις capra (αἴξ, ἡ θηλυκὴ δηλαδὴ γίδα) καὶ cornus (κέρας). Ἀξιοπρόσεκτο εἶναι ὅτι στὴ ἀγγλικὴ γλῶσσα ἀκόμη καὶ μέχρι σήμερον ἡ γίδα ὀνομάζεται nanny-goat καὶ οἱ τροφοὶ τῶν βρεφῶν ἀποκαλοῦνται nannies.
Στὴν μελοθεσία (ἰατρικομαθηματικὴ ἀντιστοίχιση τῶν ζῳδιακῶν ἀστερισμῶν μὲ μέρη τοῦ σώματος) ὁ Αἰγοκέρως κυβερνᾷ τοὺς μαστοὺς καὶ τὰ σημεῖα συνδέσεως τῶν ἄκρων μὲ τὸ κυρίως σῶμα, ὅπως οἱ μασχάλες. Ἡ ὀσμή τους ἐπίσης ὀνομαζόταν capra (αἴξ) ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους.
Ἡ αἰνιγματικὴ μορφὴ τοῦ Αἰγοκέρωτος, μὲ τὸ ἄνω μέρος τραγόμορφο καὶ τὸ κάτω ἰχθυόμορφο, ἔλαβε πολλαπλὲς ἑρμηνεῖες στοὺς μύθους. Διότι πράγματι εἶναι ἀσυνήθιστος ὁ συνδυασμὸς ἑνὸς ζῶου ὀρεινοῦ ὅπως ἡ (αἰ)γίδα, ποὺ συνηθίζει νὰ ἀναρριχᾶται σὲ δύσβατα μέρη καὶ ψηλά, καὶ σὲ βουνοκορφές, μὲ τὸν ἰχθύ, ποὺ ζεῖ μέσα στὴν θάλασσα.
Ὁ Σύριλ Φῶγκαν ἐπίστευε ὅτι ἡ προέλευση τοῦ συμβολισμοῦ τῆς μορφῆς ἀνάγεται εἰς τὴν ἀρχαία Αἴγυπτο ἐπειδὴ τὰ ὕδατα τοῦ Νείλου ἄρχιζαν νὰ φουσκώνουν κατὰ τὴν περίοδο ὅπου ὁρισμένοι ἀστέρες – ποὺ ἀργότερα ἔγιναν μέρος τοῦ ἀστερισμοῦ ὅμως, ὅπως αὐτὸς σχηματίσθηκε σὲ μεταγενέστερη ἐποχή – ἀνέτειλλαν μὲ τὴν δύση τοῦ Ἡλίου. Ἡ ἀκρονύκτιος ἀνατολή τους συνέπιπτε μὲ τὸ θερινὸ ἡλιοστάσιο γύρω στὸ 1.000 π.Χ. καὶ ἐπειδὴ ὁ Ἥλιος φθάνει τὸ μέγιστο ὕψος τῆς φαινομένης τροχιᾶς του τότε, ὁ Fagan τὸ παραλλήλισε μὲ τὸν συμβολισμὸ τῆς Αἰγὸς ποὺ ἀνεβαίνει στὴν κορυφὴ τοῦ ὄρους. Καὶ ἐπειδὴ κατὰ τὴν ἀνύψωση τῆς στάθμης τοῦ Νείλου οἱ ἰχθύες ἀφθονοῦν, πίστευε ὅτι γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἡ μορφὴ τοῦ Αἰγοκέρωτος εἶχε οὐρὰ ἰχθύος καὶ κατέληξε ὅτι ὅλο αὐτὸ ἀφοροῦσε κάποιο εἴδος ἡμερολογίου.
Τὸ κοινότατο γεγονὸς τῆς ἐτήσιας ἀνυψώσεως τῶν ὑδάτων καὶ τῆς ἀφθονίας τῶν ἰχθύων στὸν Νεῖλο θὰ ἦταν βέβαια περιττὸ κι ἀνούσιο νὰ λάβῃ τέτοιον περίτεχνο συμβολισμὸ γιὰ νὰ συμπεριληφθῇ σὲ κάποιο ἡμερολόγιο, ὡσὰν νὰ ἦταν κάποια σημαντικὴ γνώση, ἡ ὁποία δεν θὰ ἔπρεπε νὰ λησμονηθῇ ἀλλὰ νὰ παραδίδεται αὐτούσια στοὺς μεταγενέστερους. Καὶ μάλιστα νὰ κωδικοποιηθῇ αἰῶνες μετὰ σὲ μιὰ αἰνιγματικὴ μορφὴ ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες. Ὁ Ἄρατος συσχετίζει τὸν ἀστερισμό, ἢ πιὸ σωστὰ τὴν περίοδο ὅπου ὁ Ἥλιος ἀνέτειλλε σὲ αὐτόν (ἀπὸ τὰ μέσα Ἰανουαρίου μὲ σημερινοὺς ὅρους), μὲ τὶς θαλάσσιες καταιγίδες συμβουλεύοντας τὴν ἀποφυγὴ τῆς ναυσιπλοΐας – ἰδοῦ ἕνας ἕτερος πιθανὸς συμβολισμὸς γιὰ τὴν ούρὰ τοῦ ἰχθύος ἐὰν θέλαμε κι ἐμεῖς νὰ ἐπιδοθοῦμε σὲ παρόμοια συλλογιστικὰ ἀκροβατικά.
Ὅμως φυσικὰ οὔτε αὐτὸ εἶναι ἡ προέλευση τῆς αἰνιγματικῆς μορφῆς. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ Αἰγιπᾶν συμμετέχει στὴν Τιτανομαχία, καὶ λόγῳ τοῦ κατορθώματός του νὰ τρέψῃ τοὺς Τιτᾶνες σὲ φυγὴ τίθεται μεταξὺ τῶν ἄστρων, θὰ ἤθελα νὰ συμπεριλάβω ἐδῶ ὁρισμένα ἀκόμη μυθολογούμενα περὶ Τιτάνων, ποὺ ἴσως νὰ εἶναι σχετικά.
Ὁ κατακλυσμὸς τοῦ Δευκαλίωνος
Σὲ μῦθο ποὺ παραδίδει ὁ Νόννος, ὁ Ζεὺς φυλακίζει τοὺς Τιτάνες στὸν Τάρταρο ὅταν ἐκεῖνοι ἐφόνευσαν τὸν Ζαγρέα, τὸν ἐπονομαζόμενο πρῶτο Διόνυσο, γέννημα τῆς Περσεφόνης ἀπὸ τὴν κρυφὴ ἕνωσή της μὲ τὸν Δία, ποὺ εἶχε πάρει τὴν μορφὴ δράκου. Ὀργισθεὶς ὁ Ζεὺς κατέκαυσε διάφορα μέρη στὴν Γῆ μὲ τοὺς κεραυνούς του κι ἔπειτα ἔστειλε ἀσταμάτητη βροχὴ σβήνοντας τὶς φλόγες. Ὁ κατακλυσμὸς ἔκανε τὰ νερὰ τῆς θάλασσας καὶ τῶν ποταμῶν νὰ φθάσουν μέχρι τὶς κορυφὲς τῶν ὅρων, πρὶν τελικὰ καταλαγιάσουν.
Ἐν ἀντιθέσει πρὸς τοὺς ὕστερους Στωικοὺς ποὺ πίστευαν ὅτι ἀνὰ μεγάλες χρονικὲς περιόδους συμβαίνει μία καταστροφὴ εἴτε διὰ πυρὸς (ἐκπύρωσις) εἴτε διὰ ὕδατος (κατακλυσμός) ἐναλλὰξ ὅπου ὁ κόσμος ξαναρχίζει καὶ τότε ἐπαναλαμβάνονται ὅλα ὅσα συνέβησαν ἀπὸ τὴν τελευταία καταστροφή (ἀποκατάστασις), ὁ Νόννος, ὡς μορφωμένος μυθογράφος, τοποθετεῖ μαζὶ αὐτὰ τὰ δύο, μὲ τὸν κατακλυσμὸ νὰ ἔρχεται μετὰ τὴν φωτιὰ ἀπὸ ἔλεος, ὥστε νὰ ἐπουλώσῃ τὶς πληγές τῆς Γῆς. Δὲν ἀκολουθεῖ ἀποκατάσταση, δηλαδὴ κάποια ἐπανάληψη τῶν ἰδίων· ὁ ἀνανεωμένος κόσμος ποὺ προκύπτει μετὰ τὴν κάθαρση εἶναι ἕνας καλλίτερος κόσμος.
Ὁ Νόννος παραθέτει καὶ τὸ ὡροσκόπιο τῆς καταστροφῆς.
Καὶ τότε ὅλη τὴν γῆ κατέκλυσε ὁ ὑέτιος Ζεὺς πυκνώνοντας μὲ τὰ νέφη του ὁλόκληρο τὸν πόλο. Ἡ οὐράνια σάλπιγγα τοῦ Διός ἔκανε πάταγο μὲ τὶς βροντές της, καὶ πάντες οἱ ἀστέρες κινοῦνταν στοὺς καθορισμένους οἴκους τους.
Στὸ τέθριππο ἅρμα του ὁ Ἥλιος ἐλαμπε στὴν ράχη τοῦ Λέοντος ἱππεύοντας τὸν δικό του οἶκο, καὶ στὸν ὀκτάποδο Καρκίνο ἔκανε τὸν κύκλο της ἡ τριφυὴς Σελήνη μὲ τὴν ἄμαξά της.
Καὶ κάτω ἀπὸ τὴν δροσερὴ περιοχὴ τοῦ ἰσημέριου κύκλου ἀφήνοντας τὸ κέρατο τοῦ Κριοῦ, ἡ Κύπρις ἐαρινὸ οἶκο εἶχε τοῦ Ὀλύμπου τὸν ἀχείμωνα Ταῦρο. Ὁ γείτονας τοῦ Ἥλιου Ἄρης εἶχε τὸν Σκορπιό, προάγγελο τοῦ ἀρότρου, περικυκλωμένο ἀπὸ τὸν φλεγόμενο Ταῦρο, και κοιτοῦσε τὴν Ἀφροδίτη ἀπέναντι μὲ πλάγιο βλέμμα.
Ὁ Δίας, ἀκρόνυχος, τοὺς ἀστροκέντητους διέτρεχε Ἰχθεῖς στὸ τέλος τοῦ δωδεκάμηνου δρόμου του, ἔχοντας στὰ δεξιά του τρίγωνη τὴν στρογγυλοπρόσωπη Σελήνη. Καὶ ὁ Κρόνος τὰ βροχοποιὰ νῶτα τοῦ Ἁιγόκερου διέτρεχε, στῆς πάχνης τὸ φέγγος βουτηγμένος, ἐνῶ στὰ δυὸ φτερὰ τῆς φωτεινῆς Παρθένου αἰωροῦταν ὁ Ἑρμῆς, στὸ ὕψωμά του, ἔχοντας οἶκο του τὴν Δίκη ὄντας κριτὴς ὁ ἴδιος.
Νόννος, Διονυσιακά, ΣΤ′ 229 – 249
Οἱ πλανῆτες ἔχουν τεθεῖ σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς δύο οἴκους ποὺ ἔχει ὁ καθένας, ἐνῶ ὁ Ἥλιος καὶ ἡ Σελήνη, ποὺ ἔχουν ἀπὸ ἕναν οἶκο, εἶναι ἐπίσης στὶς θέσεις τους.
Οἱ φωτιὲς ποὺ κατακαίουν τὴν γῆ ὑπονοοῦνται ἀπὸ τὸν Ἥλιο στὸν Λέοντα, ποὺ φέρνει θερμότητα σὲ τετράγωνο μὲ τὸν Ἄρη στὸν Σκορπιό, ἕναν πλανήτη μὲ πύρινη ἐπιρροὴ καθὼς καὶ ἀπὸ τὴν Ἀφροδίτη ἀπέναντί του στὸν φλογερὸ Ταῦρο. Ὁ Ἄρης εἶναι κυρίαρχος στὸ ὑδάτινο τρίγωνο, ποὺ ἐδῶ δίνει τὸ σχῆμα τοῦ κατακλυσμοῦ μὲ τοὺς πλανῆτες Δία καὶ Σελήνη νὰ δηλώνουν ὑγρασία καὶ βροχή. Ἡ Ἀφροδίτη, πλανήτης μὲ ὑγραντικὴ ἐπιρροὴ εἶναι κυρίαρχη στὸ γήινο τρίγωνο, ποὺ ἐπίσης σημαίνει ὑγρασία καὶ γῆ, ἐνῶ ἐνδυναμώνεται περαιτέρω ἀπὸ τὸν Κρόνο στὰ βροχοποιὰ νῶτα τοῦ Αἰγόκερω σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ὑγρὴ Σελήνη. Ἡ Παρθένος, ὅπου βρίσκεται ὁ Ἑρμῆς, ταυτίζεται μὲ τὴν Δίκη ποὺ δεσπόζει στὴν νέα περίοδο, καὶ ἡ διάταξη τῶν πλανητῶν ἀνὰ δύο ζῴδια (ὄψη ἐξαγώνου) εἶναι εὐνοϊκή.
Σὲ ἄλλους μύθους ὁ κατακλυσμὸς ἀκολουθεῖται ἀπὸ τὴν ἔλευση τοῦ ἡρωικοῦ γένους, ποὺ κατέρχεται ἀπὸ τὶς βουνοκορφές, ψυχὲς ἔνθεες κι εὐσεβεῖς ποὺ ἀγαποῦν τὴν Δίκη.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Εἰς τὴν ἀρχαιότητα ἐπειδὴ τὰ ἡλιοστάσια σημειωνόντουσαν ὡς πρὸς τοὺς σταθεροὺς ἀστέρες ὅτι συνέβαιναν στὸν Καρκίνο καὶ τὸν Αἰγόκερω, ἐνῶ ἀργότερα στὸν Τοξότη καὶ τοὺς Διδύμους, συνέβη ὑπὸ τινῶν δυτικῶν μιὰ σύγχυση τῶν ἡλιοστασίων μὲ τοὺς ἀστερισμοὺς τοῦ Καρκίνου καὶ τοῦ Αἰγόκερω, ἀπὸ δικό τους λάθος, λόγῳ τῆς παρερμηνείας ἑνὸς παλαιοῦ χωρίου τοῦ Πορφυρίου γιὰ εἰσόδους ἀνθρώπων καὶ ὀδοὺς θεῶν, εἰς τὸ ἔργο του Περὶ τοῦ ἐν Ὀδυσσείᾳ τῶν Νυμφῶν Ἄντρου.
Ὀφείλουμε νὰ τονίσουμε ὅτι ἦταν πάγια συνήθεια νὰ σημειώνονται τὰ ἡλιοστάσια καὶ οἱ ἰσημερίες ὡς πρὸς τὸ φόντο τῶν σταθερῶν ἀστέρων, χρησιμοποιῶντας τὸ δωδεκατημοριακὸ ἐκλειπτικὸ σύστημα, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Πορφύριος τὰ ἀναφέρει ὡς πρὸς τὰ δωδεκατημόρια τοῦ Καρκίνου καὶ τοῦ Αἱγόκερω. Ἀργότερα τὰ ἡλιοστάσια καὶ οἱ ἰσημερίες σημειωνόντουσαν στὸν Τοξότη καὶ τοὺς Διδύμους, κάτι ποὺ συναντοῦμε καὶ εἰς τὴν ἰσλαμικὴ ἀστρολογία.
Γιὰ ὅποιους ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν θεωρία τοῦ Πορφυρίου, εὔλογα προκύπτει τὸ ἐρώτημα ἐὰν ἦταν οἱ συγκεκριμένοι ἀστερισμοὶ ποὺ εἶχε θεωρήσει ὡς εἰσόδους ἀνθρώπων καὶ ὀδοὺς θεῶν ἢ ἐὰν ἦταν τὰ ἡλιοστάσια. Ὁ ἴδιος προβαίνει περισσότερο σὲ ἡμερολογιακὲς ἀναφορὲς καὶ χρησιμοποιεῖ τὰ συγκεκριμένα ζῳδιακὰ δωδεκατημόρια γιὰ προσδιορισμό, ὅπως συνηθιζόταν, ὁπότε ἡ θεωρία του ἀφορᾷ μᾶλλον τὰ ἡλιοστάσια, παρὰ τοὺς συγκεκριμένους ἀστερισμούς. Διότι χρειάζεται νὰ διευκρινησθῇ ὅτι εἴτε τὰ ἡλιοστάσια εἶναι σχετικὰ μὲ αὐτό, εἴτε οἱ συγκεκριμένοι ἀστερισμοί – ἀλλὰ ὄχι καὶ τὰ δύο.
Τὶ ἐννοοῦσε ὅμως ὁ Πορφύριος μὲ μιὰ τέτοια θεωρία καὶ ποιὰ ἡ προέλευση τοῦ συλλογισμοῦ; Κατ’ ἀρχὴν οἱ ὁμηρικοὶ στίχοι, ποὺ ὁ ἴδιος παραθέτει, δὲν ἀφοροῦν ἀστερισμούς. Ἄλλωστε οἱ ἀστερισμοὶ ὅπως τοὺς γνωρίζουμε προέκυψαν πολὺ ἀργότερα, μεταξὺ 600 καὶ 400 π.Χ. (ἡ πρώτη δημοσίευση ἔγινε ἀπὸ τὸν Εὔδοξο εἰς τὸ ἔργο του Φαινόμενα), Οἱ ὁμηρικοὶ στίχοι ἀφοροῦν συγκεκριμένα κατεύθυνση, βορρᾶ ἢ νότου. Ἐπειδή, λοιπόν, ὁ Ἥλιος τὴν ἡμέρα τοῦ θερινοῦ ἡλιοστασίου ἀνατέλλει ἀπὸ τὸ βορειότερο σημεῖο του καὶ δύει εἰς τὸ βορειότερο σημεῖο του, ἐνῶ τὴν ἡμέρα τοῦ χειμερινοῦ ἡλιοστασίου ἀνατέλλει ἀπὸ τὸ νοτιότερο καὶ δύει εἰς τὸ νοτιότερο, ἔγινε συμβολισμὸς γιὰ αὐτὲς τὶς κατευθύνσεις.
Ὁ βορρᾶς, λόγῳ τοῦ ψύχους καὶ τῆς ὑγρασίας, συμβόλιζε τὶς νεοεισερχόμενες ψυχές, ποὺ ἔχουν περισσὸ τὸ ὑγρὸ στοιχεῖο ἐνῶ ὁ νότος, λόγῳ τῆς θερμότητος καὶ τῆς ξηρασίας, τὶς ψυχὲς ποὺ εἶναι τὸ περισσότερο ξηρές. Κατὰ τὸν Ἡράκλειτο: Ξηρὴ ψυχὴ σοφωτάτη καὶ ἀρίστη. Σύμφωνα μὲ τὴν αἰγυπτιακὴ θρησκεία, ἡ καρδιὰ τοῦ θανόντος, ποὺ ἀπεικονιζόταν ὡς ἕνα δοχεῖο ἢ κούπα, ζυγιζόταν εἰς τὸν ζυγὸ τῆς Μα’άτ, καὶ ἐὰν ἦταν ἐλαφρότερη ἀπὸ ἕνα φτερό, ἦταν ἔτοιμη νὰ εἰσέλθη στὰ Πεδία τῆς Εἰρήνης ποὺ βασιλεύει ὁ Ὄσιρις.
Ἐντὸς ἑνὸς τέτοιου θρησκευτικοῦ πλαισίου μπορεῖ εὔλογα νὰ τοποθετηθῇ ἡ θεωρία τοῦ Πορφυρίου καὶ οἱ συμβολισμοί της. Ἐπειδὴ τὸ σύμβολο χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ ὑποδηλώσῃ. μὲ ἕναν ἰδιαίτερο τρόπο, αὐτὸ τὸ ὁποῖο συμβολίζει, δὲν θὰ πρέπει νὰ ἐκλαμβάνεται κυριολεκτικά. Ἐπὶ τοῦ προκειμένου, ἂς μὴν ψάχνουν κάποιοι ἀφελῶς γιὰ τέτοιου εἴδους “πὐλες” οὔτε στὰ ἡλιοστάσια οὔτε σὲ σπηλιές.
Θὰ πρέπει νὰ διακρίνουμε μεταξὺ τῶν ἀρχαίων θρησκειῶν τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Αἰγύπτου, καὶ τῶν μοντέρνων δοξασιῶν ὁρισμένων ἀδαῶν ἀποκρυφιστῶν (δυτικῶν καὶ δυτικοθρεμμένων), οἱ ὁποῖοι ἀπαίδευτοι ὄντες ἔχουν βυθιστεῖ εἰς τὸν βάλτο τοῦ συγκριτισμοῦ, συγχέοντας ἑτερόκλητα πράγματα καὶ διαστρέφοντας νοήματα ἀπέριττα καὶ ἁπλά.
Ἀγεωμέτρητος μηδεὶς εἰσίτω.
Ὁ ἀστερισμός τοῦ Αἰγοκέρωτος εἶναι ὁρατὸς τοὺς ἐαρινοὺς, θερινοὺς καὶ φθινοπωρινοὺς μῆνες. Ὁ Ἥλιος διατρέχει τὸ δωδεκατημόριον τοῦ Αἰγοκέρωτος ἀπὸ 15 Ἰανουαρίου ἕως 13 Φεβρουαρίου
Ὁρατότητα
Ἀπὸ τὰ μέσα Μαρτίου ἐμφανίζεται ἀνατέλλων ὀλίγο πρὶν τὴν αὐγή. Πρὸς τὰ τέλη Ἰουνίου ἀνατέλλει περὶ τὸ μεσονύκτιο καὶ πρὸς ἀρχὲς Αὐγούστου δύει ὀλίγο πρὶν τὴν αὐγή. Ἀπὸ ἀρχῆς Ὀκτωβρίου δύει περὶ τὸ μεσονύκτιον καὶ πρὸς ἀρχὰς Δεκεμβρίου δύει κατόπιν τοῦ Ἡλίου. Ἔκτοτε ἀνατέλλει τὴν ἡμέρα καὶ γιὰ τρεῖς περίπου μῆνες εἶναι ἀόρατος. Ἡ βέλτιστη ἐποχὴ γιὰ τὴν παρατήρηση τοῦ Αἰγοκέρωτος εἶναι ἀπὸ μέσα ἀνοίξεως ἕως μέσα φθινοπώρου.
Ἀστέρες
Ὁ ἀστερισμὸς τοῦ Αἰγοκέρωτος δὲν ἔχει πολλοὺς λαμπροὺς ἀστέρες ἀλλὰ ἐντοπίζεται εὔκολως διὰ τῆς θέσεως καὶ τῶν ἀστέρων τῆς κεφαλῆς καὶ τῆς οὐρᾶς. Λαμπροὶ ἀστέρες εἶναι τὸ Αἰγίδιο (α′ Αἰγοκέρωτος, Giedi – αἰγυπτ. ἐκ τοῦ αἰγίδιον, νεοελλ. γίδι), ὁ β′ (Dabih), ὁ γ′ (Nashira) καὶ ὁ δ′ (Deneb Algiedi). Διπλοὶ ἀστέρες ὁ β′ καὶ ὁ α′, ὁ ὁποῖος φαίνεται ὡς διπλὸς ἀστέρας ἀλλὰ μὲ τηλεσκόπιο ἐμφανίζονται δύο καλῶς διάκριτοι ἀστέρες (α1′ Αἰγίδιο Πρῶτο, Giedi Prima καὶ α2′ Αἰγίδιο Δεύτερο, Giedi Secunda). Ἐπίσης μὲ τηλεσκόπιο διακρίνεται ἐγγὺς τοῦ ζ′ τὸ ἀστρικὸ σμῆνος Μ30. Εἰς τὸν ἀκόλουθο πίνακα, οἱ ἀστέρες ὑπολογίζονται εἰς μοῖρες τοῦ ζῳδιακοῦ δωδεκατημορίου τοῦ Αἰγοκέρωτος.
| ΟΝΟΜΑ | ΚΑΤΑΤΑΞΗ | ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΕΓΕΘΟΣ | ΜΟΙΡΑ ΑΙΓΟΚΕΡΩΤΟΣ |
|---|---|---|---|
| Δαβὶχ | β′ Αἰγοκέρωτος | 2,05 | 09° 18′ |
| Δενὲβ | δ′ Αἰγοκέρωτος | 2,85 | 28° 47′ |
| Αἰγίδιο | α′ Αἰγοκέρωτος | 3,55 | 09° 06′ |
| Νασίρα | γ′ Αἰγοκέρωτος | 3,65 | 27° 02′ |
| Μαρὰκ | ζ′ Αἰγοκέρωτος | 3,75 | 22° 11′ |
| Dorsum | θ′ Αἰγοκέρωτος | 4,05 | 19° 05′ |
| Παζὰν | ψ′ Αἰγοκέρωτος | 4,1 | 12° 24′ |
| Βατὲν | ω′ Αἰγοκέρωτος | 4,1 | 13° 12′ |
| — | ι′ Αἰγοκέρωτος | 4,25 | 22° 56′ |
| — | 24 Αἰγοκέρωτος | 4,45 | 17° 05′ |
| — | 36 Αἰγοκέρωτος | 4,5 | 22° 50′ |
| Castra | ε′ Αἰγοκέρωτος | 4,5 | 25° 27′ |
| — | κ′ Αἰγοκέρωτος | 4,7 | 27° 10′ |
| Ἀλσὰτ | ν′ Αἰγοκέρωτος | 4,75 | 09° 41′ |
| Βοῦς | ρ′ Αἰγοκέρωτος | 4,9 | 10° 25′ |
| Armus | η′ Αἰγοκέρωτος | 5 | 17° 59′ |
| Oculus | η′ Αἰγοκέρωτος | 5,15 | 09° 58′ |
Διάττοντες / Μετεωρίτες
Οἱ Ἄλφα Αἰγοκερίδες εἶναι εὐδιάκριτο ῥεῦμα διαττόντων μακρᾶς διαρκείας ἀπὸ τὴν 15η Ἰουλίου ἕως τὴν 11η Σεπτεμβρίου, μὲ μέγιστο περὶ τὴν 1η Αὐγούστου ῥυθμοῦ 6 – 14 διαττόντων / ὥρα, ἀργῶν καὶ φωτεινῶν. Ἐπίσης οἱ Χὶ Αἰγοκερίδες, ἡμερινὸ ῥεῦμα διαρκείας ἀπὸ τὴν 29η Ἰανουαρίου ἕως τὴν 28η Φεβρουαρίου, μὲ μέγιστο τὴν περίοδο 30 Ἰανουαρίου – 3 Φεβρουαρίου.
Ὁ ζῳδιακὸς ἀστερισμὸς τοῦ Αἰγοκέρωτος εἶναι ὁ δέκατος τοῦ Ζῳδιακοῦ καὶ ἐνδέκατος κατὰ σειρὰ ἀπὸ ἐαρινῆς ἰσημερίας, ὁ δὲ Ἥλιος διελαύνει ἀπὸ αὐτὸν περίπου τὸν δεύτερον μῆνα τοῦ χειμῶνος.
Τὸ δωδεκατημόριον τοῦ Αἰγοκέρωτος χαρακτηρίζεται ὡς: γεῶδες, δίσωμο, θηλυκό, νυκτερινό. Εἶναι ὁ νυκτερινὸς οἶκος Ἑρμοῦ, ἐναντίωμα Σελήνης, ὕψωμα Ἄρεως περὶ τὴν 28η μοίρα καὶ ταπείνωμα Διὸς περὶ τὴν 15η μοίρα. Ὁ Ταῦρος, ἡ Παρθένος καὶ ὁ Αἰγόκερως σχηματίζουν τὸ Τρίγωνο τῆς Γῆς. Τριγωνοκράτορες εἶναι πρώτη ἡ Ἀφροδίτη καὶ δεύτερη ἡ Σελήνη γιὰ ἡμερινὰ ὡροσκόπια, πρώτη ἡ Σελήνη καὶ δεύτερη ἡ Ἀφροδίτη γιὰ τὰ νυκτερινά, καὶ τρίτος ὁ Ἄρης ἐπίκοινος καὶ βοηθητικός. Ὁ Ῥητόριος τὸ συσχετίζει μὲ τὸν βόρειο ἄνεμο. Ὁ Πτολεμαῖος τὸ χαρακτηρίζει νοτιοανατολικὸ καὶ τὸ συσχετίζει μὲ τὴν νότια Μεγάλη Ἀσία ὡς πρὸς τὶς γενικὲς προβλέψεις χωρῶν.
Δεκανοὶ καὶ ὅρια τοῦ δωδεκατημορίου τοῦ Αἰγοκέρωτος
Καθολικὲς ἐπισημασίες περὶ ἐκλείψεων, φάσεων ἢ ἄλλων ἀστρολογικῶν σημείων ἐν Αίγοκέρωτι
Οἱ γενικὲς προγνώσεις ποὺ ἀφοροῦν χῶρες συχνὰ ὀνομάζονται καθολικὲς ὑπὸ τῶν ἑλληνιστικῶν ἀστρολόγων. Μετεωρολογικὰ φαινόμενα, ἐκλείψεις, στηριγμοὶ πλανητῶν, σημαντικὲς σύνοδοι ἢ ἄλλα σημεῖα δίδουν ἐνδείξεις καιρικές, γεωργικὲς καὶ κτηνοτροφικές, ἀναλόγως τὸ μέρος τοῦ ἀστερισμοῦ ὅπου παρατηροῦνται. Ὁ Αίγόκερως γενικὰ σημαίνει ὑγρασία. Ὡς πρὸς τὰ μέρη του, τὰ πρῶτα σημειοδοτοῦν καύσωνα καὶ φθορά, τὰ μέσα σημαίνουν εὔκρατο καιρό, ἐνῷ τὰ τέλη του ὄμβρους καὶ καταιγίδες. Τὰ ἄνω τῆς ἐκλειπτικῆς κείμενα μέρη του σημειοδοτοῦν ὑγρασία, ὄμβρους καὶ φθορά, καὶ τὰ ὑπὸ τῆς ἐκλειπτικῆς ὁμοίως.
Ἀστέρων Αἰγοκέρωτος δυνάμεις
Οἱ σταθεροὶ ἀστέρες, ἰδίως οἱ λαμπρότατοι, ἔχουν ἐπίδραση ὁμοιάζουσα μὲ αὐτὴ τῶν πλανητῶν ἀλλὰ ἀσθενεστέρα καὶ μεμιγμένη. Οἱ ἀστέρες ἐπὶ τῶν κεράτων ἔχουν τὴν ἐπίδραση τῆς Ἀφροδίτης καὶ ἠπιότερα τοῦ Ἄρεως, καὶ αὐτοὶ τοῦ στόματος ἔχουν τὴν ἐπίδραση τοῦ Κρόνου καὶ ἠπιότερα τῆς Ἀφροδίτης. Ἐκεῖνοι τῶν ποδιῶν καὶ τῆς κοιλιᾶς εἶναι σὰν κράμα Ἄρεως καὶ Ἑρμοῦ. Τέλος ἐκεῖνοι τῆς οὐρᾶς ἔχουν τὴν ἐπίδραση τοῦ Κρόνου καὶ ἠπιότερα τοῦ Διός.
Ὁ Ῥητόριος προσδιορίζει μοιρικὰ διαστήματα κατὰ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ζῳδίου, ἀλλὰ ὄχι ἰδιαιτέρως ἀκριβή: Ἀνατέλλουν ἀπὸ 1° – 3° τὰ κέρατα, ἀπὸ 4° – 7° ἡ μύτη, ἀπὸ 8° – 10° ὁ τράχηλος, ἀπὸ 11° – 13° ἡ κοιλιά, ἀπὸ 14° – 19° ἡ ῥάχη, ἀπὸ 20° – 21° τὰ ἰσχύα, ἀπὸ 22° – 24° ἡ οὐρά, ἀπὸ 25° – 27° τὰ πρὸς βορρᾶ μέρη, καὶ ἀπὸ 29° – 30° οἱ ὄνυχες.
Συνανατέλλουν πρὸς βορρᾶ ἡ Κασσιόπη καὶ τὰ δεξιὰ μέρη τοῦ Ἵππου. Δύνουν πρὸς νότο τὰ ὀπίσθια τοῦ Κενταύρου καὶ τὰ σκέλη τοῦ Ὕδρου μέχρι τοῦ Κρατῆρος.
Χῶρες ὑπὸ τοῦ Αἰγοκέρωτος
Γιὰ καθολικὲς προγνώσεις περὶ χωρῶν, ὑπάρχει πληθώρα πηγῶν καὶ συσχετισμῶν· ἡ δὲ ἔκθεση ὡς πρὸς τὰ μέρη χρησιμεύει γιὰ προγνώσεις ποὺ ἀφοροῦν ἐκείνους τοὺς τόπους. Ὁ Ἡφαιστίων ἀρχίζει ἀπὸ τοὺς στίχους τοῦ Δωροθέου:
Ὑπ’ αὐτὸν ἐκτείνεται ἡ πανέρημη γῆ τῆς Κιμμερίας.
Τὰ κατὰ μέρος εἶχαν ὁρισθεῖ ἀπὸ τὸν Ἵππαρχο καὶ τοὺς παλαιοὺς Αἰγυπτίους ὡς ἐξῆς: γενικῶς ὅλες οἱ χῶρες ποὺ εἶναι πρὸς δυσμὰς καὶ πρὸς νότο. Ἀναλυτικὰ πρὸς τὰ πλευρά του τὸ Αἰγαῖο πέλαγος καὶ τὰ γύρω κατοικημένα μέρη καὶ ἡ Κόρινθος, κατὰ τὴν μέση καὶ τὴν πλάτη ἡ Μεγάλη θάλασσα, πρὸς τὴν οὐρὰ ἡ Ἰβηρία, πρὸς τὴν κεφαλὴ ἡ Κυλληνία καὶ ἡ Τυρρηνία, κατὰ τὸ στῆθος τὸ Τυρρηνικὸ πέλαγος, καὶ πρὸς τὴν κοιλιὰ ἡ μέση Αἴγυπτος, ἡ Συρία, καὶ ἡ Καρία.
Τὰ κατὰ μέρος ποὺ παραθέτει ὁ Οὑάλης εἶναι: ὅλες οἱ χῶρες ποὺ εἶναι πρὸς δυσμὰς καὶ πρὸς νότο. Κατὰ τὰ πλευρὰ τὸ Αἰγαῖο πέλαγος καὶ τὰ γύρω κατοικημένα μέρη καὶ ἡ Κόρινθος, κατὰ τὴν μέση ἡ Σικυών, πρὸς τὰ ὀπίσθια ἡ Μεγάλη θάλασσα, πρὸς τὴν οὐρὰ ἡ Ἰβηρία, κατὰ τὴν κεφαλὴ τὸ Τυρρηνικὸ πέλαγος, καὶ πρὸς τὴν κοιλία τὰ ἔθνη ποὺ κατοικοῦν τὴν μέση Αἴγυπτο, τὴν Συρία, καὶ τὴν Καρία.
Ὁ Πτολεμαῖος δίδει διαφορετικὲς χῶρες, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸν συσχετισμὸ τῶν τεταρτημορίων τῆς οἰκουμένης καὶ τῶν ζῳδιακῶν τριγώνων: Ἰνδική, Ἀριανή, Γεδρωσία, Θρᾴκη, Μακεδονία, Ἰλλυρίς. Ὁ δὲ Ῥητόριος ἀκολουθεῖ τὸν Πτολεμαῖο, ἐνῶ προσθέτει καὶ τὴν Συρία.
Ζῳδιακὴ διάταξη, τρίγωνο, ἐνέργειες καὶ μορφώσεις, λοιπὲς ποιότητες
Πλαγια ἢ λοξὰ καλοῦνται τὰ ζῴδια Αἰγόκερως, Ὑδροχόος, Ἰχθεῖς, Κριός, Ταῦρος, Δίδυμοι. Ὡς πρὸς τὰ ἔργα, πράξεις καὶ ἐγχειρήματα, ὅταν ὡροσκοποῦν τὰ πλάγια χωρὶς ὄψεις ἀγαθοποιῶν σημαίνουν μόχθο, δυσκολίες, ἐμπόδια, καὶ χρόνο πολὺ γιὰ τὸ ἀποτέλεσμα. Μὲ ὄψεις ἀγαθοποιῶν μετριάζεται ἡ κάκωση.
Τὰ τροπικα ἢ εὐμετάβολα Κριός, Καρκίνος, Ζυγός, Αἰγόκερως, ὅταν ὡροσκοποῦν μεταβάλλουν ταχέως τὸ πραττόμενο.
Τὰ νυκτερινα Ταῦρος, Καρκίνος, Παρθένος, Σκορπιός, Αἰγόκερως, Ἰχθεῖς εὐνοοῦν πράξεις καὶ ἔργα ποὺ γίνονται τὴν νύκτα.
Υποτακτικα χαρακτηρίζονται τὰ ζῴδια Ταῦρος, Καρκίνος, Παρθένος, Σκορπιός, Αἰγόκερως, Ἰχθεῖς, ἐπειδὴ ὁ Ἥλιος ἢ ἡ Σελήνη ἐκεῖ χωρὶς νὰ εἶναι ἐπίκεντροι ἢ νὰ δορυφοροῦνται ὑπὸ ἀγαθοποιῶν σημαίνουν δυστυχία, πενία καὶ δουλεία.
Ενυδρα εἶναι τὰ Καρκίνος, Τοξότης, Αἰγόκερως, Ὑδροχόος καὶ Ἰχθεῖς. Χρησιμεύουν ἐπὶ καθολικῶν προγνώσεων γιὰ τὴν θάλασσα, τὰ θαλάσσια ζῷα καὶ ἰχθεῖς, καὶ τὰ θέματα ναυσιπλοΐας, στόλων, καὶ θαλασσίων ταξιδιῶν. Ὁ Καρκίνος καὶ ὁ Αἰγόκερως καλοῦνται καὶ αμφιβια, γιὰ προγνώσεις περὶ ἀμφιβίων ζώων καὶ σχετικῶν θεμάτων.
Αγονα καὶ στεῖρα εἶναι τὰ Παρθένος, Αἰγόκερως, Ὑδροχόος· συγκαταλέγεται καὶ ὁ Λέων διὰ τὸ μονοτεκεῖν. Χρησιμεύουν γιὰ θέματα γεωργίας, σπορᾶς, καὶ ἀλλοῦ π.χ. περὶ τεκνοποιίας.
Ασελγη καὶ λάγνα καὶ ἀδιάφορα περὶ τὶς μίξεις Κριός, Ταῦρος, Λέων, Σκορπιός, Αἰγόκερως, Ἰχθεῖς. Χρησιμεύουν, ὅπως καὶ τὰ καθάρια, γιὰ θέματα γάμου, μοιχείας, καὶ γιὰ εἰδικὰ θέματα παρεκκλίσεων.
Μελεοκοπουμενα τὰ Κριός, Ταῦρος, Καρκίνος, Λέων, Σκορπιός, Τοξότης, Αἰγόκερως καὶ Ἰχθεῖς. Αινιγματωδη τὰ Τοξότης, Αἰγόκερως· ἐνίοτε προστίθονται καὶ τὰ Καρκίνος, Ταῦρος καὶ Σκορπιός. Διχρωμα τὰ καλούμενα ἰχθυακά, ἐπειδὴ ἡ Σελήνη ἢ ὁ ὡροσκόπος ἐκεῖ σημειοδοτεῖ λειχῆνες, διχρωμία δέρματος, ἢ δερματικὰ προβλήματα. Ιχθυακα εἶναι τὰ Ἰχθεῖς, Καρκίνος, Σκορπιός, καὶ μερικῶς ὁ Αἰγόκερως. Λέγονται καὶ λεπρωδη ἐπειδὴ ἔχουν λέπια, γι’ αὐτὸ κατατάσσεται ἐκεῖ καὶ ὁ Σκορπιός.
Θηριωδη τὰ Καρκίνος, Σκορπιός, Αἰγόκερως, Ἰχθεῖς· ἐνίοτε προστίθεται καὶ ὁ Λέων. Ἐπὶ καθολικῶν προγνώσεων δίδουν σημεῖα ποὺ ἀφοροῦν τὰ ἄγρια ζῷα.
διφυη ὅσα δύο ἔχουν φύσεις, δηλαδὴ Τοξότης, Αἰγόκερως, Ἰχθεῖς.
Λατρωδη τὰ Αἰγόκερως, Ἰχθεῖς, Κριός, Ταῦρος. Συνήθως ὑποδεικνύουν κρυμμένα θέματα, καὶ ἐνίοτε σημαίνουν πρόσωπα ἀνελεύθερα καὶ κόλακες.
Ημιφωνα δὲ Κριός, Ταῦρος, Λέων, Αἰγόκερως ἐπειδὴ ἔχουν μὲν φωνὴ ἀλλὰ ἄναρθρη καὶ ἀσήμαντη. Θεωροῦνται μετρίως εὔφωνα καὶ εὐνοϊκὰ ὡς πρὸς τὸν λόγο.
Δωρόθεος Ἡφαιστίων Ῥητόριος Πτολεμαῖος
Μελοθεσία
Ἡ μελοθεσία χρησιμοποιεῖται συνδυαζομένη μὲ τοὺς κλήρους τῆς τύχης, τοῦ δαίμονος, καὶ τοῦ σίνους, καθὼς καὶ τῶν κυριάρχων πλανητῶν τους. Σημαίνει τὶς σωματικὲς κακώσεις, ἀτυχήματα, ἀσθένειες, καὶ τὰ ψυχικὰ πάθη. Ὁ Αἱγόκερως κυβερνᾷ τὰ γόνατα καὶ τὰ νεῦρα, καὶ ὅλα τὰ σχετικὰ αἴτια καὶ συμπτώματα: ἀσθενὴ ὅραση καὶ τραυματισμοὺς λόγῳ τῆς ἀκίδος, καὶ μανίες καὶ ένοχλήσεις διὰ ὑγρῶν ἢ ῥευμάτων. Εἶναι καὶ ἀσελγὲς καὶ αἰσχροποιό.
Κυριεύει δὲ καὶ γραμμάτων τοῦ κ′ καὶ τοῦ χ′.
Γενέθλια ἀστρολογία: Ἥλιος ἢ Ὡροσκόπος ἐν Αίγοκέρωτι
Ἥλιος
Οἰ τρεῖς δεκανοὶ τοῦ Αἰγοκέρωτος ὀνομάζονται Σμὰτ ὁ πρῶτος, Σρὼ ὁ δεύτερος καὶ Ἰσρὼ ὁ τρίτος. Ὁ πρῶτος δεκανὸς φέρει πρόσωπο Διός, ὁ δεύτερος Ἄρεως καὶ ὁ τρίτος Ἡλίου. Ἐπειδὴ ὁ Ἥλιος σημαίνει τὰ ψυχικά, εὑρεθεὶς ἐπὶ τοῦ πρῶτου δεκανοῦ ὑποδεικνύει ψυχὴ μεγαλόφρονα, ἀγαθή, ἡγεμονική, ποὺ ἀγαπάει τὴν πολιτικὴ καὶ τὰ ὅμοια. Ὡς πρὸς τὸν βίο σημαίνει ἐπάγγελμα σχετικὸ μὲ τὰ δημόσια πράγματα, λύπες ἀπὸ τὰ τέκνα, κινδύνους κατὰ τὴν νεότητα ἀλλὰ εὐτυχία γιὰ τὰ γηρατειά. Ἐπὶ τοῦ δευτέρου ὑποδεικνύει ψυχὴ ἀνδρεία, θυμική, πολεμοχαρή, ποὺ ἀγαπάει τὰ ὅπλα καὶ τὰ ὅμοια. Ὡς πρὸς τὸν βίο σημαίνει ἀνθρώπους χρηστοὺς ποὺ θὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ πράξεις ἄλλων. Ἐπὶ τοῦ τρίτου ὑποδεικνύει ψυχὴ λαμπερή, φιλόδοξη, φιλότιμη καὶ καθόλου πολεμοχαρή. Ὡς πρὸς τὸν βίο σημαίνει ἀνθρώπους μὲ ὀξύτητα νοῦ, εὔγλωττους, ποὺ θὰ χάσουν τὴν πατρικὴ περιουσία, θὰ κακοπαθήσουν κατὰ τὴν νεότητα, ἀλλὰ θὰ περάσουν εὐφρόσυνα γηρατειά.
Ὡροσκόπος
Τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ σημειοδοτεῖ εἶναι μικροπρόσωπος, λεπτοὶ ἀστράγαλοι,. Ἐπίσης ἀγάπη γιὰ τὸ ἀντίθετο φῦλο, ψευτιά, κενοδοξία, δουλικότητα, θεοσέβεια, πολυφιλία, τάση γιὰ συνεχὴ ὠφέλεια ὥστε νὰ μὴν ὑπάρξουν ἐλλείψεις σὲ κάτι, εὐγλωττία, καὶ ριψοκίνδυνη ἰδιοσυγκρασία. Ἀναλόγως καὶ τὴν θέση τῶν κυριάρχων πλανητῶν (ὁ Κρόνος, καὶ οἱ Τριγωνοκράτορες Σελήνη, Ἀφροδίτη) οἱ γεννηθέντες γίνονται κακοί, διεστραμμένοι, ποὺ προσποιοῦνται καλοσύνη καὶ εἰλικρίνεια, μὲ πολλοὺς κόπους καὶ μέριμνες καὶ μὲ ἀϋπνία, θὰ ἀγαποῦν τὰ ἀστεῖα, σχεδιαστὲς μεγάλων πράξεων, ἐπιρρεπεῖς σὲ ἀτυχίες καὶ λάθη, ἄστατοι, κακοῦργοι, ψεῦτες, θὰ ἐπικρίνονται συχνά, καὶ θὰ εἶναι αἰσχροί.
Ὁ ἀστερισμὸς τοῦ Αἰγοκέρωτος καὶ οἱ τρεῖς δεκανοί, Βίβλος τῶν Θαυμάτων (Kitab Al Bulhan), χειρόγραφο περὶ ἀστρολογίας, ἀστρονομίας, γεωμαντείας τοῦ Ἀμπντ ἀλ-Χασὰν Ἀλ Ἰσφαχανὶ (Abd al-Hasan Al-Isfahani), 1390Οἱ Δεκανοὶ ἀναλυτικὰ
Ὁ ὡροσκόπος σημαίνει τὴν φυσικὴ ἐμφάνιση καὶ δίδει σημαντικὲς ἐνδείξεις περὶ τοῦ βίου. Ἡ θέση καὶ ὄψεις τοῦ κυριάρχου πλανήτη τοῦ ζῳδίου, ἡ θέση καὶ ὄψεις τῶν Τριγωνοκρατόρων, καθὼς καὶ ὁρισμένοι ἄλλοι παράγοντες χρειάζεται νὰ ἐξετασθοῦν διότι ἀσκοῦν σημαντικὴ ἐπιρροὴ ὡς πρὸς τὸ συνολικὸ ἀποτέλεσμα. Ὁ Ἡφαιστίων ἀρχίζει τὴν ἑρμηνεία τῶν Δεκανῶν μὲ τὴν φράση “ἐὰν δὲν εἶναι ἀντίθετη κάποια ἄλλη ἀστρικὴ αἰτία…”, κάτι ποὺ ἰσχύει γενικότερα εἰς τὴν ἑρμηνευτικὴ σύνθεση ἑνὸς ὡροσκοπίου. Παρατίθεται καὶ ἡ ἐκδοχὴ τοῦ Ῥητορίου, ποὺ συχνὰ διαφέρει ἀρκετὰ ἀπὸ τοῦ Ἡφαιστίωνος.
– Α′ Δεκανὸς
Κατὰ Ἡφαιστίωνα, ὅσοι ἔχουν τὸν ὡροσκόπο ἐν πρώτῳ δεκανῷ Αἰγοκέρωτος θὰ εἶναι πρωτότοκοι ἢ πρωτότροφοι, φρόνιμοι, βαθιοί, πεπαιδευμένοι, ἀγαθοί, καὶ μὲ παρρησία λόγου. Θὰ ὑποτάσσουν τοὺς ἐχθρούς τους, θὰ κινδυνεύσουν ὅμως ἀπὸ δικούς τους ἀνθρώπους καὶ θὰ σωθοῦν. Θὰ περιπέσουν σὲ πολλὲς ζημίες κατὰ τὴν νεότητα, καὶ τὰ τοῦ γάμου θὰ εἶναι ἀκατάστατα. Ἐὰν ὁ πλανήτης τοῦ Διὸς βλέπει τὸν δεκανό θὰ ἔχουν καλλίτερα χρόνια, θὰ βροῦν τυχερὰ εὑρήματα, θὰ διαφεντεύσουν πολλοὺς καὶ θὰ ἔχουν καλὸ τέλος. Ὡς πρὸς τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ ὑψηλοί, εὑρύστερνοι, κατὰ τὸ βάδισμα θὰ κινοῦνται τὰ νεῦρα τους καὶ θὰ ἔχουν μελανὸ σημάδι περὶ τὴν μασχάλη. Κρίσιμα καὶ πλέον σημαντικά ἔτη τοῦ βίου τους ἔχουν καταγραφεῖ τά: 1ο, 4ο, 9ο, 11ο, 17ο, 22ο, 31ο, 42ο, 56ο, 63ο, 72ο, 81ο, καὶ 89ο.
Κατὰ Ῥητόριο θὰ εἶναι μακρόβιοι, γοητευτικοί, θαλασσινοί, θὰ εὐδοκιμήσουν στὰ ξένα ἀλλὰ θὰ εἶναι πολύνοσοι καὶ θὰ χάσουν πολλά.
– Β′ Δεκανὸς
Κατὰ Ἡφαιστίωνα, ὅσοι ἔχουν τὸν ὡροσκόπο ἐν δευτέρῳ δεκανῷ Αἰγοκέρωτος θὰ χάσει τοὺς γονεῖς του ἀπὸ θάνατο καὶ θὰ μειώσει τὴν περιουσία τους, θὰ περιπέσει σὲ ζημίες καὶ θὰ ξενιτευτεῖ καὶ θὰ συναναστραφεῖ σπουδαίους ἀνθρώπους. Θὰ εἶναι εὐμετάβλητοι ὡς πρὸς τὶς συνήθειές τους καὶ θὰ βγάζουν τὰ πρὸς τὸ ζῆν ἀπὸ τὴν θάλασσα. Θὰ ἀτυχήσουν στὰ τοῦ γάμου ἢ καὶ θὰ παντρευτοῦν ἀργὰ καὶ θὰ διαβληθοῦν ὅτι εἶχαν σχέσεις μὲ πρόσωπα παντρεμένα, ἢ σὲ χηρεία ἢ ποὺ εἶναι δοῦλοι. Μετὰ τὴν πρώτη τους νεότητα θὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ γυναῖκα καὶ θὰ ἔχουν καλὸ τέλος. Ὡς πρὸς τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ ὑψηλοὶ μὲ ὡραῖο παρουσιαστικό, ὄμορφο πρόσωπο, ὑψηλὴ μύτη, ἠδονικοὶ ὀφθαλμοί· θὰ εἶναι ὅμως κακοήθεις, θερμοὶ καὶ πονηροί. Κρίσιμα καὶ πλέον σημαντικά ἔτη τοῦ βίου τους ἔχουν καταγραφεῖ τά: 6ον, 9ο, 11ο, 22ο, 31ο, 41ο, 52ο, 63ο, 76ο, καὶ 81ο.
Κατὰ Ῥητόριο θὰ εἶναι πολυτάξιδοι, θὰ ἀποδημήσουν, θὰ εἶναι ἀγαθοί, ὑπηρεσιακοί, θὰ ὑποστοῦν τραῦμα ἢ κινδύνους σὲ ὑγρὰ μέρη, καὶ θὰ ζήσουν καλλίτερα τὸ γῆρας ἀπὸ ὅτι τὴν νεότητα.
– Γ′ Δεκανὸς
Κατὰ Ἡφαιστίωνα, ὅσοι ἔχουν τὸν ὡροσκόπο ἐν τρίτῳ δεκανῷ Αἰγοκέρωτος θὰ εἶναι ἀπὸ γονεῖς σπουδαίους καὶ εὐγενεῖς, θὰ ἀνατραφοῦν πλουσιοπάροχα, θὰ εἶναι ἀξιόπιστοι σὲ πολλὰ καὶ πεπαιδευμένοι, μὲ πολλοὺς φίλους, ὀξύτητα νοῦ, καὶ θὰ μισοῦν τὴν πονηριά. Θὰ εἶναι ἄστατοι ἐρωτικά, εὐμετάβλητοι, τὰ τοῦ γάμου θὰ εἶναι ἀκατάστατα ἀλλὰ ἀργότερα θὰ εὐνοηθοῦν, θὰ ἀποκτήσουν πολλὰ καὶ θὰ κυριαρχίσουν πολλῶν. Ὡς πρὸς τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ χλωμοί, μὲ σημάδι περὶ τὸν ἀριστερὸ ἀγκῶνα καὶ τεντώματα περὶ τοὺς μηροὺς καὶ θὰ εἶναι ὀλιγόχρονοι. Κρίσιμα καὶ πλέον σημαντικά ἔτη τοῦ βίου τους ἔχουν καταγραφεῖ τά: 4ο, 7ο, 11ο, 22ο, 33ο, 46ο, 52ο, 63ο, καὶ 72ο · ὁ δὲ θάνατος θὰ συμβεῖ στὰ ξένα.
Ἐὰν κάποιος ἔχει ὡροσκόπο τὸ διάστημα μεταξὺ Αἰγοκέρωτος καὶ Ὑδροχόου, ποὺ ὀνομάζεται μεσεμβόλημα, θὰ εἶναι πρόωροι καὶ θὰ πεθάνουν ἀπὸ δάγκωμα θηρίου.
Κατὰ Ῥητόριο θὰ εἶναι πειστικοί, πολυτάξιδοι, ἔνδοξοι, θὰ ἀγαπηθοῦν ἀπὸ πολλοὺς καὶ θὰ δοξαστοῦν στὰ ξένα, καὶ θὰ εἶναι εὐεργετικοὶ καὶ καλότυχοι.
Ὅρια & Λαμπρὲς Μοῖρες
Ὅταν ὁ ὡροσκόπος ἢ κάποιος πλανήτης εὑρίσκεται ἐν ζῳδίῳ ἀγαθοποιοῦ καὶ τυγχάνει ἐν ὁρίῳ ἀγαθοποιοῦ – ὁ ὁποῖος ἔχει σημαντικὴ θέση εἰς τὸ ὡροσκόπιο – τότε ἀγαθοποιεῖ τὴν τύχη. Ἐὰν πάλι εὑρίσκεται ἐν ζῳδίῳ ἀγαθοποιοῦ ἀλλὰ ἐν ὁρίῳ κακοποιοῦ, μειώνεται τὸ ἀγαθὸ τῆς τύχης. Ἐὰν εἶναι ἐν ζῳδίῳ κακοποιοῦ καὶ ἐν ὁρίῳ κακοποιοῦ, χειροτερεύει καὶ ἀμαυρώνει τὴν τύχη. Τὰ ὅρια λοιπὸν ἐνεργοῦν μεταβάλλοντας τὸ ἀποτέλεσμα τῶν πλανητῶν. Οἱ λαμπρὲς μοῖρες ἐπίσης ἔχουν ἰσχυρὰ ἀγαθοποιὰ ἐπίδραση. (Ἐδῶ: ὅρια & λαμπρὲς μοῖρες Ἡφαιστίωνος – τὰ ὑπόλοιπα περιλαμβάνει ὁ πίνακας τῆς ἀρχῆς τῆς σελίδος).
| 1° – 7°, Ἑρμοῦ | θεατρικές, κωμικές, ἐνδεικτικὲς ἠθοποιῶν θεάτρου, ψευστικές, πορνικές, ἀποπλανητικές, ἐπιθυμητικὲς τῶν ἀλλοτρίων πραγμάτων, ἄδοξες, ἀνόητες σὲ ὅλα, εὐχάριστες καὶ εὔπορες, ἀλλὰ ὄχι ὑψηλοῦ κύρους |
| 8° – 14°, Διὸς | φέρουσες ἐναλλαγὲς δόξας καὶ ἀδοξίας, πλούτου καὶ πενίας, γενναιοδωρίας καὶ δημόσιας γελοιοποίησης, ἄγονες, ἐνδεικτικὲς θηλυκῶν τέκνων ἢ παραμορφωμένων, μικροπρεπεῖς, χυδαῖες |
| 15° – 22°, Ἀφροδίτης | ἄσωτες, λάγνες, μὲ καθοδικὴ πορεία, ἄκριτες, ἐπίψογες, ποὺ ἔχουν τὸ τὲλος τους πολὺ ἀμφίβολο, ὄχι καλοθάνατες οὔτε εὐσταθεῖς γιὰ τὰ τοῦ γάμου |
| 23° – 26°, Κρόνου | αὐστηρές, χωρὶς εὐχαρίστηση, ἀλλοιώδεις, ἄτυχες ὡς πρὸς τὰ τέκνα καὶ τὰ ἀδέλφια, αἱμοσταγεῖς, φθαρτικές, ψυχρές, ἀνελέητες ἢ ἀποστασιοποιημένες, βάσκανες, ἀργὲς στὴν δράση, πανοῦργες |
| 27° – 30°, Ἄρεως | ὑψηλές, ἀρχοντικές, δικτατορικές, μὲ στόχο τὴν κυριαρχία σὲ ὅλα, ἐνδεικτικὲς αὐτῶν ποὺ σπανίως ἔχουν δικούς τους συγγενεῖς καὶ σκοτώνουν ἄλλους ἀνθρώπους, ἀποδημητικές, ἀγαπῶντας τὴν μοναξιά, ἐριστικὲς μέχρι τέλους |
| 6°, 12°, 15°, 24°, 30° | λαμπρὲς μοῖρες |
Παρανατέλλοντες
Παρανατέλλοντες ἀστέρες εἶναι γενικῶς οἱ λαμπρότεροι ἀστέρες ἄλλων ἀστερισμῶν (α′ και β′ μεγέθους), βορειοτέρως ἢ νοτιοτέρως τοῦ ζῳδιακοῦ, κείμενοι ἐπὶ τοῦ ἰδίου ἐκλειπτικοῦ μήκους. Ἐὰν εὑρεθοῦν παρανατέλλοντες εἰς τὴν μοίρα τοῦ ὡροσκόπου ἢ τοῦ μεσουρανήματος ἢ σχηματίζοντες ὄψη μὲ τὸν Ἥλιο ἢ τὴν Σελήνη ἢ μαζὶ μὲ ἄλλον πλανήτη τότε ἀλλάζουν τὴν γένεση κατὰ τὴν κράση ποὺ ἔχουν, δηλαδὴ ἐὰν εἶναι ἀγαθοποιοὶ καλλιτερεύουν τὴν τύχη κι ἐὰν εἶναι κακοποιοὶ τὴν χειροτερεύουν. Οἱ παρανατέλλοντες τοῦ Αἰγοκέρωτος εἶναι:
| ΟΝΟΜΑ | ΚΡΑΣΗ | ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΕΓΕΘΟΣ | ΜΟΙΡΑ ΑΙΓΟΚΕΡΩΤΟΣ |
|---|---|---|---|
| α′ Ἀετοῦ, Ἀετός, Ἀλταΐρ | Διὸς – Ἄρεως | 0 | 07° 01′ |
Ὁ Ἀετός, α′ Ἀετοῦ, πρώτου μεγέθους καὶ κράσεως Διὸς καὶ Ἄρεως ὅταν τύχῃ ἐπὶ τῆς μοίρας τοῦ ὡροσκόπου ἢ τοῦ μεσουρανήματος σημαίνει τοὺς ἐνδόξους καὶ στρατηγικούς, ποὺ θὰ ὑποτάξουν ἢ θὰ κυβερνήσουν χώρας καὶ πόλεις καὶ ἔθνη, φοβεροὺς ἀνθρώπους καὶ ἡγεμόνας καὶ στρατηλάτας, διοικητικούς, ὁρμητικούς, ἀνυπότακτους, παρρησίαν ἔχοντας, φιλονείκους, ἱκανούς, ἔξυπνους, ἀνδρείους, νικηφόρους, μὲ πολλὰ ἀποκτήματα καὶ πλουσίους, μεγαλόψυχους καὶ φιλότιμους, ποὺ ἀγαποῦν τὸ ὡραῖον, ἂν καὶ δὲν ἔχουν πάντα τέλος καλόν.
Αἰγίδιον, α′ Αἰγοκέρωτος, καὶ Δαβίχ, β′ Αἰγοκέρωτος
Εἰδικῶς κάποια ζῴδια καὶ ἀπλανεῖς ἀστέρες ὅταν τύχουν ἐντὸς τοῦ 9ου τόπου, ποὺ ὀνομάζεται ὁ περὶ θεῶν, ἢ τοῦ ὑπογείου / 4ου τόπου ἢ καὶ ὡροσκοποῦντες παρέχουν σημαντικὴ θεία βοήθεια διὰ ὁραμάτων ἢ διὰ ὀνείρων. Οἱ ἀστέρες ἐπὶ τῶν κεράτων τοῦ Αἰγοκέρωτος εὑρισκόμενοι εἰς τοὺς προαναφερθέντες τόπους σημαίνουν τὴν βοήθεια τοῦ Πανὸς ἢ καὶ τοῦ Ἑρμοῦ, καὶ ἀκόμη περισσότερο ἐὰν καὶ κάποιος τῶν ἀγαθοποιῶν (Ἀφροδίτης, Δίας) σχηματίζει ὄψη μὲ αὐτοὺς τοὺς τόπους.